عبادت و زیارت وسیله است ولی هدف نیست / عبادات ظاهر باید به اطلاح باطن وصل شود

وی ادامه داد: عقاید جذاب شیعه در زمان امام سجاد(ع) باعث شد که تعداد شیعیان بیشتر شود، اما اینکه ایرانیان به اسلام بیشتر علاقمند شدند در زمان امام رضا(ع) بود، به مراتب حضور امام رضا(ع) بسیاری از شیعیان و اطرافیان اهل‌بیت(ع) همچون امامزاده حمزه(ع) و طاهر(ع) به سمت ایران آمدند و قرار بود خیلی از امامزادگان امروز ما نیز به امام رضا(ع) بشتابند.

استاد اخلاق و حوزه تاکید کرد: سوال این است که تنها انتصاب به ائمه زمینه تقدس امامزادگان را فراهم کرده یا عوامل دیگری باعث این امر شده است؟، انتصاب به اهل‌بیت(ع) زمانی تقدس پیدا می‌کند که متصل به عمل نیک یا حسب هم شود، ما امامزادگان را به خاطر نسب آنها زیارت نمی‌کنیم در واقع این امامزادگان از زمره ستارگان آسمان ذریه اهل‌بیت(ع) هستند و به همین منظور ما آنها را زیارت می‌کنیم.

حجت الاسلام والمسلمین سعیدیان یادآور شد: در دوران آخر زمان مردم فقط به ظواهر شریعت و دین نگاه می‌کنند، ظواهر شریعت مثل همین نماز، عبادات و یا زیارت حرمین مختلف است البته این ظواهر مقدس است اما به تنهایی ما را به سر منزل اصلی نمی‌رساند، اینکه این ظواهر به حقایق نزدیک و متصل شود عواملی نیاز است، عبادات ظاهری در نتیجه باید به طهارت حقیقی برسد.

وی افزود: اگر قرار است همچون امامزادگان مقدس شویم باید به سمت نور برویم، این در حالی است که ما شهوت، قدرت، ثروت و تمام آنچه را در دنیا هست دوست داریم و توقع داریم همچون امامزادگان شویم.

استاد اخلاق و حوزه با بیان اینکه گاهی خوب است ما در خلوت خود تفکر کنیم تا به ایرادات خود برسیم، خاطرنشان کرد: هرگاه این معایب را برطرف کردیم شرایط قرب ما فراهم می‌شود، شیطان بعد از شش هزار سال عبادت خداوند از درگاه خدا بیرون رفت و این به خاطر حسادت او به انسان بود، در واقع شیطان درونش نور نشده بود.

حجت الاسلام والمسلمین سعیدیان ابراز داشت: در روایتی امام صادق(ع) می‌فرمایند « اگر پرده‌ها کنار برود انسان‌ها جنازه یکدیگر را هم از رو زمین برنمی‌دارند»، یعنی دورن انسان‌ها آنقدر خراب است که امکان نشان دادن آنها وجود ندارد، یکی از معایب ریا، حسادت و کبر است، عبادت و زیارت وسیله است ولی هدف نیست و نباید در این میان اشتباه کنیم و اینها تنها نردبان صعود است ولی بروی نردبان تنها ماندن موفقیت نیست.

وی با بیان اینکه امامزادگان باید زمینه دفاع ما از اهل‌بیت(ع) و حمایت از دین باشد، تصریح کرد: در آخرت به کیفیت اعمال ما نگاه می‌کنند نه کمیت آن؛ پس درون ما مهم است و خداوند براساس آن به ما توجه می‌کند، تقوا در واقع آن چیزی است که در درون انسان است و تقوا واقعی آن است که وقتی بخواهند درون ما را کنار بزنند همچون ظاهر ما باشد.

استاد اخلاق و حوزه بیان کرد: آنهایی که برای امام حسین(ع) نامه نوشتند فکر می‌کردند پای امام خود می‌ایستند و از روی شیادی این کار را نکردند، از 20هزار امضاء و 12هزار نامه تنها 50 الی 60 نفر به همراه خانواده باقیماندند، اما در ادامه عده‌ای با وعده مقام، پول و شهوت جا زدند و آنقدر ریزش کردند تا 160 نفر با خانواده به امام حسین(ع) رسیدند، این افراد درون خود را درست نکرده بودند.

حجت الاسلام والمسلمین با اشاره به اینکه گاهی اوقاف یک لحظه فکر کردن بهتر از 70سال عبادات است، اظهار کرد: انسان باید نفس خود را در بسیاری از موارد در بزند تا در بزنگاه‌ها او را زمین نزند، اگر قرار است واقعا ما سیر و سلوک داشته باشیم باید از همه زندگی خود همچون امامزادگان بگذریم، امامزادگان در غربت زندگی کردند و سختی‌ها را تحمل کردند اما آمدند پای حقیقت ایستادند و همه تعلقات دنیوی را دور ریختند و امروز به این درجه از نور رسیدند.

وی ادامه داد: امام زمان(عج) در وقت حضور خودشان به باطن حکم می‌کنند و برخلاف ماموریت سایر ائمه که به ظاهر هم دقت می‌کردند و از خیلی از چیزها چشم پوشی می‌کردند امام عصر(عج) این وظیفه را ندارند.

استاد اخلاق و حوزه عنوان کرد: عبادات ظاهر باید به اطلاح باطن وصل شود، هرکسی برای خدا باشد خدا هم با اوست اما شرط آن طهارت باطن است، در گذشته علما جلسه سکوت می‌گرفتند و یک قاری می‌آوردند و در هنگام سکوت اعلام می کردند که قاری بخواند و به همه می‌گفتند فکر کنید در طول یک هفته چه اتفاقاتی در درون تو رخ داده است به آنها فکر کنید.

حجت الاسلام والمسلمین سعیدیان اضافه کرد: اهانت به ادیان دیگران و بزرگان آنها جایز نیست و عقلا و شرعا هم درست نیست، اگر شرعا هم این موضوع مشکلی نداشته باشد عقل می‌گوید توهین به کسی نمی‌تواند او را به سوی دین جذب کند، پس سعی کنیم در این راستا بهتر عمل کنیم.

وی در پایان در خصوص نحوه زیارت کردن گفت: اگر به زیارت می‌آییم تا به حرم‌های مطهر مشرف بشویم یادمان باشد قرب به اهل‌بیت(ع) و توجه به فرزندان اهل‌بیت(ع) زمانی راه سیر و سلوک را به مان نشان می‌دهد که باطن نورانی آنها سرفصل و سرلوحه زندگی ما باشد پس زیارت شروع کار است و تمام شدن کار نیست.