۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۳ : ۱۱
اصل
کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مىنویسد:
"چون ما نمىتوانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر
وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از
اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در
زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام
به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مىباشد."
اظهار اشتیاق به دیدار آن بزرگوار
و
این از نشانه های دوستان و موالیان آن جناب است و در خوبی و استحباب آن هیچ تردیدی
نیست چون در دعاهای روایت شده برای آن حضرت این معنی آمده است.
و
نیز بر این معنی دلالت دارد آنچه در بحار به نقل از کتاب مزار کبیر به سند خود از
احمد بن ابراهیم روایت آورده است که گفت: به جناب ابوجعفر محمد بن عثمان اشتیاقم
را به دیدار مولایمان بیان کردم به من فرمود: با وجود اشتیاق مایل هستی او را
ببینی؟ گفتم آری فرمود: خداوند پاداش شوق تو را عنایت فرماید و دیدن رویش را به
آسانی و عافیت به تو روزی دهد.
ای
ابو عبدالله التماس مکن که او را ببینی زیرا که در ایام غیبت به او اشتیاق داری و درخواست
مکن که با او همنشین گردی که این از غزائم الهی است و تسلیم بودن به آن بهتر است
ولی با زیارت به سوی او توجه کن...
می
گویم: نیک بودن اشتیاق به آن حضرت امر واضح و روشنی است که هیچ پوشیدگی در آن نیست
زیرا که این از لوازم محبت است که از دوستان جدا نمی گردد و عبارت: "خداوند
پاداش شوق تو را عنایت کند" اشاره به ثواب ارزنده ای دارد که بر آن مترتب می
شود.
اما
اینکه درخواست دیدن آن حضرت به طور مطلق چیزی نیست که منع شده باشد بلکه از وظایف
متدینین است و رسیدنشان به این سعادت بسیار اتفاق افتاده است و شاهد بر آنچه گفتیم
اینکه گفته: زیرا که در ایام غیبت به او اشتیاق داری و درخواست مکن که با او
همنشین گردی که این از عزائم الهی است."
چون
اگر دیدن آن جناب و همنشین شدن با حضرتش هر چند در بعضی از اوقات از عزائم الهی و
خواسته حتمی خداوند در مورد صاحب الزمان بود برای هیچ کس از مومنین این امر اتفاق
نمی افتاد و این بر خلاف چیزی است که مشاهده می شود زیرا که روایات و حکایات در
مورد مومنان رستگار به دیدار آن بزرگوار سبب باور اهل یقین می باشد.
و
بالاخره پوشیده نماند که جمله "به او اشتیاق داری" جمله خبریه است که در
مقام انشا واقع شده که در حقیقت امر به شوق دیدار آن حضرت می باشد.
منبع:شبستان