پيامبر(ص)  در اين باره تعابير متعددي دارد. رسول خدا(ص) در هر سفري كه به مدينه وارد مي‌شد، خطاب به آن مي‌فرمود:
»يا طَيِّبَةَ يا سَيِّدَةَ الْبُلْدان» (كنز العمّال، ج۱۲، ص۲۵۹)؛
»اي پاك! اي سرور شهرها.«

همچنين مي‌فرمود:
»اَنَّ اللهَ تَعالي سَمَّي الْمَدينَةَ طابَة» (۱۴)؛
»خداي متعال مدينه را طابه (پاك) ناميده است. «

پس اين شهر آسماني حتي به لحاظ نامگذاري اشاره به طهارت، رفعت و بزرگي دارد. نام‌هاي شهر مدينه را خداوند و رسولش انتخاب كرده اند. پيداست كه نام شهر پيامبر(ص) هم بايد پاك باشد؛ زيرا اين، شهرِ برترين خلق روي زمين است. مدينه شهر اكمل انسان هاست، مدينه محلي است كه يادآور گام‌ها، موعظه‌ها و اشك‌هاي اهل بيت(عليهم السلام) است، مدينه در خود قطعه اي از بهشت را جاي داده، پس خداوند به اين شهر عزيز نظر و عنايت خاصي دارد.