عقیق: مرحوم آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش با اشاره به شرط تأثیر امر به معروف و نهی از منکر به دیگران می‌گوید: آیا نهی از منکر مشخّصاً باید روی «فاعل‏ منکر» تاثیر بگذارد تا واجب شود؟ مثلاً اگر می‌‏دانم که نهی از منکر روی خودِ فاعل منکر اثری ندارد، امّا وقتی با او برخورد کنم، روی دیگران اثر می‏‌گذارد و باعث می‌‏شود که آن‌‏ها مرتکب این معصیت نشوند، آن‌‏وقت چطور؟ آیا آنجا نهی از منکر واجب است یا نه؟

وی ادامه داد: پاسخ این است: همین ‏که نهی از منکر در سطح جامعه و روی دیگران اثر می‌‏گذارد، کفایت می‏‌کند؛ یعنی حتّی اگر می‏‌دانی که امر و نهیِ تو روی فاعل منکر هیچ اثری ندارد و او باز هم مرتکب آن معصیت می‌‏شود؛ امّا در اثر این نهی از منکر، دیگران از ارتکاب گناه باز داشته می‏‌شوند، باز هم واجب است که نهی از منکر کنی؛ چون شرط تأثیر، اعم از اثر بر شخصِ گناهکار و دیگران است. 

آقامجتبی تهرانی با اشاره به اینکه فرض کنید من کسی را ببینم که نعوذ بالله شُرب خمر می‏‌کند و می‌‏دانم اگر به او چیزی بگویم، در او اثری نمی‌‏گذارد، گفت: امّا شخص دیگری هم آنجا هست که وقتی من آن شارب خمر را نهی کنم، او حساب کار خودش را می‏‌کند و به واسطه این نهی از منکری که من کردم، او دیگر به‏ سمت شرب خمر نمی‏‌رود، خوب است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: بنابراین، عمل من نهی از منکر است و اثر هم داشته است. این، در حقیقت پیشگیری از منکری است که بعداً می‏‌خواهد تحقق پیدا کند. در باب نهی از منکر هم گفتم که حقیقت نهی از منکر، «دفع منکر» است و این هم از مصادیق دفع منکر است. 

فیلم این سخنرانی را اینجا ببینید:

منبع:فارس