عقیق: فاطمه سادات کیایی: وقتی تلالو طلایی رنگ آفتاب بر روی سنگ‌های صیقلی حرم، گرمای خورشید را به رخ زمین می‌کشد، صحن حرم مملو از قدم‌های زائرانی می‌شود که خود را برای اقامه نماز ظهر و عصر در جوار مضجع نورانی امام هشتم آماده می‌کنند. آفتاب مشهد هرچقدر پرقدرت و سوزنده باشد به پای گرمای جان بخش خورشید هشتم مشهد که از سال ۲۰۰ ه. ق وجودش روشنی بخش ایران زمین و به ویژه سرزمین خراسان است نمی‌رسد. قرن‌هاست که این بارگاه با عظمت مامن عاشقان اهل بیت (ع) و ملجا درماندگانیست که به امام مهربان خویش پناه می‌آورند. دست‌های نیاز و دل‌های مملو از عشق زائران تنها آورده زائران این حریم است که به امید کرم صاحب خانه به شبکه‌های ضریحش گره می‌خورد. چیزی به اذان ظهر نمانده که مناره‌های حرم شروع به خواندن زیارتی با این مطلع می‌کنند؛ اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلااللهُ وَحْدَهُ لا شَریک لَهُ، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، وَ اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیّاً وَلِیهُ وَ وَصِیُّ رَسُولِهِ
دعا در فضای صحن و سرای حضرت به گوش می‌رسد و مضامین زیبایی برگرفته از سخنان اهل‌بیت علیهم السلام و پیامبر رحمت گوش جان زائران را نوازش می‌دهد. زیارتنامه‌ای که هر روز پیش از نماز ظهر عصر در حرم مطهر علی بن موسی الرضا (ع) قرائت می‌شود زیارت پرفضیلت هفت حدیث است.
به مناسبت ۲۳ ذالقعده که به نام روز زیارتی حضرت رضا (ع) مشهور است و همچنین در برخی روایات نیز شهادت حضرت شمس الشموس را در این روز دانسته‌اند نگاهی کوتاه به این زیارت شریف داریم.
زیارت هفت حدیث را که خواندنش از سوی علمای شیعه توصیه شده و از جمله زیارت‌های امام رضا (ع) است، علامه سید مرتضی مجتهدی سیستانی در کتاب صحیفه رضویه آن را از ملحقات کتاب مصباح کفعمی نقل کرده است.
در متن این زیارت هفت روایت از رسول الله (ص)، امیرالمومنین (ع)، امام باقر (ع)، امان صادق (ع) و خود امان رضا (ع) در خصوص فضیلت و آثار مبارک زیارت آن حضرت نقل شده است. این زیارت در باب چهار جلد ۹۲ بحارالانوار و در ب رخی کتب زیارات از جمله ضیا الصالحین، مصابیح الجنان و منتخب حسنی آورده شده است.
بخش اول این زیارتنامه شامل حمد و ثنای خداوند و شهادت به رسالت محمد مصطفی (ص) و سلام و صلوات به پیامبران و امامان است. در ادامه به نقل از نبی مکرم اسلام حدیثی درباره امام رضا (ع) و شهادت و تدفین ایشان در خراسان به همراه فضیلت زیارت حضرت آورده شده است. امیرالمومنین (ع) نیز در ادامه این زیارت اشاره به شهادت حضرت رضا (ع) در غربت و آثار زیارت حضرت دارد. جایی که فرموده است "هرکس وی را در غربتش زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد، هرچند مانند شمار ستارگان و قطره‌های باران و برگ درختان باشد"
زبان شیوایی از تمنا در محضر امام علی بن موسی الرضا (ع) در حالی که زائر با قلبی لبریز از امید و خواهش متوسل به زیارت ایشان می‌شود بخش بعدی زیارت را به حدیثی از امام محمد باقر (ع) متصل می‌کند که در فضیلت زیارت آن حضرت فرموده‌اند "پس هرکس او را زیارت کند، درحالی‌که جایگاه وی را بشناسد، خداوند پاداش کسی را بدو دهد که پیش از فتح و گشایش انفاق و جهاد کرده باشد."
بخش‌های بعدی این زیارتنامه نیز به احادیثی از اهل بیت (ع) و درخواست اجابت زائر با گزاره‌های بیان شده در روایات را اشاره دارد مثل آنجایی که می‌خوانیم "سرورم شما همان کسی هستی که جز شیعیان خاصّ، کسی شما را زیارت نکند، پس به‌حقّ شما و به‌حقّ شیعیان خاص شما، از خداوند می‌خواهم مرا شفاعت کنی و از خداوند می‌خواهم مرا با شیعیانت در جایگاه رحمت با شما اهل‌بیت محشور سازد."
پایان زیارتنامه با دعا برای پیروی از اوامر حضرت و همنشینی با بهترین پیروانش مهمترین خواسته زائر را مطرح می‌کند تا در جهان ابدی فرزندی از فرزندان حضرت زهرا (س) شفیع ما در روز قیامت باشد.
