عقیق: مرحوم آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش به مناسبت آخرین روزهای ماه رمضان می‌گوید: امام زینالعابدین(ع) در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان این دعا را از اوّل شب تا آخر شب مکرّر میخواندند:
«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی التَّجَافِیَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ وَ الْإِنَابَةَ إِلَى دَارِ الْخُلُودِ وَ الِاسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ»(بحارالأنوار،ج ۹۵، ص۶۳ ـ اقبال‌الاعمال، ج۱، ص۲۲۸ ـ زادالمعاد، ص ۱۲۹ـ مفاتیح الجنان) بار خدایا! دوری گزیدن از خانه فریب دنیا و بازگشت به سوی خانه جاودانه آخرت را روزی من کن! این طرف، نشئه دنیا و آن طرف نشئه آخرت است؛ خدایا! آمادگی برای کوچ کردن از این نشئه قبل از فرا رسیدن مرگ را روزی من کن! استعداد برای کوچ هم در جایی مطرح میشود که توشه راه را به همراه داشته باشی.
وی افزود: در روایت نقل شده است که خداوند هنگام افطار شبهای ماه مبارک رمضان، در هر شب هزار هزار نفر را از آتش جهنّم نجات داده و آن‌ها را مشمول رحمت و غفران خود میکند. خوشا به حال کسانی که توانستند در این ماه مبارک رمضان، بهترین بهره را از آن بگیرند! سرآمد بهرهها همین غفران الهی بود. خوشا به حال کسانی که توانستند خودشان را از معاصی و تبعات معاصی تطهیر کنند! همین پاکیزگی و برطرف کردن حجابهای ظلمانی، موجب میشود که دعاهای آن‌ها زودتر به اجابت برسد.
این استاد اخلاق گفت: خوشا به حال کسانی که از این ماه رمضان توشهای برای سفر آخرت خودشان تهیّه کردند و بار خودشان را بستند و برای رفتن در آن خانه مستقر جاودانه، مهیّا شدند! خوشا به حال آنهایی که خانه جاودانه خود در آخرت را آباد کردند! بکوشید تا از این مختصر وقتی که از ماه مبارک رمضان باقی مانده است، بهترین بهره را بگیریم و از کثافات و تبعات خطاها و معاصی، خودمان را نجات دهیم.
فیلم این سخنرانی را اینجا ببینید: