عقیق: معرفة‌الامام از مهم‌ترین وظایفی است که شیعیان باید در قبال ائمه به عنوان واسطه‌های فیض الهی در نظر بگیرند. در عصر غیبت که دست شیعیان از امامشان کوتاه است و هجوم شبهات و سؤالات عمارت عقیده را ویران می‌کند باید با بالا بردن شناخت خود از امام معصوم و وظایفمان نسبت به ایشان استقامت خود را بالا ببریم. در ادامه سخنان حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای درباره وظایف منتظران در عصر غیبت را می‌خوانید. 

انتظار، کلیدواژه اصلی فهم دین

مسأله انتظار هم که جزء لاینفک مسئله‌ مهدویت است، از آن کلیدواژه‌های اصلی فهم دین و حرکت اساسی و عمومی و اجتماعی امت اسلامی به سمت اهداف والای اسلام است. انتظار یعنی ترقب، یعنی مترصد یک حقیقتی که قطعی است، بودن، این معنای انتظار است. انتظار یعنی این آینده حتمی و قطعی است، به خصوص انتظارِ یک موجود حىّ و حاضر، این خیلی مسأله مهمی است. اینجور نیست که بگویند کسی متولد خواهد شد، کسی به وجود خواهد آمد، نه، کسی است که هست، وجود دارد، حضور دارد، در بین مردم است.

انتظار، تکلیف بر دوش انسان می‌گذارد

در روایت دارد که مردم او را می‌بینند، همچنانی که او مردم را می‌بیند، منتها نمی‌شناسند. در بعضی از روایات تشبیه شده است به حضرت یوسف که برادران او را می‌دیدند، بین آن‌ها بود، در کنار آنها بود، روی فرش آن‌ها راه می‌رفت، ولی نمی‌شناختند. یک چنین حقیقت بارز، واضح و برانگیزاننده‌ای، این کمک می‌کند به معنای انتظار. این انتظار را بشریت نیاز دارد، امت اسلامی به طریق اولی نیاز دارد. این انتظار، تکلیف بر دوش انسان می‌گذارد. وقتی انسان یقین دارد که یک چنین آینده‌ای هست، همچنانی که در آیات قرآن هست: «و لقد کتبنا فی الزّبور من بعد الذّکر انّ الارض یرثها عبادی الصّالحون. انّ فی هذا لبلاغا لقوم عابدین»  مردمانی که اهل عبودیت خدا هستند، می‌فهمند باید خود را آماده کنند، باید منتظر و مترصد باشند.

باید خودمان را بسازیم

انتظار لازمه‌اش آماده‌سازی خود هست. بدانیم که یک حادثه‌ بزرگ واقع خواهد شد و همیشه منتظر باشید. هیچ وقت نمی‌شود گفت که حالا سال‌ها یا مدت‌ها مانده است که این اتفاق بیفتد، هیچ وقت هم نمی‌شود گفت که این حادثه نزدیک است و در همین نزدیکی اتفاق خواهد افتاد. همیشه باید مترصد بود، همیشه باید منتظر بود. انتظار ایجاب می‌کند که انسان خود را به آن شکلی، به آن صورتی، به آن هیأت و خُلقی نزدیک کند که در دوران مورد انتظار، آن خُلق و آن شکل و آن هیأت متوقع است. این لازمه‌ انتظار است. وقتی بناست در آن دوران منتظَر عدل باشد، حق باشد، توحید باشد، اخلاص باشد، عبودیت خدا باشد ما که منتظر هستیم، باید خودمان را به این امور نزدیک کنیم، خودمان را با عدل آشنا کنیم، آماده‌ عدل کنیم، آماده‌ پذیرش حق کنیم. انتظار یک چنین حالتی را به وجود می‌آورد. (۱۳۹۰/۰۴/۱۸)

امروز ذهنیت بشر، آماده‌ آن است که بفهمد، بداند و یقین کند که انسان والایی خواهد آمد 

امروز، هم بشریت بیش از بسیاری از دوران‌های تاریخ، دچار ظلم و جور است، هم پیشرفتی که امروز بشریت کرده است، معرفت پیشرفته‌تر است. ما به زمان ظهور امام زمان ارواحنافداه، این محبوب حقیقی انسان‌ها نزدیک شده‌ایم، زیرا معرفت‌ها پیشرفت کرده است.

امروز ذهنیت بشر، آماده‌ آن است که بفهمد، بداند و یقین کند که انسان والایی خواهد آمد و بشریت را از زیربارهای ظلم و ستم نجات خواهد داد، همان چیزی که همه‌ پیغمبران برای آن تلاش کرده‌اند، همان چیزی که پیغمبر اسلام در آیه‌ قرآن، وعده‌ آن را به مردم داده است: «و یضع عنهم اصرهم و الاغلال التی کانت علیهم». دست قدرت الهی به‌وسیله‌ یک انسان عرشی، یک انسان خدایی، یک انسان متّصل به عالم‌های غیبی، معنوی و عوالمی که برای انسان‌های کوته‌نگری مثل ما قابل درک و تشخیص نیست، می‌تواند این آرزو را برای بشریت برآورده کند. لذا دل‌ها، شوق‌ها و عشق‌ها به سمت آن نقطه، متوجّه و روزبه‌روز متوجّه‌تر است. (۱۳۷۸/۰۹/۰۳)