عقیق: مراسم شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان با حضور پرشور مردم شب زنده دار در مسجد ارک با سخنرانی حجت الاسلام ملکی و مناجات خوانی حاج منصور ارضی و ابوالفضل بختیاری برگزار شد.

پس از قرائت قرآن و سخنرانی حجت الاسلام ملکی، حاج منصور به ادامه بحث خود پرداخت که گزیده ای از آن را مرور می کنیم.

*لیلةالقدر اینقدر زیباست که اگر بخواهی نگاه بکنی، محو میشوی تا لیلةالقدر سال دیگر، ولی به اندازه فهم ما حضرات اهل بیت علیهم السلام مطالبی را به شکل دعا فرموده اند. لیلةالقدر شب قسمت است، همان چیزهایی که در ماه رجب می گفتی: « قسَمتها حتمتها و ختمتها ». امشب است که آن قسمت ها را تعیین میکنند. لیلةالقدر مشخص می شود، عمر و درون عمر، سفر و وضعیت زندگی و ... لذا میگوییم به اندازه هشتاد سال، تقسیم کن هزارماه را به 12، بعضی ها هم که این تقسیمات را دارند، می فهمند کسی که هشتاد سال انحراف داشته باشد، بیاید در خانه خدا، کارش درست میشود.

*امشب که لیلةالقدر است، « تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوح » است، همه دارند می آیند جلوی « عَيْنَ اللَّهِ النَّاظِرَةَ »؛ در زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام میگوییم: « وَ عَلَى الْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ الَّذِينَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ فَرَضُوا عَلَيْنَا الصَّلَوَاتِ وَ أَمَرُوا بِإِيتَاءِ الزَّكَاةِ وَ عَرَّفُونَا صِيَامَ شَهْرِ رَمَضَانَ » به وجود شما، به وجود تو علی علیه السلام ما توانستیم معرفت پیدا کنیم، یعنی وقتی قرآن میخوانی، به هدایت علی علیه السلام است.

*هر کسی که از درب خانه علی علیه السلام بیاید به سمت خدا، قبولش می کنند، باب خداست، اینها باب الله هستند. اولی را که بگویی یعنی تا آقا امام زمان صلوات الله علیه همه شان اینطوری اند. لذا بعدش می گویی « السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللَّهِ النَّاظِرَةَ »؛ چشم ها، چشم های خداست، همه چیزمان را دیده است، بد ما خوب ما، غلط ما درست ما، حلم علی علیه السلام را ببینید تازه ما به حلم علی علیه السلام هم نمیرسیم تا چه برسد به حلم خدا.

*أمیرالمؤمنین علیه السلام، امشب چنان بال درآورده است، که میخواهد برود خدمت عصمت کبری، یعنی اینقدر بدانید که به لقاء خدا میخواهد برسد. « مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِكَ » یعنی زهرا سلام الله علیها. اینقدر عاشق بی بی است، اینقدر حواسش به نقطه حق است. یعنی زهرا سلام الله علیها که شاگردش بعد از 1400 سال گفت: با دلی آرام میمیرم.

*وقتی محتضر مؤمن باشد، نگاه می کند به حقیقت لقاءالله، دارد بال در می آورد، لذا می گویند زود تا مُرد، دفنش کنید. حضرت امام و دیگر بزرگان دین و دیگر مراجع ما، اولیاء، عبّاد، همینطور برو تا برسی به امام ها، یازده امام، همه دنبال این بودند خودشان را برسانند، قیامت خدا آنجا هم غیب الغیوب است، لقائش زهراست. لذا آرزو کن در محشر گم شوی، خانم دستت را بگیرد، این حرف امام باقر علیه السلام است، یک یک دوستانشان را، نمی گوید شیعیان، اشتباه نکنی، شاید دیده من آن صفات شیعه را ندارم، به قول شیخ صدوق در کتاب « فضائل و صفات شيعه »، میگوید می آید دوستانش را یکی یکی پیدا می کند، سرگردان ها را پیدا می کند، حالا فهمیدی «سفینةالنجاة » کیست؟ حسین علیه السلام هم دنبال مادرش است، حسن علیه السلام، علی علیه السلام، امام زمان صلوات الله و سلامه علیه است؟ نه، حقیقت « سفینةالنجاة » زهراست که قیامت دنبال ما می آید، این بی بی که خود « عَيْنَ اللَّهِ النَّاظِرَةَ » است و بعد أمیرالمؤمنین علیه السلام و بعد این لقب به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف رسیده، لذا امام زمان عجل الله را می گویند: « عَيْنَ اللَّهِ النَّاظِرَةَ و أذُن الماهیة » گوشهایت همه چیز را میشنود. فقط ما ناراحت این هستیم که حضرت دست ما را بگیرد در قیامت ما خجالت بکشیم، با این همه گناه، این همه فساد؛ در این ماه رمضان چقدر غیبت کردیم هر کداممان، و فرمودند هر غیبتی برابر 70 زناست.

اشعار خوانده شده در مناجات شب 21 ماه مبارک رمضان:

بارم این بار در خانۀ یار افتاده

راه گمراه سرکوی نگار افتاده

من همانم که زمقدارو عیار افتاده

بیقراری که به یک گوشه کنار افتاده

با کریمان سخن از فقر گزاف است، گزاف

صحبت از بنده درمانده خلاف است، خلاف

من شنیدم به حرم روی سیه عیبی نیست

نزد غفار دوصد کوه گنه عیبی نیست

به حرم آمدن مانده ز ره عیبی نیست

آنکه خود را ز گنه کرده تبه عیبی نیست

عیب آن است که نومید ز رحمت  بشوم

خوف دارم که گرفتار به نقمت بشوم

عیب آنست که با یار دلم کار نداشت

عیب آنست که این گمشده اقرار نداشت

عیب آنست که اصلا دل من یار نداشت

عیب آنست که این جنس خریدار نداشت

تا خریدار دل خسته حسین(ع) است

رمز این قفل در بسته حسین(ع) است

ما که لب تشنۀ الطاف خداییم همه

ما اضافات گِلِ آل عبائیم همه

دانش آموختۀ کربُ و بلائیم همه

ما قسم خورده خون شهدائیم همه

دست بیعت دمی از دست ولایت نکشیم

پای خود را ز ره پاک هدایت نکشیم

آری سر این سفره نشستند کریمان کریم

صاحبان نمک و سفرۀ احسان غدیر

راه دادند اگر یک شبه ما را به علی(ع)

لاأقل آبروی ماه خدا را نبریم

پای این سفره نشستند تمام شهداء

بانیانند همه پنج تن آل عباء

من که یک عمر سر عهد تو محکم نشدم

عین عدل است که با ماه تو مَحرَم نشدم

بار عام است ولی لایق این هم نشدم

این همه لطف و کرم باز من آدم نشدم

بازهم این بار مرا بخشیدی

به خدا حرف من اینست چرا بخشیدی

 بعد از قرائت فراز دیگری از دعای ابوحمزه ثمالی، مراسم احیا و قرآن به سر گرفتن توسط حاج منصور برگزار شد.

گزارش: سیدعلی حسینی