میزبانان عراقی باز هم تقدیر شدند

عقیق:

در خیابان‌های منتهی به حرم امام حسین علیه‌السلام ایستاده بود. نگرانی در صورتش موج می‌زد. به سمتش رفتم. کنارش گروهی بودند که می‌خواستند برای پذیرایی و اسکان به خانه‌اش بروند. می‌گوید که هر روز چندین بار مسیر خانه تا حرم را می‌آید تا هم زائرانی را که در خانه اسکان دارند را به حرم بیاورد و هم آن‌هایی را که در کربلا به دنبال محلی برای اسکان هستند، پذیرا باشد.

صورتش سوخته بود. شغلش را پرسیدم. بدون معطلی گفت که من فقط خادم زائران امام حسین علیه‌السلام هستم.

این یکی از تصویرهای زیبای اربعین حسینی است که در هر گوشه ‌و کناری قابل مشاهده است. عراقی‌ها با عشق و بدون هیچ چشم‌داشتی از زائران اربعین پذیرایی می‌کنند. یکی خانه‌اش را در اختیار زائران می‌گذارد و ‌دیگری خودروی خود را. از همه مهم‌تر بانوان عراقی هستند که در خانه خود میزبان زائران اربعین می‌شوند و طبخ هر وعده غذای زائران را بر عهده می‌گیرند.

همین خدمت‌ بی‌منت عراقی‌ها به زائران اربعین به ویژه ایرانی‌ها که میلیونی به زیارت اربعین می‌آیند، بهانه‌ای شد تا همراه با حجت‌الاسلام غلامرضا اباذری، رایزن فرهنگی ایران در عراق و حجت‌الاسلام حمید احمدی، رئیس کمیته فرهنگی ستاد اربعین به خانه برخی از عراقی‌ها برویم و از اقدامات خالصانه آن‌ها تقدیر کنیم.

در اولین برنامه به خانه یکی از خادمان اربعین در نزدیکی حرم امام حسین علیه‌السلام می‌رویم. خانه‌ای ۲ طبقه و البته قدیمی که گفته می‌شد در طول سال هم پذیرای زائران حسینی است و بسیاری از علما و شاگردان امام خمینی (ره) هم به آنجا می‌روند. فضای منزل شیخ ابراهیم بسیار صمیمی است. در ورودی خانه کوله پشتی‌های زائران قرار دارد و در گوشه‌ای دیگر رختخواب‌ها. در اتاق پذیرایی از زائران اربعین تصاویری از شهید حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس هم دیده می‌شود.

خانواده شیخ ابراهیم در ایام اربعین همگی در خدمت زائران هستند. دخترانش به مادر کمک می‌کنند تا در کنار طبخ غذا، فضایی آرام برای بانوان فراهم سازند. با وجود گرمای هوا در آشپزخانه مشغول کار هستند.

همسر شیخ ابراهیم می‌گوید: برای ما در ایام اربعین خستگی معنا ندارد. وقتی زائری به اینجا می‌آید حال ما خوب می‌شود و پرانرژی‌تر از قبل می‌شویم.

در همه مناطق عراق جمعیتی برای پذیرایی از زوار اربعین حضور دارند و اصرار می‌کنند تا بتوانند به نوعی خادم الحسین باشند.

برای تقدیر از سایر خادمان اربعین که هر ساله زائران ایرانی را در خانه و موکب خود جای می‌دهند، راهی می‌شویم. حدود نیم ساعت از بین خیابان‌های شلوغ کربلا گذر می‌کنیم تا به منطقه‌ای برسیم که گفته می‌شود دورترین نقطه تا حرم است، اما اهالی آنجا برای اینکه توفیق خدمت به زائران اربعین را داشته باشند، به اطراف حرم‌ و مسیر زائران اربعین می‌روند تا آن‌ها را به خانه خود بیاورند و در ایام اربعین پذیرای زوار باشند. 

ابتدا به حسینیه‌ای می‌رویم که جمعی از زائران چه ایرانی و چه پاکستانی و افغانستانی در آنجا حضور دارند. در ورودی حسینیه اسامی زائران پرسیده می‌شود و بارکدی به آن‌ها می‌دهند و ‌پس از آن با مینی‌باس‌هایی که پیش‌بینی شده است، به منازل عراقی‌ها هدایت می‌شوند‌.

گفته می‌شود که این ابتکار را ابومهدی المهندس داشته و پیشنهاد‌ اولیه آن با این شهید بزرگوار بوده است. البته پیش از این هم مردم عراق در پذیرایی از زوار اربعین فعالیت داشته‌اند، اما ساماندهی آن‌ها برای پذیرش زائران از اقدامات شهید ابومهدی به شمار می‌رود که همچنان نیز این همدلی ادامه پیدا کرده و حتی پررنگ‌تر شده است.

از حسینیه به سمت خانه‌های عراقی‌ها می‌رویم. شاید خانه‌‌های برخی از آن‌ها بزرگ نیست، اما عراقی‌ها با جان و دل هر چه دارند در اختیار زائران ایرانی قرار داده‌اند. یکی از زائران که از مشهد آمده، می‌گوید: بیش از سه سال است که اربعین به خانه ابوحامد می‌آیم. هر سال هم بهتر از گذشته از ما پذیرایی می‌کند تا جایی که اصلا خجالت‌زده آن‌ها می‌شویم. محبت آن‌ها غیرقابل جبران است. اما دوست داریم که بتوانیم در ایران هم خدمتگزار آن‌ها باشیم.

در خانه‌ای دیگر زائران در رفت و‌ آمدند. همسایه هستند و‌ خانه خود را برای اربعین حسینی آماده کرده‌اند. یکی خانه را برای بانوان ‌‌و دیگری برای آقایان مهیا کرده است. بالشت، تشک و ملحفه به تعداد کافی هست و حتی برای جلوگیری از گرمازدگی کولرهایی در هر بخش خانه یا حتی حیاط قرار دارد. سعی کرده‌اند فضا را مسقف کنند تا در گرمای هوا زائران به سختی نیفتند. آن‌ها همه امکاناتی را برای راحتی زائران فراهم کرده‌اند؛ کاری که شاید در هیچ کجای دنیا صورت نگیرد. آخر مگر می‌شود برخی همه زندگی خود را برای کسی که نمی‌شناسند، آماده کنند و شبانه‌روز به آن‌ها خدمت کنند؟ این فقط عشق به حسین بن علی علیه‌السلام است که چنین صحنه‌هایی را رقم می‌‌زند.

در گوشه‌ای از چادر بانویی از تبریز آمده است که می‌گوید: اینجا حتی از خانه خودمان هم راحت‌تر است. همه امکاناتی در اختیار ما قرار می‌دهند و حتی حاضرند خودشان به سختی بیفتند، اما میهمانان آن‌ها در آسایش بوده و بتوانند اقامت خوبی در خانه آن‌ها داشته باشند.

عشق و ایثار عراقی‌ها به زائران ایرانی آنقدر چشم‌نواز است که حتی از بیش از پنج کیلومتری حرم حرکت می‌کنند تا زائران را به خانه خود دعوت کنند.

پس از حضور در منازل برخی از عراقی‌ها و تجلیل از فداکاری آن‌ها که البته بدون چشم‌داشت است، به مسجدی می‌رویم. مسجدی که در کنار مأمنی برای تقویت فرهنگ دینی، حالا به مکانی تبدیل شده برای تقویت فرهنگ دو کشور. عراقی‌ها با لباس‌های متحدالشکل حالا پذیرای زائران ایرانی شده‌اند.

مسوول این مسجد سعی کرده تا خادمان اربعین را طوری انتخاب کند که بتوانند با زائران ایرانی صحبت کنند و‌ نیازهای آن‌ها را برآورده سازند. ابوزهرا، یکی از خادمان مسجد است که می‌گوید، در ایام اربعین‌، خودش ‌‌و خانواده‌اش در خدمت زوار هستند. او نذر کرده است اگر صاحب فرزند شود، فرزندش در خدمت زائران حسینی باشند. برای همین هم کنار پسر ۱۰ ساله‌اش که پس از ۱۵ سال انتظار خدا به او عطا کرده است، به زائران خدمت می‌کند.

خانه‌ها، حسینیه‌ها و حتی مساجد عراق حالا دیگر موکب شده است. در هر کدام از آن‌ها سعی شده تا با فراهم کردن امکانات، فضایی برای پذیرایی از زائران اربعین پیش‌بینی شود. گاهی مشاهده این همه عشق شاید به نظر باورکردنی نباشد. چطور ممکن است مردم عراق تا این اندازه برای پذیرایی از زائران اربعین مشتاق باشند؟ به خانه یکی از عراقی‌ها می‌رویم. خانه‌ای کوچک‌که صاحبش دل بزرگی دارد.

در خانه‌اش شاید ۱۴ نفر هم جا نمی‌شوند، اما با همه وجود همان چیزی که دارد، در اختیار زائران قرار داده است. زائری از لرستان میهمان آن‌هاست. می‌گوید: در ۲ روزی که اینجا هستیم، جز احترام چیزی ندیدیم. خودش ما را به حرم‌می‌برد ‌‌با خودش بازمی‌گردیم. خودش و خانواده‌اش هر لحظه از ما پذیرایی می‌کنند و طوری به ما خدمت می‌کنند که انگار سال‌هاست آن‌ها را می‌شناسیم.

ابوکرار نیز از دیگر فعالان حوزه اربعین است و زندگی خود را وقف اربعین ارباب کرده. او ‌می‌گوید که با حضور زائران در خانه‌اش برکت به آنجا آمده است و از روزی که زائر اربعین را پذیرا بوده است، رزقش زیاد شده و آرامش به زندگی‌اش برگشته است.

یکی دیگر از عراقی‌هایی که حسینیه‌ای برای پذیرش زائران اربعین دارد، جبار است. مردی جوان که به فارسی هم مسلط است. در حسینیه او مردی حضور دارد که ایرانی، اما ساکن قطر است. می‌گوید: بیش از پنج سال است که هر سال به خانه عراقی‌ها می‌آید و او هم خالصانه به آن‌ها خدمات ارائه می‌دهد. همه جور امکاناتی هم فراهم است.

همه چیز گویای مهربانی عراقی‌هاست. به هر خانه و حسینیه‌ای سر می‌زنیم، زبان تقدیر و قدردانی داریم و از خدمات خالصانه آن‌ها تشکر می‌کنیم. البته هدیه کوچکی هم به عراقی‌ها داده می‌شود و آن‌ها با روی خوش ما را بدرقه می‌کنند.

کمیته فرهنگی ستاد اربعین امسال در کنار تقدیر از موکب‌های عراقی‌ها، از فعالان این عرصه که خانه‌های خود را نیز در اختیار زوار ایرانی قرار می‌دهند، تجلیل کرده است.