۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۸ : ۱۲
پای درس اخلاق آیت‌الله علوی گرگانی
دعا مثل نمک غذا است
دعا خوب است اگر با کار خوب همراه باشد. دعا در میان کار خوب، مثل نمک در میان طعام است. در غذا و طعام به اندازه کافی نمک می‌ریزند، کم یا زیادش خوب نیست، دعا مثل نمک غذا است.
عقیق:موعظه و نصیحت، کلید سعادت و رستگاری در دنیا و آخرت است. موعظه، دل‌ها را صفا می‌بخشد و چشم و جان را به جهان پُر رمز و راز معنویت می‌گشاید. خداوند متعال در قرآن کریم یکی از مهمترین تکالیف حضرت رسول(ص) را ارشاد مردم از راه پند و اندرز و موعظه معرفی می‌کند.به همین منظور، فرازهایی از درس اخلاق آیت‌الله سیدمحمد علوی گرگانی از مراجع تقلید را برای علاقه‌مندان بازنشر می‌کنیم:
حضرت رسول اکرم(ص) خطاب به ابوذر غفاری می‌فرمایند: ای اباذر! همانطور که غذا بدون نمک لطفی ندارد دعای بدون نیکی، شایستگی ندارد.
وقتی انسان اعمال خوب و شایسته داشته باشد اگر دعا هم کم بخواند برای او منشأ اثر است که با دعای کم بتواند خودش را بسازد و اگر عمل نیک نداشته باشد دعا خواندن برای او فایده ندارد. این اشتباه است که انسان فکر کند اگر کار خوب نکند و عمل خوب نداشته باشد و دعا بخواند، کارساز است.
دعا خوب است اگر با کار خوب همراه باشد. دعا در میان کار خوب، مثل نمک در میان طعام است. در غذا و طعام به اندازه کافی نمک می‌ریزند کم یا زیادش خوب نیست، دعا مثل نمک غذا است. بعضی گفته‌اند مراد حضرت رسول (ص) این است که دعای زیاد خواندن مطلوب نیست و حال آنکه این معنا درست نیست چرا که دعای زیاد خوب است؛ «الدعاءُ مخ العبادة» حضرت می‌خواهد تعبیر کند به کار خوب که اگر عملت خوب باشد دعا هر چند کم باشد مؤثر است.
«یَا اباذر! مَثَلُ الَّذِی یَدْعُو بِغَیْرِ عَمَلٍ کَمَثَلِ الَّذِی یَرْمِی بِغَیْرِ وَتَرٍ»؛ ای اباذر! کسی که دعا می‌کند ولی عمل نکند مانند کسی است که کمان دست می‌گیرد ولی تیر ندارد. دعای بدون عمل مانند کمان بدون تیر است.
«یَا اباذر! إِنَّ اللَّهَ یُصْلِحُ بِصَلَاحِ الْعَبْدِ وُلْدَهُ وَ وُلْدَ وُلْدِهِ، وَ یَحْفَظُهُ فِی دُوَیْرَتِهِ وَ الدُّورَ حَوْلَهُ مَا دَامَ فِیهِمْ»؛ اگر بنده خوب و شایسته باشید خدا نه تنها در وجود شما اثر می‌گذارد بلکه بچه‌ها و نوه‌های شما را هم به صلاح نگه می‌دارد. نه تنها اهل بیت تو را اصلاح می‌کند بلکه ساکنان خانه‌های اطراف تو را هم اصلاح می‌کند.
این‌ها همه به خاطر وجود یک انسان محترم و مؤمن است که در میان آنهاست. نمونه‌های زیادی داریم که تا شخص مؤمن بزرگواری زنده است، فامیل و اطرافیان هم در حفاظت هستند اما هنگامی که از دنیا رفت کم کم روحیه اسلامی و تقوای آنها نیز از میان آنها می‌رود. وقتی بزرگان از دنیا می‌روند برکت را هم می‌‌برند. حیثیت و شرافت‌هایی که از برکت آن آقایان بوده از دست می‌رود پس سعی کنیم هم خودمان را اصلاح کنیم و هم مردم و فرزندانمان را بسازیم.
در روایات آمده است که پیامبر اکرم (ص) فرمود:«لا یَصلحُ عَوام اُمتی الا بِاِصلاحی خواصّها»؛ امت من اصلاح نمی‌شود مگر اینکه اول خواص امت من اصلاح شوند. سؤال شد که یا رسول‌الله خواص امت شما کیست؟ حضرت در پاسخ فرمودند: «العلماء و الامراء»؛ دو طایفه علما و امرا خواص امت هستند. بنابر این تا ما اصلاح نشویم نمی‌توانیم امت را اصلاح کنیم.
شاعر عرب تشبیه می‌کند وقتی که بنا شد «غُراب» یعنی کلاغ پیشاپیش مردم پرواز کند معلوم است که آنها را جزو بیابان هلاکت نمی‌برد. پس ما باید ابتدا خودمان را اصلاح کنیم تا از برکت ما، جامعه اصلاح شود. «ظهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ»؛ حضرت فرمودند مراد از برّ، مردم و مراد از بحر، علما هستند.
منبع:فارس
گزارش خطا
