مراد از رستگاری در زیارتنامه حضرت معصومه(س)، ولایت اهل بیت است

عقیق:حجت الاسلام محمد محسن حاجی حیدری استاد سطح عالی حوزه علمیه قم در گفتگویی در خصوص زیارت نامه حضرت معصومه (س) گفت: فاطمه معصومه (س) عالمه و بزرگواری که برای دیدار مولا و برادر خود راه طولانی مدینه تا خراسان را پیمود و در میانه راه در شهر مقدس قم جان به جان آفرین تسلیم کرد و برکت عظیمی شامل حال اهالی این شهر شد که وعده آن امام صادق (ع) از قبل داده بود که فرمودند؛ خداوند حرمی دارد در مکه، رسول خدا را حرمی است در مدینه و حرم امیرالمؤمنین در کوفه است، و حرم ما اهل‌بیت در قم است که به زودی فرزندم فاطمه در آن سرزمین دفن می‌شود و بهشت واجب می‌شود بر کسی که او را زیارت کند.

وی با نگاهی به زیارتنامه حضرت معصومه (ع) ادامه داد: متوجه خواهیم شد که آن مکان مطهر، محل حضور و حرم چهارده معصوم (ع) است؛ چرا که خطاب به آن بزرگواران، سلام داده و عرض ارادت می‌شود در حالی که معمولاً یاد انبیای بزرگ الهی با ضمیر غایب، گرامی داشته می‌شود. به همین جهت منزلت و جایگاه بلند حضرت معصومه (ع) در محضر خداوند با مطالعه زیارت‌نامه آن بزرگوار قابل درک است. آن جا که می‌فرماید: «یا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَک عِنْدَاللَّهِ شَأْناً مِنَ الشأْنِ.» یعنی ای فاطمه (معصومه) برای من در بهشت شفاعت کن؛ چرا که تو در پیشگاه خداوند منزلت بزرگی داری. این فراز از زیارت‌نامه بر این اساس است که طبق روایات، تمام شیعیان به وسیله ایشان شفاعت و وارد بهشت می‌شوند.

مراد از رستگاری و سعادت در زیارت حضرت معصومه (س)، همان ولایت اهل بیت (ع) است

حجت الاسلام حاجی حیدری با بیان اینکه زیارتنامه حضرت معصومه (س) از زبان مبارک امام رضا (ع) صادر شده، تصریح کرد: لازم است با دقت بیشتری به این زیارت نظر کرد. یکی دیگر از فرازهای زیارت نامه حضرت معصومه (س) بحث عاقبت به خیری است؛ «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَخْتِمَ‏ لِی‏ بِالسَّعَادَة؛ خدایا از تو می‌خواهم که عاقبت امر مرا به سعادت ختم کنی.» سپس در ادامه آمده است: «فَلَا تَسْلُبَ مِنِّی مَا أَنَا فِیهِ؛ خدایا آنچه من در آن قرار گرفته‌ام را از من سلب نکن» حال این سوال به وجود می‌آید که مگر زائر در چه چیزی قرار گرفته است که نباید از او سلب شود؟ با بررسی خود زیارتنامه جواب این سوال مهم قابل مشاهده است زیرا در چند جمله قبل چنین آمده: «وَ أَنْ‏ لَا یَسْلُبَنَا مَعْرِفَتَکُمْ؛ از خدا می‌خواهم که معرفت شما اهل بیت را از ما سلب نکند.» نتیجه این دو جمله چنین می‌شود: خدایا معرفت و ولایت اهل بیت (ع) را از ما سلب نکن! چرا که همین معرفت است که باعث رستگاری و سعادت مؤمن می‌شود.

وی افزود: عاقبت به خیر، کسی است که با معرفت و ولایت اهل بیت (ع) از این دنیا خارج شود. در نتیجه مراد از رستگاری و سعادتی که در زیارت حضرت معصومه (س) آمده است همان ولایت اهل بیت (ع) است و فاطمه معصومه، واسطه در رستگاری مؤمن می‌باشد. البته اگر چه طبق منابع اسلامی خدای متعال محبت اهل بیت (ع) را در قلب همه شیعیان قرار داده است، ولی رستگاری که نتیجه معرفت نسبت به اهل بیت (ع) است نیاز به تلاش و کوشش فراوانی دارد و یکی از واسطه‌های این رستگاری که راه را برای انسان هموار می‌کند، حضرت فاطمه معصومه (س) است.

این استاد‬ عالی‬ حوزه‬ های‬ علمیه‬ گفت: وساطت حضرت معصومه (س) از آنجاست که در زیارت ایشان بعد از سلام به چهارده معصوم، چنین درخواست می‌کنیم: «عَرَّفَ‏ اللَّهُ‏ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ فِی الْجَنَّة؛ خدا بین ما و شما در بهشت آشنایی و شناخت برقرار کند.» سپس از فاطمه معصومه (س) می‌خواهیم که ایشان واسطه چنین فیضی برای ما شود: «یَا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ؛ ای فاطمه معصومه برای من در بهشت شفاعت کن؛ زیرا تو نزد خدا جایگاه بلندی داری.» پس فاطمه معصومه (س) واسطه در این فیض بزرگ؛ یعنی رستگاری و سعادت مؤمن است و این بهره منیع در گرو معرفت پیدا کردن به جایگاه ایشان است؛ زیرا امام رضا (ع) فرمودند: «مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّة؛ کسی که فاطمه معصومه را زیارت کند در حالی که معرفت به او دارد، بهشت بر او واجب می‌شود.»

علم الهی حضرت فاطمه معصومه (س) برگرفته از ائمه اطهار (ع) است

وی با بیان داستانی در این خصوص اظهار داشت: در مورد فضیلت دانش الهی حضرت معصومه (س) آمده است: «روزی عده‌ای از شیعیان، برای دیدار امام کاظم (ع) وارد مدینه شدند. قصد آنان از این دیدار بیان سوالاتی بود که پاسخش را نمی‌دانستند و می‌خواستند تا از حضرت، راهنمایی و ارشاد کسب کنند. هنگامی که به درب خانه موسی بن جعفر (ع) رسیدند مطلع شدند که امام، راهی سفر شده‌اند؛ اما فاطمه معصومه (س) به تمامی سوالاتشان به صورت مکتوب پاسخ دادند و به دستشان سپردند. آنها بعد از خروج از مدینه در حالی که امام از سفر باز می‌گشتند به محضر مبارک موسی بن جعفر (ع) مشرف شدند. هنگامی که امام (ع) از حضور آنان در مدینه با خبر شدند و پرسش‌های آن جمعیت و پاسخ‌های فاطمه معصومه (س) را مشاهده کردند، سه بار فرمودند: «فداها اَبوها» یعنی: پدرش به فدایش باد.» علم الهی حضرت فاطمه معصومه (س) برگرفته از محضر ائمه اطهار (ع) است زیرا در غیر این صورت، کسی در آن سن کم، توان پاسخگویی به سوالات علما و دانشمندان را ندارد.

حجت الاسلام حاجی حیدری در ادامه افزود: حسن بن محمد قمی در کتاب تاریخ شهر قم می‌‎نویسد: «در سال دویست هجری مأمون خلیفه عباسی، امام علی بن موسی الرضا (ع) را از مدینه به مرو به جهت ولیعهدی آن حضرت طلب کرد و خواهر ایشان در سال دویست و یک به قصد دیدار برادر و امام خود، راهی مرو شد. گفته شده حضرت فاطمه معصومه (س) پس از دریافت نامه برادر بزرگوارش، خود را آماده سفر کرد. ایشان با کاروانی از برادران و بستگانش راهی ایران شد. چون به ساوه رسیدند دچار جنگ سختی با دشمنان اهل بیت (ع) شدند و همه برادران و برادرزادگان وی به شهادت رسیدند. فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) پس از دیدن بدن‌های غرقه به خون عزیزانش به سختی بیمار گشت. حضرت پس از این جریان، خادم خود را امر فرمود که او را به قم ببرد.» بعد از این واقعه تلخ، حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) به قم عزیمت فرمودند و بعد از گذشت روزهایی سخت، در حالی که داغدار شهادت عزیزانشان بودند و از دیدار برادر نیز جا مانده بودند، در شهر قم از دنیا رفتند.

منبع:مهر