سینا شبیه هیچ مسجدی نیست
مساجد نماد شهر اسلامی است به طوری که هر فردی ولو غیر مسلمان با مشاهده گلدستهها و منابر این خانههای خدا متوجه حضور در محلی اسلامی میشود، هرچند بسیاری از مساجد ایران از
عقیق:جمله مسجد سینا از این امتیاز بهرهمند نیستند.
معماری مساجد به گونهای است و به تعبیر دقیقتر باید به گونهای باشد که شهروندان از فاصله دور متوجه وجود آن شوند به همین دلیل مساجد دارای گلدسته، مناره و گنبدهای مرتفع هستند، این قاعده که غیرمسلمانان نیز با ورود به یک شهر به وجود آن پی میبرند در بسیاری از مساجد ایران رعایت نشده است.
خبرنگار ما چندی پیش گزارشی از این موضوع درباره «مسجد کوچک ادیب» خیابان ری تهران تهیه کرده بود زیرا آن مسجد ضمن اینکه کاملا کوچک است، هیچگونه علایمی که شهروندان را از فاصله دور متوجه آن کند، ندارد.
خبرنگار ما این بار برای تهیه گزارش از مسجد همتالعظیم به خیابان قزوین تهران رفت و پیش از حضور در این مسجد به دفتر امام جماعت آن رفت البته جالب است بدانید دفتر این امام جماعت در این مسجد قرار ندارد بلکه چند خیابان پایینتر و در خیابان شهید رسول قدیمی (کبریتسازی سابق) قرار دارد.
بنا بر این گزارش، آیتالله سیدعلی اصغر مجد که بر سردر دفتر او عنوان «مرجع» درج شده است همه روزه از ساعت ۱۰ صبح تا نیم ساعت به اذان ظهر و بعدازظهرها نیز از ساعت ۴ تا نیم ساعت مانده به اذان مغرب در این دفتر حضور دارد و وقتی خبرنگار ما از او پرسید شما چه ساعتی به مسجد همتالعظیم میروید؟ با این پاسخ روبرو شد که "من کمتر به آن مسجد میروم و بیشتر به مسجد سینا که در نزدیکی دفترم قرار دارد، میروم."
یک لحظه با یکدیگر وضعیت این امام جماعت و روحانی را مرور کنیم، او ظاهرا مرجع است، امام جماعت راتب (اصلی) دو مسجد است و همه روزه ساعتهای طولانی در دفتر خود که در هیچ یک از این دو دفتر واقع نشده است، حاضر میشود. این توصیفات ذهن هر انسانی را به این سو میبرد که احتمالا این امام جماعت دارای دو مسجد بزرگ و فعال است اما آیا واقعیت این است؟
خبرنگار ما برای یافتن پاسخ این پرسش 40 دقیقه مانده به اذان ظهر به مسجد سینا واقع در خیابان قزوین، خیابان محبوب مجاز رفت و با کلی پرسوجو خود را به مسجد رساند.
معماری این مسجد به گونهای است که احتمالا هیچ فردی از فاصله دور متوجه وجود آن نمیشود زیرا گلدسته یا مناره مشخصی ندارد ضمن اینکه در اصلی آن که در خیابان محبوب مجاز واقع شده است، بسته است و مردم برای حضور در این مسجد باید از در دیگر که در کوچه جنب مسجد واقع شده است، وارد آن شوند.
در پایین این سر در، با قفل و زنجیر بسته شده است
مسجد سینا در سال 1342 ساخته شده است و شاید صرفا برای استفاده تعدادی از کسبه اطراف آن بنا شده است.
از ظاهر بیرونی مسجد که بگذریم شبستان آن نیز دارای سقف کوتاه و دو بخش متفاوت است، به طوری که برخی از نمازگزاران نزدیک به در ورودی مسجد قرار میگیرند.
این مسجد شاید به دلیل کوچک بودن و فعال نبودنش دارای هیچ گونه نهاد مسجدی فعالی نیست و جالب است بدانید کپسول آتشنشانی در آن وجود ندارد و کمد جوایز آن نیز قفل شده است.
وضعیت سرویس بهداشتی این مسجد نیز تعریفی ندارد به طوری که افراد برای تجدید وضو باید چندین پله را پایین روند و سپس پس از عبور از یک دالان بسیار تاریک کار خود را انجام دهند.
با این توصیفات این سوالات به ذهن متبادر میشود؛ اول از همه چرا امام جماعتی که داعیه مرجعیت دارد نتوانسته است مسجد سینا را به پایگاهی فعال و پرنشاط فعال کند؟ دوم چرا با وجود فعال نبودن این مسجد آیتالله مجد به فعالیت همزمان خود در دو مسجد سینا و همتالعظیم ادامه میدهد؟ آیا کشور با کمبود جدی روحانی روبروست که یک روحانی کهنسال همزمان امام جماعت دو مسجد است و هر دو مسجد نیز سروسامان ندارند؟
مسجد سینا اوضاع چندان خوبی ندارد به طوری که تعداد افرادی که در نماز جماعت آن شرکت میکنند، نیز بسیار کم است و عمده حاضران در آن کهنسال هستند و خبر چندانی از کودک و نوجوان به جز مکبرین، در این مسجد نیست.
سخن آخر اینکه، مساجد نماد شهر اسلامی است به طوری که هر فردی ولو غیر مسلمان با مشاهده گلدستهها و منابر این خانههای خدا متوجه حضور در محلی اسلامی میشود، هرچند بسیاری از مساجد ایران از جمله مسجد سینا از این امتیاز بهرهمند نیستند.
منبع:شبستان