کور شده اید که فایده این اشک ها را نمی بینید/ رسانه ملی غیرت دینی خود را نشان دهد

قلى

گل گفتی

داداش دمت گرم تو از امریکا کشور کفر میفهمی امام حسین و اشک ریختن براش یعنی چی ولی اینا تو مملکت شیعه هم نمیفهمن

شما دایه عزیز تر از مادر نشو .....
مابا علی ع هستیم
شما فعلا یاعلی

سلام مجدد

پیش از نقد صحبت های آقای حبیبی، باید اشاره به این مطلب کنم که اصلا نگاه ایشان به چند گزاره اشتباه است ؛ یکی فرهنگ، دومی مولد فرهنگ و سومی روش دفع تهاجم فرهنگی !
ایشان فرهنگ را یک « بینش » تعریف می کنند در حالی که « بینش » نوع و زاویه نگاه به مفاهیم و مصادیق یک موضوع است نه خود موضوع !!
ایشان مولد فرهنگ را دستگاه های حکومتی و دولتی می دانند، در حالی که نقش « دین » در تولید فرهنگ را بصورت کلی بی اعتبار می داننـد و تأکیدشان بر این است که باید با خرافات و مواردی مثل عزاداری ها و مداحی ها و زیارت ها و دعاها بعنوان اقداماتی که ضد فرهنگ محسوب می شوند و هیچ دستاورد و بهره فرهنگی برای جامعه ندارند مبارزه کرد تا بوسیله مبارزه با اینها بتوان « دین » و « اسلام » را از خرافات پاک کرد و سپس به تبیین صحیح دین پرداخت تا همه جذب دین شوند !
و سومین اشتباه ایشان روش دفع تهاجم فرهنگی است که البته نمی گویم کاملا اشتباه است اما درست هم نیست ؛ آقای حبیبی عقیده دارند که برای مقابله با تهاجم فرهنگی، باید ارزش های فرهنگی داخلی [که البته تأکید و تأییدی بر این مطلب ندارند که ارزش های فرهنگی داخلی داخل در شرایع « دین » است] را در میان خانواده ها تقویت کرد نه اینکه بخواهیم با زور و بدون پشتوانه های عقلانی، برهانی و منطقی روبروی سکولاریسم بایستیم و مردم را با زور شلاق به سمت دین بیاوریم (!). یک بخش از حرف ایشان که باید با تقویت ارزش های فرهنگی در داخل با تهاجم مقابله کرد صحیح است، اما بخش اشتباهش را بصورت تفصیلی در سطرهای بعدی عرض می کنم.

آیا دین همان فرهنگ است ؟

در این مورد مناقشـه زیادی بین اندیشمندان و علمای مسلمان و غیرمسلمان تاکنون وجود داشته است که آیا دین جزء فرهنگ است یا فرهنگ جزء دین ؟ برای رسیدن به پاسخ صحیح باید ابتدا تعریف صحیحی از هر دو داشته باشیـم که دین را به ساده ترین تعریفَش، می گوییم : « مجموعه ای از باورها، ارزش ها و عقاید قلبی » و فرهنگ را که تعاریف بسیار زیاد و بعضا پیچیده ای هم برای آن بیان شده است با یک تعریف که مناسب بحث باشـد تعریف می نماییم به : « عاملی که به زندگی انسان ها جهت و خط می دهد » ؛ حالا اگر این دو را با هم جمع بزنیـم یعنی « مجموعه از باورها، ارزش ها و عقاید قلبی که به زندگی انسان ها خط و جهت می دهد » انشقاق و تفکیکی نمی توان میان فرهنگ و دین قائل شد اما به قول علامه مصباح باید ببینیم که این « خط و جهتی » که فرهنگ می دهد به کدام سمت و سو است و آیا مثبت است یا منفـی و آیا رسیدن به آن در تزاحم با دین است یا خیر و سؤالات دیگـر ... ؛ اگر ارزش هایی که « فرهنگ » توصیه می نمایـد مطابق با ارزش های دینی و نه در مخالفت و تزاحم با او باشد می توان گفت که فرهنگ جزئی از دین است ؛ حالا اگر بر همین مبنا پیش برویم اعتبـاری برای سخن آقای حبیبی نمی توانیم قائل شویم که « فرهنگ » را « بینش » تعریف می کنند. فرهنگ اگر بینش باشـد خُب در یکایک افراد جامعه یک نوع بینش نسبت به هستی، نسبت به موجودات دیگر، نسبت به روابط و قراردادهای اخلاقی میان افراد، نسبت به قانون، نسبت به محیط زیست، نسبت به خانواده و ده ها مفهوم دیگـر وجود دارد که لزوما باید همه آنها را « فرهنگ » مختص همان فرد به حساب بیاوریـم که چنین چیزی امکان پذیر نیست. چرا ؟ چون همان طور که در بالاتر عرض کردیم « بینش » نوع و زاویه و طرز دیدن مفاهیم و مصادیق در یک موضوع است نه خودِ موضوع ؛ یعنی چه ؟ یعنی ما وقتی می خواهیم در مورد یک پدیده صحبت کنیـم، زاویه دید ما نسبت به آن موضوع می شود « بینش ». برای مثال وقتی داریم در مورد « جایگاه عُرف در تدوین قانون » صحبت می کنیـم این می شود تحلیل و تفسیـر ما از مفهوم که « رابطه عرف و قانون » است ذیل موضوع « اصول فقه ». حال آیا امکان این هست که بگوییم تعریف و تحلیل و تفسیر ما نامش « فرهنگ » است ؟!

مولد فرهنگی کیست ؟

از نظر آقای حبیبی مسئولیت اصلی « رشد و بسط دادن فرهنگ در جامعه » بر عهده مسئولین و نهادهای حکومتی است. یعنی نهادهای حکومتی باید تلاش نمایند تا خرافات را از جامعه بزدایند و ارزش های اصیل فرهنگی را جایگزین کنند [البته این ادبیات آقای حبیبی نیست و من تعجب می کنم ایشان بعنوان استاد دانشگاه چرا در ادبیات اینقدر ضعیف هستند!!] تا بدینوسیله بستر مناسب و لازم برای « تبیین صحیح دین و گزاره های اعتقادی » بوجود بیاید و آن وقت است که می شود امیدوار به کار فرهنگی در جامعه بود. خُب پرسش این است که اگر تنها « حاکمان » را حامیان و ترویج دهندگان فرهنگ بدانیـم پس نقش توده مردم در رُشد فرهنگ چیست ؟ آیا مردم صرفا مصرف کننده تولیدات فرهنگی حُکّام هستند و هر چه که حاکمان جامعه بعنوان فرهنگ تولید کردند قابل پذیرش است ؟ آیا اگر در بین مردم یک رسم بعنوان عُرف وجود داشت و در تعارض با فرهنگ تولیدی حاکمان و مسئولان ارشد جامعه بود به کدامیک باید عنوان « فرهنگ » و کدام « ضد فرهنگ » ؟! این ها موضوعاتی است که آقای حبیبی اصراری بر روی صحبت بر آن نداشتنـد چون با ورود به این مقوله، موضوعات « سکولاریسم فرهنگی » و « پلورالیزم فرهنگی » هم حتما باید طرح می شد که در دقایقی از برنامه، مجری سعی داشت آقای حبیبی را در این بخش به چالش بکشاند که نشد !! و آقای حبیبی هم سریع روی مطلب خودشان که حذف خرافات از جامعه بود برگشتنـد.

آقای حبیبی در بخشی از صحبت هایشان ذیل عنوان فوق گفتند : « باورها باید با دلایل و منطق تبیین بشه در جامعه تا مردم به اعتقاد فرهنگی برسند ؛ اسلام باید درست شناسانده بشود. کسانی که بیان کننده مسائل اسلامی هستند خودشون عامل به چیزایی که دستور میدن نیستند اون وقت از جوان 18 ساله نباید انتظار داشت که دزدی نکنه !!!! ارکان حکومت به مسائل شرعی و اسلامی عمل نمی کنند. متولیان امور اشرافی گری انجام میدن به همین خاطر هست که موازین اسلامی و شرعی در متن جامعه اون چنان که باید باشه نیست. » این موضوع که طرح می کنند کاملا اشتباه نیست، اما اگر همه تقصیرها مبنی بر کمرنگ شدن فرهنگ اصیل ایرانی - اسلامی در جامعه را بر دوش مسئولان حکومت بگذاریم هم کاملا صحیح نیست. مسئولین حکومت در کمرنگ شدن ارزش های فرهنگی بی تقصیر نیستند، اما تمام قصور و کاستی از جانب آنها نیست. به هر حال در یک بخش هایی، ما ابزار فرهنگی کارآمد برای مقابله با ابزار فرهنگی باطلی که دشمن برای ضربه زدن به ما در جامعه منتشر کرده است را نداشته ایم و در حال حاضر هم نداریـم. رهبری معظم انقلاب این را بارها تأکید کرده اند که برای مقابله با کار فرهنگی باطل، باید کار فرهنگی حق و درست انجام داد. خیلی وقت ها اقداماتی انجام می شود با عنوان « کار فرهنگی » ، اما در واقع نه کمکی به فرهنگ می کند و نه برای مقابله با هجمه فرهنگی باطل دشمن کاری از پیش می بـرد. بنابراین باید دقّت کرد اولا متولیان امور فرهنگی در کشور حتما و لزوما مسئولان حکومت نیستند که اگر نقصی در جایی بود تمام تقصیر را بر عهده آنان بگذاریم ؛ ثانیا تمام بار مسئولیت در حوزه فرهنگ صرفا بر عهده مسئولان و امرای حکومتی نیست، بلکه مردم و توده های مختلف مردمی در این موضوع سهیـم هستند و نقش دارند. ثالثا کسی در این جامعه وظیفه « تولید فرهنگ » ندارد، چون فرهنگ، « ساختنی » و « تولید شدنی » نیست. فرهنگ از پیش ساخته شده، ما باید آن را بسط دهیـم و تبیین کنیم بصورت صحیـح. البته بالاخره آقای حبیبی در این موضوع یک نظر واحد ندادند که در کشور متولی و مولد فرهنگ داریم یا نداریم ؛ چون در یک بخش صراحتا گفتند که متولیان فرهنگی در جامعه مسئولان هستند و در بخش دیگری گفتند « متولی فرهنگ در کشور ما معلوم نیست کیه » !!

و اما این بخش از صحبت ایشان که گفتند چون « متولیان امور [منظورشان مسئولان ارشد جامعه است] اشرافی گری انجام میدن به همین خاطر هست که موازین اسلامی و شرعی در متن جامعه آنچنان که باید باشه نیست » باید عرض کنم صحیح هست که برخی از مسئولین در اشرافی گری بسیار رویه تند و افراطی را پیشه کرده اند و از رانت خواری های مختلف گرفته تا رشوه و باندبازی و مسائل گوناگون دیگر در حوزه کاری هر روزه شان موجود است اما این چه ربطی به مولدان فرهنگی و موضوع بحث دارد ؟!! و سوای اینکه صحبت ایشان بی ارتباط با موضوع بحث است، در تشریح هر پدیده ای باید دقّت کرد که ریشه آن پدیده کجاست ! ایشان به اشرافی گری در بین مسئولین اشاره می کنند، اما چرا نمی گویند این اشرافی گری از چه زمانی و از دوره مسئولیت چه کسانی در کشور آغاز شد که حالا به اینجا رسیـده است ؟!

اما نکته سوم [که قول می دهم طولانی نشود!!!] این است که ایشان اعتقاد دارند برای مقابله با تهاجم فرهنگی که یک واقعیت پذیرفته شده است می بایست به جای دعوای بدون منطق، بدون برهان، بدون استدلال و بدون تکیه به عقلانیت - که صراحتا می گویند غالب مقابله با تهاجم فرهنگی امروز از این سنخ است - باید ارزش های فرهنگی را در جامعه بصورت صحیح تبیین کرد تا خانواده ها خودشان بفهمند چه کار باید در مقابل تهاجم فرهنگی انجام بدهنـد آن وقت است که جامعه به سمت خوب بودن حرکت می کنـد : « جریان های ارتجاعی، تبیین های مرتجعانه و غلط، تحلیل های نارسا رو باید به هر طریقی از بین برد تا خانواده بفهمه مسئله صحیح کدام است. خرافات رو به جای حقایق جلوه ندیم که اغلب این کار داره انجام میشه. » و در جملات بعدی ایشان توضیح می دهد که منظورش از جریان های ارتجاعی همانا مداحان اهل بیت و افرادی است که در زمینه باورهای مذهبی و اعتقادی حرکت می کنند و قدم بر می دارند. آقای حبیبی ضمن بی توجهی به جایگاه خودشان که اصلا ارتباطی به اظهارنظر در چنین مسائلی ندارد، به مانند روشنفکران تجدد مآبی که تمام آرمان خود را در غرب می دیدند در یک بخش می گویند آن قدر دین بد تبیین شده است که خارجی ها فکر می کنند بهتر از ما دین را فهمیده اند و پیاده می کنند !!!

همچنین ایشان در بخش دیگری از صحبت هایشان علما و اندیشمندان دینی را متّهم به مبارزه جاهلانه و بی منطق و خالی از برهان با سکولاریسم فرهنگی می کنند که مشخّص نیست مبنای این تفکر از کجا آمده است : « یکی از مسائل اصلی تبیین صحیح و عقلانی دین هست ؛ این جوان باید بتونه بفهمه امروز با این همه تمدن های جدید که فراهم اومده و امکاناتی که هست، این باید استدلالی که راجع به اسلام می کنه راجع به عفت می کنه راجع به حجاب می کنه باید عقلانی اینو درک کنه والا با احساس و چهار تا فحش بدیم و اینا الن و بلن که تو مداحی ها و شعرا خیلی از این چیزا متأسفانه اتفاق می افته با اینا مسئله حل نمیشه که این بی غیرته و خانمش این جور رفته . » آقای حبیبی بهتر است که تأمل کننـد تبیین صحیح و عقلانی دین چه ارتباطی با مداحی دارد ؟ و آیا کسی گفته است که تمام معارف دین و تمام آنچه که عنوان آن « الهیات » است حتما باید در اشعار مداحان گنجانده شود که اگر نبود سریعا آن را برای انتقاد مستمسک قرار دهیـم و به جای رد کردن استدلالی ابزارهایی که غرب برای تهاجم علیه اسلام و ارزش های شیعی به کار می گیـرد بر سر مداحی و اشعار مورد استفاده در مداحی بکوبیـم ؟!! جالب است که آقای حبیبی در صحبت هایشان در این برنامه که تأکید داشتند صحبت هایشان جامع است هیچ اشاره ای به ابزارهای مورد استفاده غرب برای تهاجم علیه فرهنگ نکردند و صرفا آنچه را که مورد انتقاد قرار دادند موضوعات مذهبی مثل دعا، زیارت و تظاهرات و شعائر مذهبی مانند عاشورا و هیئات مذهبی بود.

اینکه برای تقابل با تهاجم فرهنگی غرب، خودمان و عقاید و ارزش هایمان را محکم و استوار کنیم صحیح است، اما تمام راه مقابله که این نیست. باید بر علیه غرب هم تهاجم کرد ! ما در موضوعاتی که آنها علیه ما به کار می گیـرند استدلال های قوی، محکم و مبتنی بر برهان و منطق سالم و صحیح و به دور از مغالطه داریـم [بر خلاف آنها که هیچ کدام را ندارند!!] و راه مقابله فقط این نیست که ما خودمان را قوی کنیم. این همه استدلال های محکم و اساسی در موضوع باورمندی به عقاید و ارزش ها در نهادهای فرهنگی و مذهبی شیعی از جانب علما، اندیشمندان و متفکران ارائه شده است ؛ چرا بدون توجه به اینها همه را متهم به مبارزه جاهلانه بر علیه سکولاریسم فرهنگی می کنیـد ؟

اما نکته آخر ؛ عاشورا و فرهنگ حسینی خودش مولّد است و ظرفیت های عظیم فرهنگی که در عاشورا وجود دارد را در هیچ موضوع دیگری نمی توان یافت. اینکه بگوییـم عاشورا بهره فرهنگی برای جامعه ندارد نشان می دهد که در موضوع عمیق نشـده ایم و به قول خود آقای حبیبی که غالب جامعه را متهم به برداشت های سطحی از فرهنگ و ارزش های فرهنگی کردند، باید گفت جناب آقای حبیبی هم در موضوعات این چنینی یک برداشت سطحی و خلاف واقعیت دارند. فرهنگ عاشورا بود که این انقلاب را زمینه ساز شد و گرنه با اعتقاد به مبانی کمونیسم نمی شد انقلاب راه انداخت و سپس امیدوار بود که فرهنگ و دین را هم اندازه با هم می خواهیم رشد دهیـم. فرهنگ عاشورا بوده که این ملت 8 سال در مقابل تجاوز حکومت بعثی عراق و شمار زیادی از دشمنانش مقاومت می کند و کشتن و کشته شدن را « پیروزی » می داند. فرهنگ عاشورا بوده که تا به حال در امان مانده ایم از وارد شدن به آتش افروزی های دشمنان !

نمی خواهم زیاد طولانی شود وگرنه مطالب بسیاری است که در قالب پاسخ و نقد می شود ارائه کرد ... اما آنچه که آزاردهنده تر از مغالطه های آقای حبیبی است، این رویه غلط تکفیر افراد است. بهتر است به جای فحش دادن و نسبت کفر و بی دینی دادن به افراد و بستن هر گونه راه برگشت (!)، تفکرات اشتباه آنها را نقد نماییـد. با توهین و تکفیر و اینکه چه می دانم حواله ت به دستای بریده ابالفضل (!!!)و امثالهم هیچ اشتباهی تصحیح نمی شود و هیچ جاهلی هم عالم نمی شود.

یامرتضی علی علیه السلام

عقیق این صفری رو دعوا بکار کن خیلی قلمش عالیه

بسم الله
دعای بخیلانه نکن برادر
هم از خدا عقل و فهم زیاد بخواه و هم عمر زیاد
خدا که بخیل نیست . همیشه از خدا زیاد و خوب بخواه چراکه دریای رحمت او بی منتهاست
ببخشید اگه زبان درازی کردم
یاعلی
اللهم عجل فرجه

ببخشید رحیمی شاد کیه جدیده یاهمون حبیبیه