۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۳ : ۰۵
عقیق: در
این باره از حضرت رضا (ع) روایت شده که پیامبر (ص) خطاب به حضرت علی (ع) فرمودند:
یا علی حقّ تبارک و تعالی انبیاء را بر فرشتگان مقربش
برتر نمود و من را بر تمام انبیا تفضیل داد و برتری بعد از من برای تو و امامان
بعد از توست، فرشتگان خدمتکاران ما و دوستان ما هستند، یا علی این فرشتگان کسانی
هستند که عرش با عظمت الهی را بر دوش گرفته و آنان که اطراف عرشند به تسبیح و ستایش
حقّ مشغولند و برای آنان که به ولایت ما ایمان دارند از خدا آمرزش می طلبند، یا
علی ما اگر نبودیم خداوند آدم و حوّا را نمی آفرید، بهشت و دوزخ را ایجاد نمی کرد،
آسمان و زمین را پدید نمی آورد، با این وصف چگونه ما برتر از فرشتگان نباشیم در
حالی که پیش از ایشان به پروردگارمان معرفت پیدا کرده و به تسبیح و تهلیل و تقدیسش
پرداخته ایم؛ زیرا اول موجودی که پروردگار عالمیان آفرید ارواج ما بود، پس از
آفریدن، آن را به توحید و تحمیدش گویا ساخت سپس فرشتگان را آفرید، ایشان وقتی
مشاهده کردند که ارواح ما یک نور است امر ما را بزرگ شمردند و ما برای این که
فرشتگان بدانند مخلوق حضرت جلال هستیم و او از صفات ما مخلوقات مبرّاست حضرتش را
تسبیح و تنزیه نمودیم، فرشتگان که چنین دیدند آن ها نیز با تسبیح ما به تسبیح حقّ پرداخته
و حضرتش را از صفات ما منزّه نمودند و نیز چون شأن ما را با عظمت دیدند، برای این
که بدانند معبودی غیر از حقّ جلّت عظمته نیست و ما بندگان او بوده و آفریدگار
نیستیم، به تهلیل آن حضرت پرداخته و هر معبودی غیر از او را نفی نمودیم و وقتی
فرشتگان چنین دیدند آنان نیز به گفتن لا إله إلّا الله مبادرت ورزیدند و نیز وقتی
عظمت موقعیت و محلّ ما را مشاهده کردند جهت آگاه نمودن ایشان که حقّ تعالی بزرگتر
از هر چیزی است و عظمت محل و موقعیت ما صرفاً به واسطه اوست به تکبیر پرداخته و
حضرتش را به بزرگی یاد نمودیم و چون عزّت و قوّت ما را مشاهده کردند برای این که
بدانند هیچ عزت و قوتی نیست مگر از ناحیه افاضه باری تعالی گفتیم: لا حَول وَ
لاقوة الّا بِالله، و وقتی نعمت های وافره باری تعالی بر ما را مشاهده کرده و
یافتند که طاعت ما فرض و واجب است برای این که بدانند در مقابل این نعمت ها شایسته
است او را ستودن، گفتیم: الحَمدُلله و فرشتگان نیز به دنبال آن گفتند: الحَمدُلله.
پس فرشتگان به واسطه ما به یکتاپرستی و تسبیح و تهلیل و
تحمید و تمجید نمودن باری تعالی ارشاد و راهنمایی شدند.
پس از
خلقت ارواح ما حق تبارک و تعالی حضرت آدم را آفرید و ما را به رسم ودیعه در پشتش قرار
داد و به منظور بزرگداشت و اکرام ما به فرشتگان امر نمود که به آدم سجده کنند و
این سجده در واقع عبادت حقّ عزّ و جلّ و اکرام و طاعت آدم بود، چون ما در پشت و
صلب او بودیم، پس با این وصف چگونه ما برتر از فرشتگان نباشیم در حالی که جملگی آن
ها در مقابل آدم سجده نمودند و بیان دیگر برای برتر بودن ما از فرشتگان این است که
وقتی مرا به آسمان بردند، جبرئیل (ع) دو فصل، دو فصل، اذان و اقامه گفت.
سپس به من گفت: ای محمد پیش بیفت.
به او گفتم: ای جبرئیل بر تو پیشی بگیرم؟
گفت: آری، زیرا خداوند متعال انبیایش را عموماً و تو را بخصوص بر
تمام فرشتگان برتری داده است، چس جلو برو و با فرشتگان نماز بگذار من جلو رفته و
وقتی به حجاب های نور رسیدم جبرئیل گفت: ای محمد پیش رو و از من جدا شو.
گفتم: ای جبرئیل در چنین جایی مرا تنها می گذاری؟
عرضه داشت: آخرین حدّی که حقّ عزّ وجلّ برای من قرار
داده همین جاست، اگر از آن تجاوز کنم بالهایم می سوزد، پس مرا در نور پرتاب نمود و
در آن به جلو رفتم تا جایی که خدا خواست سپس ندایی به گوشم رسید یا محمد.
عرضه داشتم: بلی پروردگارم.
ندا رسید: ای محمد تو بنده من بوده و من پروردگار تو می
باشم، تنها مرا بپرست و فقط توکلت بر من باشد تو در بین بندگانم نور و به سوی خلق
رسول و بر آفریدگانم حجّت من می باشی، بهشتم را برای تو و پیروانت آفریده و جهنم
را برای مخالفینت ایجاد نموده ام به جانشینانت عزت و به شیعیانت اجر و ثواب خواهم
داد.
عرضه داشتم: پروردگارا! جانشینانم چح کسانی می باشند؟
ندا رسید: ای محمد؛ اسامی ایشان بر عمود عرش نوشته شده،
پس در حالی که مقابل پروردگار جلّ جلاله ایستاده بودم به عمود عرش نگریستم، دوازده
نور دیدم در هر نوری خطی سبز بود که بر آن اسم یکی از اوصیا و جانشینانم به چشم می
خورد، اول ایشان علی بن ابی طالب (ع) و آخر آن ها نام مهدی امتم بود.
عرضه داشتم: پروردگارا، اینان جانشینان بعد از من هستند؟
ندا رسید: ای محمد؛ ایشان والیان و محبوبان و برگزیدگان
و حجت های من بعد از تو بر مردمانند و ایشان جانشینان تو و بهترین مخلوقات من بعد
از تو می باشند به عزت و بزرگی خود قسم که به وسیله ایشان دین خود را آشکار کرده و
آیین خویش را برپا نموده و با آخرین ایشان زمین را از دشمنانم پاک خواهم کرد و او
را بر مشارق و مغارب کره زمین مسلط می نمایم، بادها را مسخّرش کرده و ابرهای سخت را
رامش قرار می دهم و اسباب و ابزار را در اختیارش نهاده و با لشکریانم کمکش می کنم
و با فرشتگانم یاریش خواهیم کرد تا دعوت من بر فراز کره زمین مستقر گشته و خلق بر
یکتاپرستی من اجتماع کنند و سپس ملک و سلطنتش را گسترانیده و پیوسته روزگار را بین
دوستانم سپری نموده تا روز قیامت فرا رسد.
همچنین محمد بن فضیل از امام علی بن موسی الرضا (ع) و او از پدرانش روایت می کند که رسول خدا (ص) فرمود: ای علی! پس از من تو و ائمه از فرزندان تو حجت های الهی بر خلایق و أعلام او بر مردمان هستید، کسی که یکی از شما را انکار نماید مرا انکار نموده است و کسی که یکی از شما را نافرمانی کند مرا نافرمانی کرده است و کسی که بر یکی از شما جفا نماید بر من جفا نموده است و هر که به شما بپیوندد به من پیوسته است و هر که از شما اطاعت کند از من اطاعت کرده است و هر کس با شما دوستی یا دشمنی نماید با من دوستی و دشمنی نموده است، زیرا شما از من هستید و از گِل من سرشته شده اید و من نیز از شمایم.
پی نوشت ها:
1- شیخ صدوق. علل الشرایع، ج1: 5.
2- شیخ صدوق. کمال الدین، ج2: 413.
* قربانی. هزار و یک حدیث رضوی، ج1: 117، 120.
منبع:قدس
211008