پدر حب ریاست نداشت و ما را هم منع می‌کرد

عقیق: آئین افتتاحیه همایش ملی فقیه سالک بزرگداشت حاج آقا مجتبی تهرانی دیروز چهارشنبه ۱۲ دی در حوزه علمیه امام رضا علیه السلام با حضور علما و اساتید حوزه‌های علمیه برگزار شد.

در این همایش حجت‌الاسلام حسین تهرانی فرزند آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی گفت: وجوهی که سبب شد حاج آقا مجتبی تهرانی در بین مردم محبوب شود و وجه تمایزی که با دیگر علما داشتند، شامل ابعاد فردی و اجتماعی است. اگرچه مرحوم مجتبی تهرانی در فقه و اصول مجتهدی متبحر و در فلسفه و کلام صاحب نظر بودند، اما وجه تمایز ایشان در این مسائل علمی نبود.

وی افزود: درباره جنبه‌های شخصی ایشان، فردی بسیار متدین و بسیار متشرع بود؛ یعنی مُرّ شرع را عمل می‌کرد. اهل افراط و تفریط نبود بلکه معتدل بود. اهل زهد و ریا و تظاهر نبود بلکه آنچه می‌گفت عمل می‌کرد. وظیفه‌شناس بود، به ویژه درباره مسائل مالی مقید بود. رعایت حلیت و حرمت را داشت. به لقمه و نانی که می‌خورد دقت می‌کرد تا شبهه در آن نباشد. رعایت همین امور به ایشان معنویت می‌داد. نسبت به بیت‌المال حساس بود.

حسین تهرانی درباره ویژگی جنبه‌های اجتماعی پدر بزرگوارشان گفت: به هیچ وجه حب شهرت نداشت، حب ریاست نداشت، حب رسانه‌ای شدن نداشت، حتی گاهی در قبال اصرار اطرافیان درباره این شهرت طلبی‌ها برخورد می‌کرد. حب دیده شدن و حب مرجعیت نداشت. ما به بیمارستان قلب به ملاقات آیت الله محمدی گیلانی رفتیم. ایشان گفت حاج آقا مجتبی من منتظر بودم شما رساله دهید. رو به من کرد و گفت تو پدرت را از لحاظ علمی نمی‌شناسی؛ من می‌شناسم. می‌دانم چقدر در فقاهت تبحر دارند.

وی افزود: آنچه را از تعلقات دنیوی در رابطه با منیت بود، کنار گذاشته بود. نورانیت از کنار این خصلت‌ها می‌آید. مهذب بود. حب به خدا و اهل بیت جایگزین خصلت‌های منفی شده بود، لذا مردم این معنویت و روحانیت و نورانیت را می‌دیدند. آخوند بودن حاج آقا را نمی‌دیدند. اگر تهذیب داشته باشد، بیان و علم و رفتار و منش او نور است. وجه تمایز وی سیر و سلوک معنوی ایشان بود.

حجت الاسلام حسین تهرانی با اشاره به اینکه ایشان نسبت به مسائل اجتماعی تیزبین و تیزهوش بود، گفت: حاج آقا زمان شناس و موقعیت شناس و آدم شناس خوبی بود. البته تطهیر باطنی‌شان، ایشان را به این جایگاه رسانده بود. پدر ما تمام وقتش را به این گذاشته بود که نسل جوان را تربیت کند. معلم اخلاق به آن معنای مصطلح نبود بلکه مربی اخلاق بود. اول خودش را ساخته بود، لذا اثرگذاری‌اش نمود پیدا می‌کرد.