ولایت فقیه؛ یادگار امام حسن عسکری(ع)

از مظلومیت خورشید سامرا هر چه بگوئیم کم است. تنها امامی که به دیده ظاهر حتی مجال حج و رخصلت زیارت پیامبر اعظم(ص) را نیز پیدا نکرد. اما از این مظلومیت ها بیشتر و پیشتر، شرح مکتوم ماندن فضائل آن امام همام است.

به نظرم دوران امامت امام هادی و امام عسکری و امام منتظر علیهم السلام – در عصر غیبت کوچکتر -  را باید در یک مجموعه طبقه بندی کرد که مهمترین خط آن ایجاد خودباوری برای شیعیان جهت اداره اجتماع اسلامی است.

در عصر امام هادی(ع) اجتماعات محدود شیعی تبدیل به جوامع و شهرهای شیعه شده بود و همین امر باعث شد که جریان وکالت که از زمان صادقین علیهم السلام پایه گذاری و در زمان امام کاظم(ع) رسما سازماندهی گردید، در تکامل تاریخی به امر فقاهت و اداره اجتماع تبدیل شود.

گروهی بر این باورند که رفتار امامین عسکریین در موضوع راه اندازی سازمان فقاهت به دلیل محدودیت های سیاسی و امنیتی این بزرگواران بوده اما صدها صفحه مکاتبه موجود امام عسکری(ع) با فقها و اندیشمندان اسلامی و فلسفی – مانند کندی حکیم – نشان دهنده آن است که شبکه فقاهت برای امام عسکری روحی فداه بیش از آن که تاکتیکی بوده باشد، امری راهبردی است.

امام یازدهم که بر اساس ذکاوت الهی خود می خواستند که جوامع شیعه بتوانند با خودباوری و مسئولیت پذیری به امر اداره جامعه خود بپردازند، در این اداره با هوشمندی مسئولیت جامعه را بر عهده ولی فقیه نهادند.

امام خمینی قدس الله نفسه الزکیه، چه در ابتدای تحریر الوسیله و چه در کتاب حکومت اسلامی از حدیث گرانسنگ این امام همام بهره برده اند که فرمودند: «فَأمّا مَن كانَ مِن الفُقَهاءِ صائنا لنفسِهِ حافِظا لِدينِهِ مُخالِفا على هَواهُ مُطِيعا لأمرِ مَولاهُ فلِلعَوامِّ أن يُقَلِّدُوهُ ، وذلكَ لا يكونُ إلّا بَعضَ فُقَهاءِ الشِّيعَةِ لا جَميعَهُم» اما هر فقيهى كه خويشتندار و نگاهبان دين خود باشد و با هواى نفْسش بستيزد و مطيع فرمان مولايش باشد، بر عوام است كه از او تقليد كنند و البته اين ويژگيها را تنها برخى فقهاى شيعه دارا هستند، نه همه آنها.

مجدد فلسفه سیاسی اسلام، با استفاده از این میراث گرانبها و استدلال های عقلی و نقلی دیگر، توانسته برای ولایت فقیه چه در امور حسبیه و چه در غیر آن استدلال نماید.
بنابر این حق این است  ولایت فقیه را به عنوان میراث جاودانه سیره و قول امام عسکری(ع) بر شماریم.
درود خدا بر او و بر مجدد قول و فعل او.

منبع:مهر