بی درنگ پس از انجام مناسک حج، به دستور و فرمان رسول صلی الله علیه وآله، ندای بلال در مکه می پیچد؛ فردا نباید جز معلولان، کسی در مکه بماند؛ همه باید حرکت کنند؛ تا در زمانی معین، در غدیر خم حاضر شوند.

آن جا چه خبر است؟

این جا غدیر است؛ به جحفه، چیزی نمانده، محل افتراق اهل مدینه و مصر و عراق و نجد. خدا این نقطه را برای پایه گذاری اساسی ترین محور اسلام، انتخاب کرده است. پیامبر صلی الله علیه وآله بعد از ده سال دوری از وطن، به حج آمده است.

انتظار همگان این است که پس از مراسم حج، برای دیدار عمومی در شهر خود، توقفی هرچند موقت داشته باشد؛ اما در میان بهت همگان، او به غدیر اشاره کرده است.

با این اشاره، همه فهمیده اند که هر کس تشنة ملاقات اوست، باید خود را به چشمة غدیر، برساند. ساعتی پیش تا چشم پیامبر صلی الله علیه وآله به کراغ الغمیم افتاد، مسیر خود را به سمت راست جاده و به جانب چشمة غدیر، تغییر داده است و اینک کنار چشمه، می ایستد و ندای روحانی خود را بر این سرزمین مقدس، انتشار می دهد؛ «أَیُّهَا النَّاسُ أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ أَنَا رَسُولُ اللَّه؛ ای مردم! دعوت کنندة خدا را اجابت کنید که من پیام آور خدایم».

وقتی همه می رسند!

کسی نیست که نداند هنگام دریافت ابلاغ مهمی فرا رسیده است. نفس ها در سینه حبس مانده و چشم ها خیره به پیامبر صلی الله علیه وآله است. منادی به فرمان پیغمبر صلی الله علیه وآله ندا می دهد؛ «همة مردم همین جا بایستند؛ آنان که پیش رفته اند، باز گردند و آنان که پشت سر هستند، خود را برسانند»!

مرکب ها متوقف می شوند. کم کم صدای زنگوله ها به سکوتی اسرارآمیز می پیوندد. حرارت آفتاب و هرم زمین، امان همگان را برده، اما همچنان مشتاق و ملتهب، ثانیه ها شمرده می شوند؛ تا کلامی از رسول خدا صلی الله علیه وآله این سکوت سهمگین را به سمت افقی از ترنم، تعالی بخشد.

«فَلیُبَلِّغِ الحاضِرِالغائِبَ وَالوالِدِ الوَلَدَ الی یومِ القِیامَه؛ پس برسانند حاضران، غایبان را و پدران، فرزندان را؛ تا روز قیامت».

باید کار را تمام کرد!

سلمان و ابوذر و مقداد، فراخوانده شده اند؛ تا به امر رسول الله صلی الله علیه وآله به محل درختان کهن سال بروند. اینک خارهای زیر درختان، کنده شده و سنگ های ناهموار، از زمین جمع شده اند.

زیر درختان، جارو و آب پاشی شده اند. روی شاخه ها، در فاصله بین دو درخت، پارچه ای سایبان مردم شده است. این جا، محل مناسبی برای برنامة سه روزة نبوت است. زیر سایبان، سنگ ها بر هم چیده می شوند و منبری برپا می گردد. قرار است ربیعه بن امیه بن خلف، کلام حضرت را برای مردم تکرار کند؛ تا افرادی که دورتر قرار گرفته اند، مطالب را بهتر بشنوند.

خدا پیغام داده است که اگر این ابلاغ صورت نگیرد، رسالت پیامبر صلی الله علیه وآله ناتمام می ماند. تمام این برنامه ها، برای این است که خاتم پیمبران، دست های علی علیه السلام را بالا بگیرد و بلند و رسا، رو به جهانیان، در تمام اعصار و قرون، ندا برآورد که هرکس من مولای اویم، از این پس، علی صلی الله علیه وآله مولای او خواهد بود.

غدیر، نقطه تعادل

غدیر، یعنی تکمیل حج؛ یعنی طواف ممتد؛ یعنی همه باید خود را به جایی برسانند تا راز اکمال دین را دریابند.

اگر از قافلة ادراک حقیقت عقب مانده ای، غدیر منتظرت می ماند؛ تا خود را به چشمة ولایت برسانی.

اگر پا را از ولایت جلوتر نهاده ای، به دستور نبوت، باید به عقب برگردی و به پای چشمة غدیر، زانوی عطش بزنی... .

راز عدالت، این جاست؛ همین ترازوی ازلی که حق را از باطل، تفکیک خواهد کرد و اهل حرف را از مرد عمل، تفکیک خواهد کرد. غدیر، اسرار انتظار را افشا می کند.

غدیر، نقطة غربال انسان هاست. این جاست که شامه ات، اذن استشمام بهشت را دریافت می کند.

اگر غدیری نباشی...

تاریخ شهادت می دهد که اگر غدیری نباشی، زیر سقف سقیفه، مصیبت پیامبرت صلی الله علیه وآله را از یاد می بری و پشت به او، با باطل، بیعت می کنی.

اگر غدیری نباشی، هیزم کش آتش خانة فاطمه سلام الله علیها خواهی شد.

اگر غدیری نباشی، خانه نشینی علی علیه السلام خار چشم و استخوان گلویت نخواهد شد.

اگر غدیری نباشی، در ساباط حوادث، امام حسن علیه السلام را تنها می گذاری.

اگر غدیری نباشی، روز عاشورا، نالة العطش کودکان اباعبدالله علیه السلام، جگرت را به آتش نخواهد کشید.

اگر غدیری نباشی، انتظار را نخواهی فهمید.

اگر غدیری نباشی، شیرینی ظهور را نخواهی چشید.

پس به غدیر، پناه ببر؛ از هراس بی غدیری...

منبع: پرسمان

کدخبرنگار212113