عقیق: مجید ابهری، جامعه شناس درباره برگزاری جشن‌های دینی و مذهبی بویژه اعیاد شعبانیه و تأثیر آن بر رفتار جامعه در گفتگویی بیان کرد: ما در تمام ادوار تاریخ شاهد آن بودیم که انسان‌ها شادی و غم خود را به گونه‌های مختلف و با ابزار و ادوات خاص به خودشان ابراز می‌کردند. آیین‌هایی که ریشه در باورهای دینی و ملی و سوابق فرهنگی آن جامعه دارد.
وی با اشاره به اعیاد شعبانیه و ماه مبارک رمضان، ادامه داد: پوشیدن لباس‌های تمیز، پخت و پخش شیرینی، برگزاری محافل شادی، یکی از مؤلفه‌های ثابت ابراز خوشی و شادی در همه کشورهاست و در کشور ما هم از دیرباز برگزار شده است و در چند سال اخیر به آن ارج و قرب بیشتری نهاده‌اند. مانند جشن ده کیلومتری غدیر، جشن فرشته‌ها و دیگر مراسم‌هایی که به بهانه‌های مختلف مردم را پای کار می‌آیند و کنار هم هستند.
این جامعه شناس با تاکید بر اینکه از ابتدا تا امروز مردم پای کار برگزاری جشن‌های خیابانی بودند، اظهار داشت: من به عنوان یک رفتارشناس معتقد به مبانی دینی و مذهبی هستم و باید بگویم که جشن‌ها و روزهای شادمانی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هم کاملاً مردمی بوده و توسط مردم در مساجد و تکایا و برخی از منازل برگزار می‌شد و کلیه مخارج هم توسط مردم بطور داوطلبانه بود. اینکه مدتی است دستگاه‌های فرهنگی و دولتی هم پای به میدان گذاشتن و همراه مردم شدن اتفاق مبارکی است، اما نباید کاری کنند که نقش مردم کمرنگ شود، بلکه باید سهم مشارکت مردم را بیش‌از پیش ارج نهند.
وی در ادامه به نقش و مشارکت اقلیت‌های دینی و ملی در اعیاد کشورمان اشاره کرد و گفت: نکته بسیار ارزشمند و قابل توجه حضور و مشارکت هموطنان غیر مسلمان در آیین‌هایی است که در اعیاد و عزاداری‌های دو ماه محرم و صفر برگزار می‌شود. شما در محله‌هایی مانند خیابان زرین نعل، سلسبیل، شهدا و برخی از بخشهای مختلف تهران شاهد آن هستید که اقلیت‌های دینی حتی با تشکیل هیأت عزاداری و پخش انواع خوراکی‌های سنتی همراه با هموطن‌های شیعه خود در برنامه‌ها مشارکت می‌کنند و حضور دارند، که به نظر من این مهم نشانگر وحدت بین ادیان و مردم ایران است.
ابهری در پایان با تأکید بر مشارکت همه جانبه مردم در آئین‌های ملی و مذهبی یادآور شد: نکته قابل توجه در برگزاری جشن‌ها و یا مراسم‌های عزاداری این است، حفاظت از چارچوب‌های قانونی، عرفی و دینی کشورمان باید اولویت نهادهای فرهنگی در برگزاری جشن‌های میدانی و محله‌ای باشد.
منبع:مهر
