یاد امام عصر(ع) و عمل به آداب حضرت

عقیق: "مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت ‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه(عج) که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏ توانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."
 

پیوسته به یاد آن حضرت بودن و به آدابش عمل کردن
تردیدی نیست که امام ناظر و شاهد بر ماست و بر حالات و حرکات و سکنات ما اطلاع دارد پس تو در هر حال و هر کجا که هستی برابر دیدگانش قرار داری که او است دیده بینای خداوند و گوش شنوای او چون این را دانستی و یقین داشتی که تو در پیش چشم و جلو رویش قرار داری حتما آن جناب را در جلو چشمت قرار دهی و با دیده دل به او نظر نمایی بلکه هر گاه آن حضرت جلو چشمت باشد لازمه اش این است که تو در پیش چشمش بوده باشی و بستگی به این ندارد که تو آن را قرار دهی. و این روشن و بر کسی که دیده دلش کور نباشد مخفی نیست.
و چنانچه دانستی که آن حضرت پیش چشمت قرار دارد البته همتت در جهت رعایت آداب آن جناب و مراسم و ادب و انجام وظایفی نسبت به آن حضرت داری به حسب مراتب معرفتت مصروف خواهد شد هر چند که با چشم سر آن بزرگوار را نبینی.
و حال مومن در زمان غیبت امام چنین است زیرا که مومن از جهت ایمان و یقینش به طور قطع می داند که در تمام احوال در پیش چشم امامش قرار دارد پس امامش را جلو چشم خود قرار می دهد هر چند که او را به چشم سر نمی بیند پس هم خود را در رعایت آداب و مراقبت و مواظبت وظایف خود نسبت به آن جناب مصروف می دارد.
و تمام این امور در سخنان امیر مومنان علی بیان گردیده در حدیثی که رئیس المحدثین شیخ صدوق در کتاب کمال الدین به سند خود آورده که آن حضرت بر فراز منبر در شهر کوفه فرمود: بار خدایا به ناچار زمین تو را حجتی از سوی تو بر خلقت باید که آنان را به دین تو هدایت کند و علم تو را به ایشان بیاموزد تا حجت تو باطل نشود و پیروان ایشان گمراه نگردند پس از آنکه هدایتشان کردی. آن حجت یا آشکار است که اطاعت نشود یا مخفی و در انتظار باشد اگر شخص او از مردم در حال صلح و متارکه با مخالفان غایب ماند به درستی که علم و آداب او در دل های مومنین ثبت است که آنان به آنها عمل می کنند.

 منبع:شبستان