نوشتاری کودکانه برای امام محمد باقر(ع)

* شهادت پنجمين امام

يک هفته از آخرين ماهِ سال 57 قمري گذشته بود که يه خبر تلخ، همه رو ناراحت کرد؛ روز هفتم ذي‏حجه بود که مردم و ياران امام باقر عليه‏السلام متوجه شدند دشمنان، امام باقر عليه‏السلام رو مسموم کردن و ايشون رو به شهادت رسوندن. الآن، سال‏هاي ساله که از اون اتفاق مي‏گذره، ولي هر وقت که ياد اون مي‏افتيم، ناراحت مي‏شيم و براي احترام به امامان و نشون دادن علاقه‏مون به اونا، پيراهن‏هاي مشکي رو تن خودمون مي‏کنيم و در مراسمي که به ياد اونا برگزار مي‏شه، شرکت مي‏کنيم. اين روز پر از غم و اندوه رو به شما بچه‏هاي خوب و دوستاي امام باقر عليه‏السلام، تسليت مي‏گم.

* زندگي‏نامه

امام باقر عليه السلام، فرزندِ امام سجاد عليه ‏السلام است. نام مادر ايشون، «فاطمه» است که دختر امام حسن مجتبي عليه ‏السلام است. امام باقر عليه‏ السلام، در روز سوم ماه صفر، در شهر مدينه به دنيا اومد و چون در علم و دانش، از همه مردم زمان خودشون، داناتر بود و رازهاي بزرگ علمي و مسايل پيچيده دانش رو کشف مي‏ کرد، به ايشون لقب «باقرالعلوم»، يعني کسي که عِلما رو مي‏ شکافهِ، دادن. امام باقر عليه‏ السلام، در جريان کربلا حضور داشتن و سن مبارک ايشون، چهار سال بود.

* اخلاق امام

امام باقر عليه ‏السلام، هميشه لباس تميز به تن مي‏کردن، به خودشون عطر مي‏زدن، آروم و آهسته راه مي‏رفتن، هيچ وقت عصباني نمي‏ شدن و با همه مردم، با احترام برخورد مي‏ کردند. يکي از ويژگي‏هاي خيلي خوب امام باقر عليه‏ السلام اين بود که هر وقت به دوستاش نزديک مي‏شد، با اونا دست مي‏داد و مي‏فرمود: اين کار، دلا رو به هم نزديک‏تر و مهربون‏تر مي‏کنه و دشمني‏ ها رو از بين مي‏بره. همين اخلاق خوب امام بود که باعث مي‏شد تا مردم ايشونُ دوست داشته باشن و حتي اين برخوردهاي با محبت و احترام باعث مي‏شد که خيلي از کسايي که با ايشون بد بودن به ايشون احترام بذارن و حتي با اون حضرت دوست بشن.

* شهادت امام

هشام، خليفه و حاکم زمانِ امام باقر عليه ‏السلام، يکي از نزديکا و دوستاشو مامور کرد تا امام باقر عليه ‏السلام رو شهيد کُنِه، اون مرد بدکار هم حضرت باقر عليه ‏السلام را مسموم کرد و باعث شد تا امام، در سن 57 سالگي، شهيد بشه. قبر نوراني حضرت باقر عليه‏ السلام، در کشور عربستان و تو شهر مدينه و قبرستون بقيع قرار داره. هر سال، حاجياي زيادي در اين قبرستون، بر سر مزار چهار امام غريبي که اون‏جا دفن شدن، حاضر مي‏شن. امام حسن مجتبي عليه‏ السلام، امام سجاد عليه السلام، امام باقر عليه‏ السلام و امام صادق عليه‏ السلام، چهار امامي هستن که در کنار هم و در قبرستون بقيع قرار دارن.

* روزهاي شهادت

بچه ‏هاي خوب! ما براي اين که روزاي شهادت اماماي عزيزمون ـ که خيلي هم دوستشون داريم ـ، ثابت کنيم که به اونا خيلي علاقه داريم، چه کارايي مي‏تونيم انجام بديم؟ بعضي‏ها مي‏گن: در مراسم عزاداري اونا شرکت مي‏کنيم، يه عده ديگه مي‏گن: درباره زندگي اون بزرگ‏وارا مطالعه مي‏کنيم و دونستني‏هامون رونسبت به اماما بيش‏تر مي‏کنيم و بعضي ديگه، الان توي خونه‏ هاشون مي‏گن: صد تا صلوات مي‏گيم و ثوابش رو به امامي که روز شهادت اونه، هديه مي‏کنيم.

بچه‏ ها! همه اين کارا خوبه، اما يه کار ديگه هم هست که باعث خوشحالي اماما ميشه و اون کار اينه که بياييم توي اين فرصتا، به يکي از دستوراي امامي که به يادش مي‏افتيم، عمل کنيم. يه بار اين کار رو امتحان کنيد تابه فايده‏هاي زياد اون پي ببرين.

* دوست و دشمن واقعي

بچه‏ ها! امام داناي ما، حضرت امام باقر عليه‏ السلام، درباره دوستاي واقعي خودشون، يه جمله خيلي زيبا فرمودن. ايشون با بيان اين جمله، دوست‏ها رو از دشمنا جدا کردن. حضرت باقر عليه‏ السلام فرمودن: هر کس که دستوراي خدا رو انجام بده، دوست ماست و هر کي از دستورات خدا سرپيچي کُنه و گناه انجام بده، دشمن ماست.

پس، تمام اوناي که دل‏شون مي‏خواد با آدماي خوب و بزرگي مثل اماماي مهربون، دوست بشن، بايد از همين الآن بدونن که تنها در صورتي که خداوند بزرگ رو از خودشون راضي کنن، مي‏تونن دوستاي خوبي براي اماما باشن.

* دوستي با فقيران

يکي از کارايي که باعث خوشحالي و خشنودي خداونده و اماماي خوب ما رو هم شاد مي‏کنه، محبت کردن به فقيرانه؛ اونايي که به دليلاي مختلف، زندگي خوبي ندارن. شما هم ممکنه هر روز، بعضي از اونا رو ببينن. شايد هم توي جمع شما، ميون دوستاي شما، بچه ‏هايي باشن که به خاطر فقر پدر و مادرشون، لباس مناسبي ندارن يا غذاي خوبي نمي‏خورن، بچه‏ ها! آيا مي‏دونين کم‏ترين کاري که شما مي‏تونين براي اين بچه‏ ها انجام بدين، چيه؟ بله! همون جور که بعضي از شما حدس زدين، يه برخورد خوب و همراه بامحبت، دوست شدن با اونا و به درداشون گوش کردن، کم‏ترين کاريه که ما مي‏تونيم براي اين دوستامون انجام بديم. امام باقر عليه ‏السلام که خودشون هميشه به افراد نيازمند کمک مي‏کردن و با احترام و محبت با اونا برخورد مي‏کردند، از ما خواستند که، فقيرا رو دوست داشته باشيم.

* خونه ‏اي پر از ياد خدا

امام صادق عليه ‏السلام، پسر حضرت باقر عليه ‏السلام، خاطره‏اي از پدرشون نقل مي‏کنن که براي همه ما مي‏تونه يه راه حل خوب براي برطرف کردن مشکلاي خونه و درسامون باشه. ايشون فرمودن که هر وقت مشکلي پيش مي‏اومد که باعث ناراحتي پدرم مي‏ شد، اون حضرت، همسر و بچه‏ هاش رو جمع مي‏کرد و دعا مي‏کرد و از خدايي که همه مشکلا رو مي‏تونه حل کنه، مي‏خواست تا اون مشکل رو براشون حل کنه و بچه‏ ها هم آمين مي‏گفتن. بچه‏ ها! چه قدر خوبه که ما هم از امام خوب‏مون درس بگيريم و توي سختيايي که برامون پيش مي‏آد، به اتفاق همه افراد خونواده دعا کنيم و از خدا براي برطرف شدن مشکل کمک بخوايم.

* مهمان ‏نوازي

يکي از کارايي که امام باقر عليه‏ السلام خيلي دوست داشتن، اين بود که هميشه سعي مي‏کردن دوستان و شيعيان خودشون را به مهموني دعوت کنن و از اونا پذيرايي کنن. امام باقر عليه ‏السلام وقتي مهموني به خونه مي ‏آوردن، سعي مي‏کردن که از بهترين غذاها و لباس‏ها به مهمونا بدن تا همه اونا شاد و خوشحال از منزل ايشون بيرون برن. امام با اين کار خودشون، به همه مردم، درس مهمون ‏نوازي مي‏دادن و همه اونا رو تشويق مي‏ کردن تا جايي که ممکنه، به مهمون محبت کنن و از اون به خوبي پذيرايي کنن.

* بد زبان

در بين دانش ‏آموزا و بچه‏هاي همسايه، گاهي وقتا، کسايي پيدا مي‏شن که در محبت کردن به ديگران، خيلي با ادب نيستن، واسه همين، اين جور آدما، دوستاي زيادي ندارن، علاوه بر اين، «خداي مهربون [هم]، افراد بد زبان رو، دوست نداره».

بچه‏ ها! حضرت امام باقر عليه ‏السلام، اين جمله بالا رو فرمودن و از ما که دوستاي پيامبر و خونواده خوب اون هستيم، انتظار بيش‏تري مي‏ره، چون ما خيلي چيزا از امامامون ياد گرفتيم و همه ما به خوبي مي‏دونيم که اماماي خوب ما، بهترين و با ادب‏ترين آدما بودن، پس ما هم اگه بخوايم، اونا رو الگوي خودمون قرار بديم، لازمه که بچه‏ هايي خوش زبان و خوش اخلاق باشيم.

* مبارزه با تنبلي

تنبلي، يکي از کاراي بسيار زشت و بده که انسانُ از پيشرفت باز مي‏داره. پيشوايان و رهبراي ديني ما، از ما خواستن که به جنگ اين ديوِ زشت بريم، تا بتونيم توي زندگي، يه انسان سربلند و موفقي باشيم و هم به خودمون کمک کنيم و هم به ديگران.

امام محمدباقر عليه ‏السلام، هم در اين زمينه فرمودند:

از بي‏حالي و تنبلي بپرهيزيد، زيرا کليد هر زشتي است.

تو خودِ هفت آسماني

رفته بودم خانه او

تا به او چيزي بگويم

چون هميشه گل بگويد

من هم آن‏ها را ببويم

حرف‏هايي که هميشه

بوي نان تازه مي‏داد

حرف‏هايش مرده را هم

باز جان تازه مي‏داد

ديدم او تنها نشسته

در حياط با صفايش

تا رسيدم، گوش جانم

پُر شد از موج صدايش

او در آن‏جا حرف مي‏زد

با دو تا قمري زيبا

دوستي و مهرباني

از نگاهش بود پيدا

با خودم گفتم که: اي مرد

تو بزرگي، تو تمامي

تو خودِ هفت آسماني

به درستي که امامي (محمدکاظم مزيناني)

منبع: اندیشه قم

نویسنده: ابراهیم اخوی