سفره خانه معنوی عقیق (روز بیستم و یکم)

یک نکته آموزنده برای "بانوان بهشتی: در فرهنگ اسلامی حیا و عفت به عنوان یک خصلت انسانی مبنای روابط زن و مرد است. قرآن کریم در داستان آفرینش آدم و حوّا به تلاش آنها برای ستر عورت اشاره می‏کند که ناشی از کشش فطری و درونی به حیاست. فلسفه پوشش در مکتب اسلام چند چیز است: 1ـ ارزش و احترام زن: زن مسلمان در جامعه، تجسم عفت و حیاست و داشتن پوشش، او را محترم داشته، از نگاههای ناپاک و آلوده مصون می‏دارد و این مقامی ارزشمند و جایگاهی والا برای او به ارمغان می‏آورد.2ـ استواری اجتماع: زنان بخش عظیمی از نیروی فعال جامعه را تشکیل می‏دهند و با حضور در ابعاد مختلف: سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نقش مؤثری را در پیشرفت و رشد ملت‏ها به عهده می‏گیرند. حضور بانوان در محیط کار و فعالیت، همراه با پوشش مناسب، آنها را از تعرض نامحرمان حفظ کرده و سبب می‏شود با امنیت و آرامش خاطر به انجام وظایف بپردازند. در فضایی که معاشرت زن و مرد آزاد باشد، فساد و بی‏بند و باری رشد کرده و به ضعف و رکود فعالیت‏های اجتماعی می‏انجامد. 3ـ تحکیم پیوند خانوادگی: ارتباط صمیمی بین زن و شوهر، بقای کانون گرم و پرنشاط خانواده را تأمین نموده، این هدف حاصل نمی‏شود مگر با محدود کردن بهره‏وری‏های مشروع، در خانواده و منع لذت‏جویی‏های غیر مشروع در محیط اجتماع. در پرتو پوشش و حجاب واقعی به روابط آزاد زن و مرد پایان داده می‏شود و آنها خود را ملزم به پاسداری از حریم و بنیان خانواده می‏دانند و از گسیختن و نابودی ارتباطات خانواده جلوگیری به عمل می‏آورند. 4ـ امنیت و آرامش روانی: سست شدن حریم حیا و عفاف بین زن و مرد سبب هیجانات و تقاضاهای فزاینده جنسی می‏شود و به دنبال آن امنیت از افراد جامعه سلب می‏گردد. دین مبین اسلام بر زنان واجب کرده که با حُجْب و حیا قدم به اجتماع گذارند و با رفتارهایی ناشایست فضای جامعه را ملتهب نکنند و خود و دیگران را به گرداب متلاطم گناه نکشانند. در ضمن از مردان می‏خواهد با نگاههای هرز و حرام سلامت جامعه را از بین نبرند.

  یک نکته آموزنده برای "مردان بهشتی":کاروسیله ی تربیت جسم و روح، پر کردن ایام فراغت، مانع فساد و فتنه، عامل رشد و نبوغ و ابتکارتوسعه ی اقتصادی، عزّت و خودکفائی و کمک به دیگران می باشد.اسلام برای کار بازویی احترام ویژه ای قائل شده است و مراعات حقّ کارگر و تحصیل رضای او و پرداخت سریع مزد او و اضافه پرداخت بر مقدار تعیین شده و احترام به او همه و همه مورد سفارش اسلام است.کارهای فکری نیز از ارزش بالایی برخوردار است تا آنجا که یک ساعت فکر مفید از ساعت ها عبادت بهتر است. کم کاری و سهل انگاری در کار، مورد انتقاد است تا آنجا که رسول خدا (ص) فرمود: خداوند دوست دارد هرکس کاری انجام می دهد آن را به نحو أحسن انجام دهد. قرآن می فرماید: هرگاه از کارمهمی فارغ شدی به کارمهم دیگری بپرداز. «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ» (انشراح، 7) بنابراین بیکاری، ممنوع. آری، بیکاری مایه ی خستگی، تنبلی، فرسودگی، فرصتی برای نفوذ شیطان، ایجاد فتنه و گسترش گناه می باشد. البتّه اسلام برای کار، ساعت و مرز قرار داده و به کسانی که در ایام تعطیل کار می کنند، لقب متجاوز داده است.