۰۷ آذر ۱۴۰۳ ۲۶ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۹ : ۰۷
شعرحضرت امیر(ع)دروصف مسافرت و فوایدآن
در قرآن مجيد و كلمات اهل بيت عليهم السلام، بر مسافرت به عنوان آينه‌ي عبرت تاکید و توصیه شده است، آنجا که قرآن دانسته مي‌فرمايد: «سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِين»(1)، «أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَاراً فِي الْأَرْضِ»(2)
عقیق: در شعري منسوب به امير مؤمنان علي عليه‌السلام نیز آمده است كه:
تَغَرَّبْ عَنِ الْأَوْطَانِ فِي طَلَبِ الْعُلَى
وَ سَــافِرْ فَفِي الْأَسْفَارِ خَمْسُ فَوَائِدَ
تَفَـــرُّجُ هَمٍّ وَ اكْتِــــسَابُ مَعِيشَةٍ
وَ عِـــلْمٌ وَ آدَابٌ وَ صُحْبَــةُ مَاجِد(3)
حضرت در این شعر می‌فرمایند:
برای کسب بلند مرتبگی از وطن خود دور شو و سفر کن که در مسافرت پنج فایده است: برطرف شدن اندوه، بدست آوردن روزی و دانش و آداب زندگی، هم نشینی با بزرگواران.
*نکته
در واقع مسافرت، مدرسه‌اي براي تربيت نفوس، و درس‌گرفتن از گذشتگان و كسب فضيلت‌هاي جديد شمرده شده است، اما متأسفانه، تشويق‌هايي كه اكنون براي بعضي از مسافرت‌ها قرار داده شده است، در مسير ترويج گناه و انتقال فرهنگ و آداب غلط ديگران و مفاسد اعتقادي و سوغات انواع مدها به‌وسيله لباس و كفش و ... مي‌باشد.
مؤمنان بايد توجه داشته باشند اگر كسي براي ارتكاب اين محرّمات به مسافرت برود، سفر او، سفر معصيت و در صورت فوت و عدم توبه، مهاجر الي الشيطان خواهد بود.
پي‌نوشت‌ها:
سوره انعام، آيه11.
سوره غافر، آيه82.
مستدرك الوسائل، ج8، باب استحباب السفر.
منبع:پایگاه اطلاع رسانی آیت الله العظمی صافی
گزارش خطا
