۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۵ : ۰۸
عقیق: در پی انتشار سخنانی از علی اکبر رائفی پور درباره امیرالمومنین (ع) و پاسخ برخی سخنرانان از جمله حجت الاسلام علوی تهرانی به او، حاج حسین سازور در یادداشتی، به او توصیه هایی ارائه داده است:
باسمه تعالی
سخنی از باب ضرورت و انجام وظیفه و تکلیف
«انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»
این کلمات نورانی کلام الله کریم، آنقدر واضح و روشن است که تمامی اقشار مردم در هر سطح از علم و معرفت، به معنی و حقیقت آن آگاهند.
خدای عزوجل ، اهلبیت عصمت و طهارت (ع) را از هر عیب و نقص و رجس و پلیدی ولو در نازلترین مراتب آن، دور داشته است و آنان را به کاملترین و بالاترین مقام عصمت، نائل فرموده است.
فرمایش معصوم (ع) قریب به مضمون که: از شوخی بپرهیزید که شما را سبک میکند یا در فرمایشی از مولای متقیان علی (ع) نقل شده که فرمودند: با من شوخی نکنید و روایات بسیاری در این خصوص.
نکته دیگر : فضائل و مناقب اهل بیت (ع) مختص خود حضرات معصومین (ع) است، ممکن است کسی تشبه به فضائل اهل بیت (ع) پیدا کند، اما حقیقت آن فضائل متعلق به آن بزرگواران است، لیلةالمبیت، از فضائلی است که مختص امیرالمؤمنین علی (ع) است و حقیقت نورانیت آن فقط مختص به شخص مولای متقیان (ع) تعلق دارد، ممکن است بعضی از شیعیان مخلص مانند شهدای عزیز، شبیه آن را انجام دهند، اما همگان می دانند که اعمال و رفتار و بیانات اهلبیت عصمت و طهارت (ع) یک وجه ظاهر دارد و یک وجه باطن. خوبان روزگار خیلی معرفت به خرج دهند، شبیه ظاهر اعمال ائمه معصومین (ع) را انجام می دهند و نه خود ظاهر عمل را تا چه رسد به خود ظاهر عمل و حقیقت آن که باطن و کنه عمل است.
روی سخن با برادری است که نمیخواهم نفی خدمات ایشان را بنمایم، سخنرانی در هیئتی که برادرم آقای حاج محمد طاهری مسئول و مداح آن هستند معرف این است که ایشان در صراط انقلاب و شهداء طی مسیر میکنند اما توجه ایشان را به چند مطلب جلب مینمایم:
۱- با توجه به صریح آیه نورانی قرآن کریم، نسبت دادن شوخی آنهم از قسمی که شما بیان کردید، به ائمه معصومین (ع) که خود کامل شرم و حیا را باعث و عاملند، نفی عصمت مطلق است که امیدوارم عامدانه نبوده و از روی سهو و خطای بیان عنوان شده باشد.
۲- قطرهای از اقیانوس بی انتهای فضائل اهلبیت (ع) آنقدر وسیع است که عمر تمامی بزرگان دین، به اتمام رسیده، ولی بیان آن قطره ناتمام مانده است، با این وصف، چه جای بیان این مطالب است که دشمن از آن سود برد و دوستان ضرر!!
۳- بیان این جملات چه کمکی به معرفت افزائی مستمعین دارد؟! جز اینکه دیگران را در انجام شوخیهای آنچنانی تشویق و ترغیب نماید، بیان شما باید ابتلائات جامعه را به مسائل غیراخلاقی بکاهد، نه آنکه مستمسکی شود برای ناکسانی که از ابتلاء جامعه اسلامی به انواع رذائل خوشحال و مسرورند و برای اعمال ناشایست خود، دین را هم بهانه قرار دهند.
۴- بیان و اعتراض خطیب ارجمند، حضرت حجتالاسلام آقای علوی تهرانی از سر دلسوزی و غیرت دینی عنوان شده است، مواظب باشید دوستان نادان و آنها که به شما علاقه دارند با اظهارات نسنجیده و از سر احساس، در دام دشمنان و معاندین قرار نگیرند و به این بهانه علمای بزرگوار را نزد افکار عمومی و مردم عزیز تخطئه ننمایند که این کم گناهی نیست.
۵- نکته آخر اینکه سیره و روش بزرگان دین این بوده که از عبادات و اعمال دینی خود، هر روز استغفار می کردند، از این جهت که نتوانستهاند حق عبادت و اعمال دینی را بجا آورند. ائمه معصومین (ع) هم در برابر خدای متعال اینگونه بودهاند، آنها که برای آن اعمال و عبادات ناب آنگونه استغفار میکردند، چرا ما برای اعمالی که احتمال دهیم خطا بوده، استغفار نکنیم؟ توصیه برادرانه اینکه در اولین فرصت، بگوئید اگر بیان من، خدای ناکرده، اهانت یا جسارت به مقام عظمای اهل بیت (ع) بوده استغفار میکنم و این استغفار عزت و شجاعت است.
یاعلی (ع)
روضهخوان اهلبیت (ع) در موجالحسین (ع)
عبدالحسین سازور
یکشنبه ۷ ماه رجب ۱۴۴۴ (سالگرد درگذشت آیتالله قاضی رضواناللهتعالیعلیه)
۹ بهمن ۱۴۰۱
حجتالاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی گفت: آقای رائفیپور هرچه به دهانتان میآید میگویید در هر زمینهای اظهار نظر میکنید از اندیشهی اسلامی تا علوم نظامی و سینما و مهدویت و یهودیت و جامعه شناسی و غیره و ذالک.
آقای علوی،
عیب دوستمان علیاکبر این نیست که در هر زمینهای نظر میدهد زیرا اظهار نظر در هر زمینه حق همهی انسانهاست بلکه اشکال در طرز بیان موهن ایشان میباشد که جرم است مجازات دارد.
یاد باد آن عهد کم بندی به پای اندر نبود، جز می اندر دست و غیر از عشقم اندر سر نبود.
دشمنیها اینچنین پر حدت و وحشت نبود، دوستیها نیز اینسان ناقص و ابتر نبود.
تهمت و توهین و هوکردن نبود اینقدر باب، ور کسی میگفت زشتی خلق را باور نبود.
سرور گرامی،
تنها راه نجات میهن اتحاد ماست که همصدا جمهوری اسلامی را تشویق به انجام دو فوریت نماییم:
1- قطع دشمنی با آمریکا برای دفع تهدیدات خارجی.
2- به رسمیت شناختن حق آزادی بیان مصوب قانون اساسی جهت حل مشکلات داخلی.
با تشکر از توجه شما.