عقیق:حجت الاسلام سید علی مهدوی نیا، استاد حوزه و دانشگاه در گفتگویی در پاسخ به این سوال که چگونه می توان از مستی و سرخوشی و لذت گناه مصون و در امان ماند، گفت: گناه و مستی ای که گاه برای انسان به همراه دارد، او را به سمت شیطان و مسیر او سوق می دهد و اثرات مختلفی دارد.
وی ادامه داد: در این راستا می توان اقداماتی انجام داد تا بتوان از مستی گناه در امان ماند؛ نخست این که هیچ گاه گناه را کوچک نشماریم؛ امام رضا علیه السلام می فرمایند: «گناه را کوچک شمردن راهی است برای گناهان بزرگ.»
وی با بیان اینکه لذا کسی که در برابر خدا از انجام گناه کوچک شرم نکند، برای انجام گناهان بزرگ جرات پیدا می کند، تاکید کرد: دوم وقتی فکر گناه به سراغ انسان می آید، باید برای دوری از آن فکر گناه را زود از مغز و فکر خود بیرون کند. در این راستا فرد می تواند اقدامات متعددی همچون تغییر مکان یا حالت را انجام دهد.
این استاد اخلاق با اشاره به راهکار سوم بیان کرد: این که با ذکر خدا از شیطان فرار کرده و توجه کند به این که هر جا خدا و یاد او نباشد جای او را شیطان پُر می کند و چهارم آن که عاقبت اندیشی درباره گناه داشته باشیم و به سرانجام آن بیندیشیم این گناهی که وارد آن می شویم، چه عاقبتی دارد. در روایت وارد شده است هر کس هَمّ او رسیدن به شهوات باشد، خدای متعال از قلب او شیرینی ایمان را بیرون می آورد.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که گناه چه آثاری می تواند بر سبک زندگی بر جای بگذارد گفت: نخست شیرینی ایمان از قلب انسان بیرون خواهد رفت و وقتی این شیرینی از بین رفت، به تدریج ارتباط با خدا کمرنگ شده و کم کم قطع می شود. در این باره آیه 10 سوره مبارکه روم بیان می کند: «ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواي أَنْ کَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ؛ آنگاه سرانجام کسانی که بدی ها را به بدترین وجه مرتکب می شدند، این شد که آیات خدا را تکذیب کرده و به آن استهزاء نمودند.»
وی اضافه کرد: یعنی کسی که در شهوات غرق می شود، اولا شیرینی گناه از قلب او بیرون می رود، سپس آیات الهی را تکذیب و مسخره می کند. در این خصوص حضرت علی بن موسی الرضا (ع)می فرمایند: «هر گاه بندگان خدا گناهی را انجام داند که قبلا انجام نمی دادند، خداوند بلایی بر آنان نازل می کند، که قبلا چنین بلایی بر آنها نازل نشده بود.»
این مبلغ آستان قدس رضوی با تاکید بر این که بنابراین یکی دیگر از آثاری که گناه و عصیان در برابر خداوند دارد، نزول بلا است و و وقتی بلا نازل شد، دیگر فریادرسی نخواهد بود، ابراز کرد: همچنین در حدیث قدسی خدای متعال می فرماید: «بنده من چقدر من به تو نعمت دهم و تو این نعت ها را وسیله گناه من قرار دهی، چقدر من با تو خوش رفتاری کنم و تو با من بدرفتاری می کنی، خودت قضاوت کن آیا درست است کسی که این همه با تو خوشرفتاری می کند و نعمت فراوان می دهد، تو هم این قدر گناه کنی. ترس از این دارم که از تو ناراحت شوم و غضب بر تو کنم که هرگز دیگر نبخشم تو را.»
به گفته وی لذا اگر بلای خدا نازل شود تر و خشک را با هم می سوزاند. در این راستا زمانی که برخی از قوم حضرت شعیب دچار گناه و نافرمانی شدند، خطاب به شعیب شد که: «ای شعیب! از قوم تو می خواهم چهل هزار نفر از بدها و شصت هزار نفر از خوب ها را هلاک کنم.» شعیب عرض کرد: بدها به خاطر بدی هایشان مجازات می شود، خوبان چرا؟ خطاب آمد: «به علت آن که گناه کردن و نافرمانی دیگران را می دیدند اما نمی گفتند و تذکر نمی دادند که گناه نکنید» بنابراین، در اثر گناه عذاب الهی بر همه نازل می شود و تر و خشک با هم می سوزند.
حجت الاسلام مهدوی نیا با توضیح این مطلب که این بلاها به صورت فردی و اجتماعی نازل می شود، یادآور شد: به طور مثال فرد در زندگی اش دچار مشکلات بسیاری همچون ناراحتی اعصاب، گرفتگی، کم درآمدی، بیماری و ... می شود. البته نمی توان گفت همیشه این مسائل محصول گناه و نافرمانی فرد بوده بلکه گاه بلاهایی که بر انسان نازل می شود، جنبه امتحان یا ترفیع درجه را دارد بنابراین این دو مساله جدا از هم است که نباید در خصوص آن قضاوت شود.
این کارشناس اخلاق خاطرنشان کرد: اما گاه نیز بلاهای اجتماعی بر انسان ها نازل می شود؛ بلاهایی همچون کم شدن بارش باران، ظهور و بروز مشکلات اقتصادی، مرگ ناگهانی، عدم استجابت دعای مردم و ... بنابراین با به کار بستن راهکارهای یاد شده که برگرفته از منابع دینی ما بیان شد، می توان از مستی و سرخوشی گناه در امان ماند.
منبع:شبستان
