افطاری مفتی اعظم استرالیا به کشیشان+عکس

عقیق:

دکتر محمد روز یکشنبه 12 ژوئن در این مراسم افطاری گفت: میهمانان ما امشب خانه و قلبی سرشار از عشق پیدا خواهند کرد. من به آن‌ها به چشم دیگران نگاه نمی‌کنم، بلکه معتقدم ماموریت همه ما یک چیز است. از نگاه من دیگران کسانی هستند که برخلاف صفات حقیقی انسانیت عمل می‌کنند، حتی اگر آنان مسلمان باشند. من کسانی را که فرهنگ و کشور متفاوتی داشته باشند را جزئی از یک خانواده می‌دانم، حتی اگر در انجام امور تفاوت‌هایی با هم داشته باشیم.

دکتر محمد در ادامه گفت: گفتمان میان ادیانی و دوستی میان ادیانی مقوله‌های کاملا ضدشهودی هستند. پرندگان با بال‌های مشابه همیشه گرایش به پرواز با همدیگر را دارند، اما من معتقدم که استرالیا مردمانی بامحبت داشته و فرصت‌هایی چون افطار میان ادیانی به آن‌ها کمک می‌کند که فرای کلیشه‌ها نگاه کنند.

مفتی اعظم استرالیا پیش از این نیز رهبران اسلامی و مسلمانان را به بازکردن درهایشان به روی اعضای جامعه و دیگر مردم تشویق کرده بود و قول داد در آینده و به امید دعوت از جمعیتی گسترده‌تر و متنوع‌تر، افطارهای میان ادیانی بیشتری برگزار نماید.

مسلمانان که بیش از 200 سال در استرالیا حضور داشته‌اند، 1.7 درصد از جمعیت 20 میلیونی این کشور را تشکیل می‌دهند و دین اسلام پس از مسیحیت دومین دین بزرگ استرالیا محسوب می‌شود.

* استقبال از افطار میان ادیانی در ماه مبارک رمضان

رهبران چندین کلیسای مسیحیت از جمله کلیسای راد باوئر ارجمند و معاون اسقف کلیسای انگلیکان از نیو ساوت ولز در ساحل مرکزی این دعوت را پذیرفته و در این مراسم حضور داشتند.

کشیش شنودا منصور از کلیسای ارتدوکس قطبی نیز با اشاره به اینکه صرف غذا روش بسیار موثری برای ابراز و اشتراک ایده‌های مردم با عقاید متفاوت است گفت: من اگر بخواهم رابطه‌ای بسازم، بر سر غذا آن را ایجاد می‌کنم. در غیر این صورت به جای شکستن دیوارها ممکن است دیوار بسازیم. اما در اینجا دور هم نشسته و داستان‌های یکدیگر را می‌شنویم. در اینجا به جای اینکه به برچسب‌ها و لقب‌ها توجه کنیم به هم به چشم انسان‌های حقیقی نگاه می‌کنیم.

آنا اکتوروس که برای نخستین بار در زندگی‌اش در مراسم افطاری شرکت می‌کرد و توسط یکی از دوستان نزدیکش دعوت شده بود نیز گفت: من مطمئن نبودم باید انتظار چه چیزی را داشته باشم، چه لباسی بپوشم و چه باید بگویم؟! به نظرم بسیار عالی است که چنین مراسمی را برای افراد عادی جامعه مثل من شناخته‌تر کنیم و آن‌ها را هرچند وقت یکبار به افطاری دعوت کنیم.