براي استجابت دعا چه كنيم؟

عقیق:حجت‌الاسلام محسن اويسي گفت: يكي از پرسش‌هايي كه همواره براي بندگان مومن خدا مطرح مي‌شود اين است كه چرا گاهي دعاها و خواسته‌هاي ما برآورده و مستجاب نمي‌شود؟ اين مساله عوامل زيادي دارد كه پاسخ آن را در كلام معصومين (ع) جستجو مي‌كنيم.
امام علي (ع) در پاسخ به اين سوال كه خداوند فرموده: «ادعوني استجب لكم؛ بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را» پس چرا دعا مي‌كنيم ولي دعايمان اجابت نمي‌شود؟ فرمود: زيرا دل‌هاي شما هشت خيانت كرده است:
۱. شما خدا را شناختيد اما حق او را چنان كه بر شما واجب است ادا نكرديد. بنابراين، شناخت شما به كارتان نيامد.
۲. ايمان به رسول خدا (ص) آورديد، اما با سنت او مخالفت كرديد، پس فايده ايمان شما چيست؟
۳. قرآن را خوانديد ولي عمل نكرديد.
۴. گفتيد از آتش جهنم مي‌ترسيد اما در هر وقت با گناهان خود بدن‌هاي خود را آماده عذاب ساختيد.
۵. اظهار تمايل به بهشت كرديد اما كاري كه شما را از بهشت دور مي‌كند انجام داديد.
۶. از نعمت‌هاي خدا استفاده كرده ولي سپاسگزاري نكرديد.
۷. خداوند شما را به دشمني شيطان امر كرده، شما با زبان با او دشمني كرديد ولي در عمل با او مخالفت نكرديد.
۸. عيب‌هاي مردم را جلوي چشم خود قرار داديد اما عيوب خود را پشت سر انداختيد.
اجابت دعا شرايط دارد و بعد از آن هم كه شرايطش درست شد اجابت دعا دو قسم است گاهى صلاح در اين است كه فوراً بشود گاهى صلاح در تدريج است، اينكه فرمود استجب لكم نه اينكه بدون سبب اجابت شود؟
خدا فرمود دعا كن بگو خدايا اين مريض را شفا بده آن وقت اگر اجابت شد اجابتش نه فورى و بدون اسباب است كه مثلاً بدون دواء و جراحى خوب شود فرمود استجب لكم تو مى‏خواهى كه اين مريض خوب شود خوبش مى‏كنيم هر چند مثلاً ماه ديگر با دواء و جراحى نه اين كه آناً خرق اسباب شود مگر معجزه مي‌خواهى؟ آن هم مخصوص پيغمبر و امام است براى مصالح ديگرى وگرنه اجابت لازمه‌‏اش خرق اسباب نيست.
دعا بالاخره مستجاب است ولى به اسباب و به تدريج، نه اين كه خرق عادت و بدون اسباب، خدا مستجاب مى‏كند با اسباب گاهى مثلاً يك سال طول مي‌كشد.
گاهى مصلحت در تاخير استجابت است
جوان عزيز تو دعا بكن بگو: خدايا براى حفظ دينم همسر صالحه‏‌اى نصيب فرما، مستجاب مي‌شود. اما به مرور و گاهى هم مي‌شود كه خود تاخير مصالحى دارد يعنى ممكن است زود به او بدهند لكن مصلحت هايى زير پرده است كه كمى بايد طول بكشد.
گاه مي‌شود مومنى حاجتى دارد با سوز دل به درگاه خدا ندبه مى‏كند، ندا مي‌رسد حاجتش رواست اما به اين زودى به او ندهيد زيرا كه اگر زود به او داديد ديگر ما را از سوز دل نمى‏خواند، ما صداى ناله بنده مان را دوست داريم اين بنده تا گرفتار است با روى سوز دل ما را مي‌‏خواند و با سوز دل يا الله گفتن هم دواى تمام دردهاى باطنى اوست ولى همين كه حاجحتش را دادند، ديگر در مسجد پيدايش نمي‌شود.
پس اگر خيال كرديم كه خدا دعاي ما را اجابت نكرده است، نبايد نااميد بشويم و از رحمت الاهي مأيوس گرديم. نااميدي از رحمت الاهي از بزرگ‌ترين گناهان شمرده مي‌شود. خداوند مي‌فرمايد: «اي بندگان من كه از خودتان غافل شديد از رحمت خداوند نااميد نشويد. همانا خداوند همه گناهان را مي‌بخشد؛ زيرا او بخشنده و مهربان است.»

منبع:حج

211008