آئین مشعل گردانی، در مناطق مختلف به صورت متفاوت برگزار می‌شود. در شیوهٔ نجفی، به وسیلهٔ آتش‌دان‌های کوچک چوبی یا فلزی، سازه‌ای ساخته می‌شود که به آن مَشاعل گفته می‌شود. هنگام عزاداری، آتش‌دان‌ها را روشن می‌کنند و مَشاعل را در معابر عمومی میدان‌های اصلی شهر و محوطهٔ بیرونی اماکن مقدس، حرکت می‌دهند.

مشعل گردانی یکی از قدیمی ترین عزاداری‌های سنتی ویژه اهالی نجف اشرف به شمار می‌رود و شرکت کنندگان به صورت نمادین برای یاری سید الشهدا اعلام آمادگی می‌کنند.

مشعل یک چوب بلند و باریک است که بر روی آن از ۲۰ الی ۴۰ مشعل نصب شده و هر مشعل به شیوه سنتی با استفاده از پارچه‌های ضخیم و پشمی و با نفت سیاه یا گازوئیل روشن می‌شود. سپس افرادی این مشعل را بر دوش خود حمل می‌کنند و به همراه دسته‌های عزاداری به سمت حرم مطهر علوی حرکت می‌کنند.

در آئین مشعل گردانی که در شب‌های قبل از عاشورا برگزار می‌شود عزاداران گویی خود را برای یاری حضرت سیدالشهدا آماده می‌کنند. به عبارتی دیگر قبایل عربی شهر نجف در آئین مشعل گردانی جهت یاری حضرت سید الشهدا اعلام آمادگی می‌کنند و به ندای (هل من ناصر ینصرنی) لبیک می‌گویند و خود را برای مبارزه با یزیدیان زمانه آماده می‌کنند.