قدم به قدم تا عاشورا/
حفظ جماعت، یعنی عدم اغتشاش، شورش و دست نزدن به اقداماتی که وحدت را از بین می برد و زمینه ایجاد تزلزل در جامعه اسلامی را فراهم می کند. این مطلب ظاهراً بسیار زیبا و معقول به نظر می رسد. حفظ وحدت در سایه حکومت اسلامی از ضروریات یک جامعه اسلامی می باشد که رسول خدا (ص) نیز به آن تأکید می فرمودند...
عقیق: ارباب من حسین
جان! حالا که چهل قدم مانده! تا عزادار شدنم، تا سینه چاکی ام، پس بگذار به
استقبالت بیایم اربابم و ورودی شهر
کرب و بلا سجده به قدمگاهت بزنم که
اربابم حالا که داری برای بندگی خدا
آماده میشوی این من نا چیز، این من
کمترین می آیم و چله نشینی را آغاز
میکنم تا بگویم هر روز روایتی از سرشت
آسمانیت را...
انحرافات فکری و دینی زمان امام حسین(ع)
در سالی که قیام کربلا در آن رخ داده داد، جامعه اسلامی نسبت به آخرین سال حیات پیامبر(ص) ، تغییرات فراوانی کرده بود. متأسفانه طی این مدت، بسیاری از سنت های زمان رسول خدا(ص) تغییر یافته و اعمال و عقاید انحرافی جایگزین آن شده بود و امام حسین(ع) این وضعیت را نتیجه رفتار ناشایست حاکمان بنی امیه می دانست. ایشان علاوه بر اینکه بنی امیه را متهم به ظلم و عداوت می کرد،آنها را کسانی می دانست که اطاعت شیطان را پذیرفتند و اطاعت خداوند را ترک گفته اند. ایشان می فرمود: « آنها تظاهر به فساد کرده و حدود الهی را تعطیل نموده اند و به بیت المال تجاوز می نمایند. آنها علاوه بر ایجاد فساد و تعطیل حدود،بسیاری از مفاهیم دینی را تحریف کرده و یا در مجاری غیر مشروع از آنها بهره گیری می کنند. » بنی امیه برای تحکیم و تثبیت حکومت خود و جلوگیری از اظهار نظرهای مخالفان، اقدام به تحریف سنت های پیامبر (ص) نموده و مفاهیم جدیدی را نیز خلق کرده بودند. در ذیل، نمونه هایی از این مفاهیم را که در جریان کربلا و ایجاد آن مؤثر بوده اند، همراه با شواهد تاریخی بیان می کنیم. از رایج ترین اصطلاحات سیاسی زمان خلفاء، سه مفهوم« اطاعت از ائمه» ، « لزوم جماعت» و « حرمت نقض بیعت» بود. شاید بتوان گفت که این مفاهیم پایه خلافت و دوام آن را تضمین می کردند.
اطاعت از ائمه
اطاعت از« امام» به معنای پیروی از نظام حاکم بود. یعنی همه ملزم بودند که تحت فرامین خلفاء و بدون هیچ قید و شرطی رفتار کنند. اما سؤال مهم این است که تا کجا باید از حاکم پیروی کرد؟ آیا تنها به دست گرفتن قدرت و خلیفه بودن، برای اطلاق عنوان « امام» کفایت می کند؟ آیا باید از سلطان جائر که در جایگاه خلافت قرار گرفته است، اطاعت کرد؟ این یکی از مفاهیمی بود که با تحریف فرمایشات رسول اکرم(ص) حکومت نامشروع خلفاء را استحکام می بخشید.
حفظ جماعت
حفظ جماعت، یعنی عدم اغتشاش، شورش و دست نزدن به اقداماتی که وحدت را از بین می برد و زمینه ایجاد تزلزل در جامعه اسلامی را فراهم می کند. این مطلب ظاهراً بسیار زیبا و معقول به نظر می رسد. حفظ وحدت در سایه حکومت اسلامی از ضروریات یک جامعه اسلامی می باشد که رسول خدا (ص) نیز به آن تأکید می فرمودند. ولی اگر حکومت اسلامی را افراد نالایق، فاسق و مستبد قبضه کردند،باز هم باید سکوت کرد و بدون هیچ مخالفتی از دستوراتشان پیروی نمود؟ آیا هر مخالفتی را به استناد اینکه نظم عمومی را بر هم می زند و سبب تفرقه جماعت اسلامی می شود را می توان محکوم کرد؟ این مفهوم،اگرچه از فرمایشات مؤکد رسول خدا (ص) بود و به آن سفارش بسیار کرده بود، ابزاری شده بود که در سایه آن، خلفاء مخالفان خود را سرکوب کنند و به کسی اجازه اظهارنظر بر خلاف عقاید حاکمان را ندهند.
منبع: چشمه های معرفت
کدخبرنگار: 211001
انحرافات فکری و دینی زمان امام حسین(ع)
در سالی که قیام کربلا در آن رخ داده داد، جامعه اسلامی نسبت به آخرین سال حیات پیامبر(ص) ، تغییرات فراوانی کرده بود. متأسفانه طی این مدت، بسیاری از سنت های زمان رسول خدا(ص) تغییر یافته و اعمال و عقاید انحرافی جایگزین آن شده بود و امام حسین(ع) این وضعیت را نتیجه رفتار ناشایست حاکمان بنی امیه می دانست. ایشان علاوه بر اینکه بنی امیه را متهم به ظلم و عداوت می کرد،آنها را کسانی می دانست که اطاعت شیطان را پذیرفتند و اطاعت خداوند را ترک گفته اند. ایشان می فرمود: « آنها تظاهر به فساد کرده و حدود الهی را تعطیل نموده اند و به بیت المال تجاوز می نمایند. آنها علاوه بر ایجاد فساد و تعطیل حدود،بسیاری از مفاهیم دینی را تحریف کرده و یا در مجاری غیر مشروع از آنها بهره گیری می کنند. » بنی امیه برای تحکیم و تثبیت حکومت خود و جلوگیری از اظهار نظرهای مخالفان، اقدام به تحریف سنت های پیامبر (ص) نموده و مفاهیم جدیدی را نیز خلق کرده بودند. در ذیل، نمونه هایی از این مفاهیم را که در جریان کربلا و ایجاد آن مؤثر بوده اند، همراه با شواهد تاریخی بیان می کنیم. از رایج ترین اصطلاحات سیاسی زمان خلفاء، سه مفهوم« اطاعت از ائمه» ، « لزوم جماعت» و « حرمت نقض بیعت» بود. شاید بتوان گفت که این مفاهیم پایه خلافت و دوام آن را تضمین می کردند.
اطاعت از ائمه
اطاعت از« امام» به معنای پیروی از نظام حاکم بود. یعنی همه ملزم بودند که تحت فرامین خلفاء و بدون هیچ قید و شرطی رفتار کنند. اما سؤال مهم این است که تا کجا باید از حاکم پیروی کرد؟ آیا تنها به دست گرفتن قدرت و خلیفه بودن، برای اطلاق عنوان « امام» کفایت می کند؟ آیا باید از سلطان جائر که در جایگاه خلافت قرار گرفته است، اطاعت کرد؟ این یکی از مفاهیمی بود که با تحریف فرمایشات رسول اکرم(ص) حکومت نامشروع خلفاء را استحکام می بخشید.
حفظ جماعت
حفظ جماعت، یعنی عدم اغتشاش، شورش و دست نزدن به اقداماتی که وحدت را از بین می برد و زمینه ایجاد تزلزل در جامعه اسلامی را فراهم می کند. این مطلب ظاهراً بسیار زیبا و معقول به نظر می رسد. حفظ وحدت در سایه حکومت اسلامی از ضروریات یک جامعه اسلامی می باشد که رسول خدا (ص) نیز به آن تأکید می فرمودند. ولی اگر حکومت اسلامی را افراد نالایق، فاسق و مستبد قبضه کردند،باز هم باید سکوت کرد و بدون هیچ مخالفتی از دستوراتشان پیروی نمود؟ آیا هر مخالفتی را به استناد اینکه نظم عمومی را بر هم می زند و سبب تفرقه جماعت اسلامی می شود را می توان محکوم کرد؟ این مفهوم،اگرچه از فرمایشات مؤکد رسول خدا (ص) بود و به آن سفارش بسیار کرده بود، ابزاری شده بود که در سایه آن، خلفاء مخالفان خود را سرکوب کنند و به کسی اجازه اظهارنظر بر خلاف عقاید حاکمان را ندهند.
منبع: چشمه های معرفت
کدخبرنگار: 211001
