چرا به امام حسین(ع) ثارالله می‌گوییم؟

مدیر حوزه علمیه استان یزد با بیان این که ثارالله بودن حضرت سید الشهدا(علیه السّلام) به این معنا است که: خداوند، ولىّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب مى‏‌کند؛ چرا که ریختن خون سیدالشهدا در کربلا، تجاوز به حریم و حرمت الهى و طرف شدن با خداوند است ،تصریح کرد: از آن جهت که اهل بیت(ع) «آل الله» هستند، شهادت این امامان و ریخته شدن خونِ آنها متعلق به خداوند است، البته ثار به معنای مطلق دم و خون نیست، بلکه به آن خونی گفته می شود که قابل قصاص باشد و مورد خون خواهی قرار گیرد و اضافه شدن آن به خدا (ثارالله ) بر این اساس است که ولی‌دم حقیقی امام حسین(علیه السلام) خدا است و مطالبه خون حسین(علیه السلام)، مخصوص اوست که توسط اولیای خدا محقق می شود.

 وی تشریح کرد: خداوند، موجود مادّى نيست كه داراى جسم و بدن باشد، ليكن اين تعبير از باب تشبيه معقول به محسوس است؛ يعنى همان‌گونه كه نقش خون در بدن آدمى نقش حياتى است، بود و نبودش، مرگ و زندگى او را رقم مى‏زند، وجود مقدّس امام على و امام حسين(عليهما السلام) نزد خدا و در دين او چنين نقشى دارند كه اگر على(عليه السلام) نبود، اسلام نبود و اگر حسين(عليه السلام) نبود، اسلام و تشيّع نبود اما امام حسين(عليه السلام) يكّه‏ تاز اين ميدان است و كسى چنين وصفى ندارد، تنها كسى كه اين دو فضيلت را ويژه خود ساخته، امام و سالار شهيدان حسين بن على(عليهما السلام) است.

استاد حوزه علمیه یزد با بیان اینکه ثارالله به این معنا است که خون بهاى امام حسین(ع)، متعلق به خدا است و او کسى است که خون بهاى امام حسین(ع) را خواهد گرفت، افزود: این واژه حاکى از شدت همبستگى و پیوند سیدالشهدا(ع) با خداوند است که شهادتش همچون ریخته شدن خونى از قبیله خدا مى‏ماند که جز با انتقام‏گیرى و خون‏خواهى خدا، تقاص نخواهد شد و اگر چه این واژه در قرآن نیامده؛ لیکن می‌توان آن را با آیات قرآنى این گونه توجیه نمود، آنجا که خداوند مى‏ فرماید: «من قتل مظلومًا فقد جعلنا لولیه‏سلطانا»آن کس که مظلوم کشته شده، براى ولى‏اش سلطه (و حق قصاص) قرار دادیم» بنابراین هر کس اگر مظلومانه کشته شود، اولیاى دم او، حق خون‏خواهى دارند و از آن جا که اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) مظلومانه و در راه ایمان و حق و خداوند کشته شده‏ اند، در واقع «ولىّ دم» و خون خواه آنان، خود خداوند است.

حجت الاسلام و المسلمین شمس با بیان اینکه صاحب خون و ولي دم خون اباعبدالله الحسین(علیه السّلام)خداوند است خاطرنشان کرد: ولي دم خون حسين و انصارش خداوند است. چون خون حسين در راه خدا و براي حفظ قرآن و تماميت اسلام ريخته شده و خالصاً و مخلصاًلله بوده و در نهايت درجه اخلاص با تمام وجود براي خداوند بوده است. لذا اين خون و اين شهيدان خدائي هستند. بنابراين انتقام آن نيز بايد از طرف خداوند باشد‌.

این پژوهشگر دینی عنوان کرد: چون امام حسين (عليه السّلام) حجت خداوند بر زمين و ولي مطلق حق بود و مردم او را كشتند و زمين را از حجت حق خالي كردند بنابراين خداوند انتقام حجتش را از قاتلين او خواهد گرفت.

سند زيارت عاشورا قدسي است

وی در خصوص این که چه کسی این لقب را به حضرت سید الشّهدا داده است گفت: چون سند زيارت عاشورا قدسي است، يعني زيارت عاشورا كه زيارت امام حسين (عليه السّلام)است از طرف خداوند به ائمه رسيده است و‌ آن را پيامبر اكرم(ص) از جبرئيل(ع) گرفته و جبرئيل آن را از خداوند ياد گرفته است و از طريق معصومين(ع) به ما آموخته‌اند تا آن حضرت را زيارت كنيم، بر اين اساس اين لقب را خداوند به امام حسين (عليه السّلام)داده است.

مدیر حوزه علمیه استان یزد در بخش دیگر، از سخنان خود با اشاره به این که رسول‌خدا(صلی الله علیه و آله) فرموده است: إِنَّ الحُسَـینَ مِصـباحُ الهُـدی و َسَفینَــة النّجاة.» (حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است)، خاطرنشان کرد: همان گونه که پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند؛ مثل اهل‌بیت(علیهم السلام) مانند کشتی نوح است؛ هر که بر آن کشتی سوار شود، نجات یابد و هر‌که از آن بازماند غرق شود، ولی در این بین، امام حسین ویژگی خاصی دارد.

 وی با بیان اینکه پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) راه هدایت را به راهی تاریک تشبیه می‌‏کند که نیاز به چراغ و نور دارد و آن چراغ و نور امام حسین(علیه السّلام) است گفت: تنها راه نجات سوار شدن بر کشتی اهل بیت (علیهم السّلام) و تمسک به این ریسمان محکم الهی در کنار تمسک به قرآن می باشد.

این استاد حوزه، با بیان اینکه جلو افتادن از چراغ هدایت و عقب ماندن از آن باعث هلاکت است تاکید کرد: در تاریکی فتنه ها و سختی های روزگار و ظلمت دام های شیطانی، اباعبدالله الحسین(علیه السّلام) چراغ هدایت و راهنمای انسان به سوی نور و روشنایی است که باید پشت سر آن حرکت کرد تا به سر منزل مقصود رهنمون شد.

وی یادآور شد: چنانکه کشتی حضرت نوح مایه نجات بشریت شد، هرکسی که بخواهد از غرق شدن در دریای متلاطم دنیا و آلودگی هایش نجات پیدا کند؛ تنها باید سوار کشتی نجات امام حسین(علیه السلام) شود و هر کس سوار بر غیر این کشتی شود در امواج دریای متلاطم حوادث و ناملایمات روزگار غرق خواهدشد زیرا در این حدیث گفته شده تنها کشتی نجات، کشتی سیدالشهدا(علیه السّلام) است.

منبع:حوزه