۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۳ : ۰۳
عقیق: فهم سیره و تاریخ اهلبیت(ع) یکی از راههای ارتقای معرفت به آنان است که محبت و عشق قلبی به حضرات را افزایش داده و آن را متکی به شواهد قابل توجیه میکند. در این راستا در ادامه سخنان حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای را در رابطه با تاریخ امام حسین(ع) میخوانیم.
سراسر زندگی امام حسین(ع) درس است
زندگی حسینبنعلی (ع) در طول تاریخِ زندگی پنجاه و چند ساله آن بزرگوار، همه درس است: دوران کودکی او درس است، دوران جوانی او درس است، در دوران امامت امام حسن (ع) رفتار او درس است، بعد از شهادت امام حسن (ع) رفتار او همه درس است. اینجور نبود که کار امام حسین فقط در آن روز آخر باشد، لکن حادثه کربلا اینقدر عظمت دارد، اینقدر درخشنده است که مثل خورشیدی همه نورهای دیگر را تحتالشّعاع قرار میدهد، والا خطابه امام حسین (ع) خطاب به علما و بزرگان و صحابه و تابعین در منی که در کتب حدیث ذکر شده است، یک سند تاریخی است.
نامه آن بزرگوار خطاب به علما و بزرگان و پایهها و ارکان دینی در زمان خودش - «ثُمَّ انتُم ایَّتُها العِصابَة، عِصابَةٌ بِالعِلمِ مَشهورَة» که در کتب معتبر حدیث نقل شده است، یک سند تاریخی مهم است. رفتارهای آن بزرگوار، برخوردش با معاویه، نامهاش به معاویه، حضورش در کنار پدر در دوران کوتاه خلافت امیرالمؤمنین (ع)، همه اینها قدم به قدم درس است، منتها حادثه عاشورا چیز دیگری است.
درس حسینبنعلی (ع) به امّت اسلامی این است که برای حقّ، برای عدل، برای اقامه عدل، برای مقابله با ظلم، باید همیشه آماده بود و باید موجودی خود را به میدان آورد، در آن سطح و در آن مقیاس، کار من و شما نیست، امّا در سطوحی که با وضعیّت ما، با خُلقیّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا، باید یاد بگیریم.(۱۳۹۲/۰۳/۲۲)
درس عدالت و اقامه حق
اینکه در مقابله با حرکت انحرافی فوقالعاده خطرناک آن روز، امام حسین (ع) میایستد، این میشود یک درس، که خود آن بزرگوار هم همین را تکرار کردند، یعنی کار خودشان را به دستور اسلام مستند کردند: «انّ رسولالله قال: من رأی سلطانا جائرا مستحلاّ لحرمات الله ناکثا لعهد الله مخالفا لسنّةرسولالله یعمل فی عبادالله بالاثم و العدوان فلم یغیّر علیه بفعل و لا قول کانحقاّ علی الله ان یدخله مدخله» حضرت این را بیان کردند. یعنی من وظیفهام ایناست، کاری که دارم انجام میدهم، بایستی ابراز مخالفت کنم، باید در جاده مخالفت وایستادگی قدم بگذارم، سرنوشت هرچه شد، بشود، اگر سرنوشت پیروزی بود، چه بهتر، اگر شهادت بود، باز هم چه بهتر. یعنی اینجوری امام حسین (ع) حرکت کردند.(۱۳۹۰/۰۴/۱۳)
عاشورای امام حسین(ع)، اسلام را احیا کرد
هیچ وقت نباید امت اسلامی و جامعه اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده به عاشورا و به حسینبنعلی (ع) است. همان طور که فرمود: «و انا من حسین» بنا بر این معنا، یعنی دین من، ادامه راه من، به وسیله حسین (ع) است. اگر حادثه عاشورا نبود، اگر این فداکاری عظیم در تاریخ اسلام پیش نمیآمد، این تجربه، این درس عملی، به امت اسلامی داده نمیشد و یقیناً اسلام دچار انحرافی میشد از قبیل آنچه که ادیان قبل از اسلام دچار آن شدند و چیزی از حقیقت اسلام، از نورانیت اسلام باقی نمیماند. عظمت عاشورا به این است.(۱۳۹۱/۰۹/۰۱)