هیئتی که یک استان آن را با فعالیت‌هایش می‌شناسد

عقیق:هیئت رهپویان وصال شیراز از جمله هیئت‌های معروف شهر شیراز است که توانسته در رشته ساختار و تشکیلات در مهرواره هوای نو حائز رتبه دوم شود.

جوان‌های شیراز، روحانی لاغراندامی به نام حجت الاسلام سیدمحمد انجوی‌نژاد را خیلی خوب می‌شناسند. او حالا فقط در فارس و شیراز، شناخته شده نیست و در سراسر کشور، اسمش را اغلب مردم شنیده‌اند. سال ۱۳۷۶ که او داشت لباس روحانیت تنش می‌کرد، یک کانون فرهنگی به نام «رهپویان وصال شیراز» متولد شد که نام او را سر زبان‌ها انداخت. این کانون به دست او و چند تا از همرزمانش در دفاع مقدس و دوستان دانشگاهی‌اش در این شهر راه افتاد و جلسات اولیه‌اش را در نمازخانه بیمارستان نمازی شیراز برپا کرد. البته انجوی‌نژاد، قبلاً در وبلاگش برای خود اسم و رسمی به هم زده بود و در عصر دهکده جهانی و استیلای اینترنت، خوب با مخاطبانش ارتباط می‌گرفت.

در اولین محرمی که کانون رهپویان راه افتاده بود، زمانی که دیدند تعداد مخاطبان هیئت بیش‌تر از یک نمازخانه بیمارستانی است، راه افتادند و رفتند مسجد خیرات شیراز که بالاخره هم بزرگ‌تر، هم مناسب جمع شدن صدها نوجوان و جوان هیئتی بود.

اما بعد از سه چهار سال از تأسیس کانون، آنقدر تعداد مخاطبان ثابت جلسات هفتگی «رهپویان» که از گروه‌های مختلف اجتماع بودند و اکثریت آن را جوانان تشکیل می‌دادند، زیاد شد که مسجد هم تنگ و کوچک به نظر می‌رسید. مخاطبان جلسات هیئت حالا به هزاران نفر می‌رسید.

حجت‌الاسلام انجوی‌نژاد در دوران جنگ، کار تشکیلاتی کرده بود و تلاش می‌کرد این هیئت را هم با ساختاری تشکیلاتی و جوان‌پسند مدیریت کند. اول، خودش در هیئت هم منبر می‌رفت هم روضه می‌خواند و هم مداحی هم می‌کرد. در فضای مجالس سنتی شیراز، نوع عملکرد او ابتکاری و جدید بود. برای همین، دائم به جمعیت هیئت اضافه می‌شد و اسم در می‌کرد.

ساختار تشکیلاتی این هیئت از مدرسه ریشه می‌گرفت و انجوی‌نژاد، همراه با آقایی به نام «پاریابی» که این روزها مسئول روابط عمومی کانون است در طول هفته به ۷۸ مدرسه شیراز می‌رفتند و با هماهنگی مدیر یا انجمن اسلامی دانش‌آموزان، سرویس‌های رفت و برگشت برای مدرسه تدارک می‌دیدند تا دانش‌آموزان را از مدرسه به هیئت و سپس از هیئت به خانه ببرد. فکر خوبی بود. بچه مدرسه‌ای‌ها در دو فصل سرد، یعنی پاییز و زمستان، مخاطب این هیئت شدند و کار رهپویان از مدرسه پا گرفت. نکته جالب این‌که این روزها قدیمی‌های هیئت همان مدرسه‌ای‌ها هستند که ازدواج کرده‌اند و امروز بچه‌هایشان به مدارس کانون رهپویان می‌روند و آن‌جا درس می‌خوانند.

یادتان نرود که بعد از سه سال، هیئت از مسجد خیرات به حسینیه فعلی اثاث‌کشی کرد. هیئت رهپویان وصال شیراز، از نظر تشکیلاتی هنوز هم منسجم است و بی‌دلیل نیست که در این رشته در مهرواره هوای نو مقام آورده است. معاونت‌های اجرایی، پشتیبانی و مالی، خواهران و آموزش، همگی زیر نظر هیئت امنا به ریاست حجت‌الاسلام انجوی‌نژاد فعال هستند و هرکدامشان، بخش‌ها و واحدهای مختلفی دارند.

شهدای رهپویان وصال

شامگاه ۲۴ فروردین ماه ۱۳۸۷ بود که خبر انفجار بزرگی در شیراز منتشر شد. خبرهای اولیه حاکی از انفجار در حسینیه‌ای به نام حضرت سیدالشهداء (ع) و شهید و زخمی شدن بیش از ۱۰۰ نفر بود. این حادثه تروریستی که در مراسم هفتگی کانون رهپویان وصال اتفاق افتاد به گونه‌ای برنامه‌ریزی و اجرا شد که در بدو امر و به اشتباه، باعث شد انفجار صورت گرفته حادثه‌ای تلقی شود.در ساعات اولیه بامداد روز بعد بود که شبکه معاند «یورو تی وی» که ارگان رسانه‌ای «انجمن پادشاهی ایران» بود، در چند نوبت بیانیه ای را منتشر کرد که در آن مسئولیت این انفجار را به عهده گرفته و عامل این انفجار تروریستی را گروهکی به نام «تندر» معرفی نمود.این عناصر تروریست که در مواجهه با اسناد و مدارک غیرقابل انکار، تمامی راه‌های فرار را بر خود بسته می‌دیدند، لب به اعتراف گشوده و اقرار کردند که هدفشان از این عملیات تروریستی و سایر عملیات‌هایی که برنامه‌ریزی کرده بودند، براندازی حکومت اسلامی از طریق ایجاد اختلاف فرقه‌ای، تضعیف حضور مردم در صحنه‌های مذهبی، متزلزل کردن جایگاه ایران در عرصه بین المللی و ایجاد هرج و مرج در داخل کشور بوده است.

هرچند در این حادثه تروریستی ۱۴ نفر از هموطنان، از کودک و خردسال و زن و مرد، مظلومانه به شهادت رسیده و بیش از ۳۰۰ نفر مجروح شدند، اما این جنایت ددمنشانه باعث شد پرونده ترور و جنایت گروهک تروریستی «تندر» برای همیشه بسته شود و تمامی عوامل این گروهک به سزای اعمال خود رسیدند.

منبع:مهر