۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۷ : ۰۸
این سنت حسنه از چنان اهمیت والایی برخودار است که صادق امت رسول(ص) این چنین از ارزش پیادهروی به سوی حرم مطهر اباعبدالله الحسین(ع) سخن میگوید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که بر مىدارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مىفرماید و یک درجه مرتبهاش را بالا مىبرد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مىفرماید که آنچه خیر از دهان او خارج میشود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مىگویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهلبیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد. (کامل الزیارات ص134)
در این میان علمای بزرگواری بودند که با وجود مشکلات زیاد مسیر کربلا، خطرات را به جان میخریدند و از نجف تا کربلا را گاه با پای برهنه طی میکردند.
سید آزادگان حجتالاسلام سید علی اکبر ابوترابی از جمله آنهاست، وی در خاطرات خود چنین بیان میکند: «در دوران طلبگی در شهر نجف بیش از 100 مرتبه این مسیر را پیاده به عشق زیارت امام حسین(ع) طی کردهام».
عشق و علاقه حجتالاسلام ابوترابی به حدی بود که پس از آزادی با وجود بسته بودن مرز کربلا در سال 1372، برای نخستین بار و در مرز خسروی، مراسم قرائت دعای عرفه را برگزار کرد.
وی با جمعیت اندکی با نیت باز شدن راه کربلا و پیمودن مسیر زیارت، با پای پیاده از تنگه مرصاد تا مرز خسروی را به مدت 3 روز پیاده طی کرد.
منبع: خبرگزاری فارس
کد خبرنگار: 211007