۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۰ : ۲۲
توصيه‌های رهبر معظم انقلاب درباره اهميت مسجد
در بخشی از توصيه‌های رهبر معظم انقلاب درباره اهميت مسجد آمده است: «در هر جا سامان زندگی است، مسجد، مركز و كانون اصلی است؛ در بنای شهر و روستا، در مدرسه و دانشگاه تا فرودگاه‌ها و جاده‌ها و پايانه‌های سفری و تا بيمارستان‌ها و بوستان‌ها، در همه و همه بايد مسجد را همچون قطب و محور بنا نهاد».
عقیق: پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر
آثار حضرت آيت‌الله العظمی خامنه‌ای در ايام ماه مبارك رمضان، به صورت
روزانه توصيه‌های كاربردی رهبر معظم انقلاب درباره نماز، قرآن و نهج
البلاغه كه در بياناتشان به آن پرداخته‌اند را به ترتيب در سه دهه ايام ماه
مبارك رمضان منتشر می‌نمايد كه بخش دهم آن به شرح ذيل است:
روح مسجد، كالبد زندگی را پرنشاط و پرانگيزه ميسازد. در هر جا سامان زندگی است، مسجد، مركز و كانون اصلی است. در بنای شهر و روستا، در مدرسه و دانشگاه، در مراكز جمعيتی از بازارهای كسب و كار تا فرودگاه‌ها و جاده‌ها و پايانه‌های سفری و تا آسايشگاه‌ها و بيمارستان‌ها و بوستان‌ها و گردشگاه‌ها، در همه و همه بايد مسجد را همچون قطب و محور بنا نهاد.
مسجد در همه جا بايد پاكيزه، زيبا و آرام‌بخش باشد. مديريت محتوايی و معنویِ مسجد كه بر دوش روحانی مسجد است بايد خردمندانه و مسئولانه، و حتی عاشقانه باشد. حوزه‌های علميه برای آماده‌سازی روحانيانی در اين طراز، وظيفه‌‌ای ذاتی و طبيعی دارند.
اگر مسجد، كيفيت شايسته خود را بيابد، هزينه‌های مادی و معنوی بسياری از دوش جامعه و مردم و مسئولان برداشته خواهد شد. ۱۳۹۰/۰۷/۱۹
ما بارها، مكرر به آقايان ائمه جمعه، ائمه جماعت و روحانيون محترم در شهرستان‌ها، در تهران توصيه كرديم كه مساجد بايد آباد باشد؛ صداى اذان بايد از مساجد بلند شود. بايد همه نشانه‌هاى توجه به نماز و اقامه نماز را در شهر اسلامى - به خصوص در شهرهائى مثل تهران و شهرهاى بزرگ كشور - ببينند، بايد احساس كنند؛ هم مردم خودمان، هم كسانى كه وارد اين شهرها می‌شوند. نشانه‌هاى اسلامى بايد واضح و آشكار باشد؛ كما اينكه در مهندسى‌هاى ما بايد نشانه‌هاى اسلامى آشكار باشد. صهيونيست‌ها هر نقطه‌ى دنيا كه خواستند يك ساختمانى بسازند، آن علامت نحس ستاره داوود را سعى كردند يك‌جورى رويش تثبيت كنند. كار سياسى‌شان اين‌جورى است. ما مسلمان‌ها نشانه‌هاى اسلامى و مهندسى اسلامى را بايد در همه كارهايمان، از جمله در باب مهندسى بايستى مراعات كنيم. ۱۳۸۷/۰۸/۲۹
روحانی پرهيزگار، خردمند، كارشناس و دلسوز در مسجد، همچون پزشك و پرستار در
بيمارستان، روح و مايه حيات مسجد است. امامان جماعت بايد آماده‌سازی خويش
برای طبابت معنوی را وظيفه حتمی خود بدانند و مراكز رسيدگی به امور مساجد و
حوزه‌های علميه در همه جا آنان را ياری دهند. مساجد بايد مَدرَسِ تفسير و
حديث و منبرِ معارف اجتماعی و سياسی و كانون موعظه و پرورش اخلاق باشد.
زمزمه محبت متوليان و مديران و امنای مساجد، بايد دل‌های پاك جوانان را
مجذوب و مشتاق كند. حضور جوانان و روحيه‌های بسيجی بايد محيط مسجد را زنده و
پرنشاط و آينده‌پو و لبريز از اميد سازد. ميان مسجد و مراكز آموزشی در هر
محل، همكاری و پيوند تعريف شده و شايسته‌‌ای برقرار گردد. چه نيكوست كه
دانش آموزان برجسته و ممتاز در هر محل، در مسجد و در برابر چشم مردم و از
سوی امام جماعت، تشويق شوند. مسجد بايد رابطه خود را با جوانانی كه ازدواج
می‌كنند، با كسانی كه به موفقيت‌های علمی و اجتماعی و هنری و ورزشی دست
می‌يابند، با صاحب‌همّتانی كه كمك به ديگران را وجهه همت می‌سازند، با
غمديدگانی كه غمگساری می‌جويند، و حتی با نوزادانی كه متولد می‌شوند،
برقرار و مستحكم كند. مسجد بايد در هر منطقه و محل، مأمن و مايه خير و بركت
باشد و به طريق اولی، وسيله زحمت و آزار مجاوران نگردد. پخش صداهای
آزاردهنده به ويژه در شب و هنگام آسايش مردم، كاری ناروا و در مواردی خلاف
شرع است. تنها صدائی كه بايد از مسجد در فضا طنين بيفكند بانگ اذان با صوت
خوش و دلنواز است. ۱۳۸۹/۰۷/۲۰
211001
گزارش خطا
