خواسته یک مداح: خدایا مرا لال کن!

عقیق:مداحان شمیران، او را «استاد» خطاب می‌کردند و همین استاد، وقتی با شاگردانش و اهالی هیأتش به کربلا رفته بود، گفته بود: «فقط تماشا کنید. اینجا جای روضه‌ خواندن نیست».

حاج حجت کسری که رزمنده سال‌های دفاع مقدس بود، از طفولیت عبا انداخته و مداحی کرده بود. پدرش هم تعزیه‌خوان بود و او را به این کار تشویق می‌کرد، اما آنچه مهم است، اشک و اخلاص این ذاکر سیدالشهدا علیه‌السلام بود که اواخر عمرش این خواسته را داشت: «خدایا! سال‌هاست که می‌خوانم و دیگران گریه می‌کنند؛ این صدا را از من بگیر تا دیگران بخوانند و من گریه کنم!»

بعد از این بود که در سال ۱۳۸۰ و سپس سال ۱۳۸۴ دچار ضایعه مغزی شد و تکلمش را از دست داد؛ درحالی‌که بیش از ۲۰ سال از معلمی‌اش در کلاس‌های مداحی می‌گذشت. در واقع، او بعد از فوت حاج اکبر ناظم، کسوت استادی داشت.

ویدیوی کوتاهی درباره زندگی این بزرگ‌مرد ببینید:

منبع:فارس