انگلیس با چه هدفی قمه زنی را ترویج میکند؟

از نظر فقهی، عبادات واجب یا مستحب، توفیقی هستند؛ بدین معنا که اصل عبادت و چگونگی آن باید توسط ادله شرعی اثبات شود؛ در غیر این صورت عملی که به عنوان عبادت انجام می شود، بدعت محسوب می گردد و نه تنها مطلوب نیست، بلکه ممنوع و حرام است.

استحباب عزاداری برای سالار شهیدان بر مبنای ادله قطعی ثابت است؛ مشروط به اینکه عزاداری موجب وهن مکتب اهل بیت نگردد و یا همراه با انجام عملی نامشروع نباشد. آسیب هایی که به ساختار و شکل عزاداری مربوط می شوند، عبارت اند از:

 *قمه زنی

از جمله مهمترین آسیب ها در مجالس عزاداری امام حسین آسیب رساندن به بدن در خلال عزاداری است و از بدترین حالات آسیب رسانی به بدن قمه زنی است. یکی از شاخصه های جریان تشیع انگلیسی این است که روی احساسات شیعی انگشت می گذارند تا بتوانند از طریق برانگیختن عواطف مردم برای خود سربازگیری کنند، مثلا آنها سراغ قمه زنی رفته اند و هر کسی را هم که با قمه زنی مخالف باشد، مخالف حسین بن علی و تشیع معرفی می کنند . این جریان علاوه بر قمه زنی ، سراغ روش های غلط و تحریف شده هم رفته اند؛ به عنوان مثال روی خار، آتش یا چیزهای آتشین راه می روند و یا خود را روی زمین می کشند و کارهای عجیب و غریب می کنند.

این حرکات نه تنها با شعائر حسینی ارتباطی ندارد بلکه قیام عاشورا را در دیدگاه مردم دنیا به یک کار خرافی ، بی معنا، بی هدف و بیهوده تبدیل می کند و موجب می شود آنهایی که می خواهند به تشیع یا اسلام حقیقی و ناب روی بیاورند، از آیین اسلام روی گردان شوند. اگر بنا بود قمه زنی از مهمترین شعائر حسینی باشد باید اول علمای ما این کار را انجام بدهند؛ اما در طول تاریخ حتی یک عالم شیعه را نمی توان پیدا کرد که قمه زده باشد؛ زیرا اصلا قمه زنی در بین شعائر حسینی رسم نبوده است. به گفته برخی تاریخ نگاران و شرح حال نویسان، این شیوه از عزاداری از روزگار قاجاریه و به وسیله « آقا فاضل دربندی» مولف کتاب اسرار الشهاده، تاسیس و ترویج شده است.

*حمایت انگلیس از قمه زنی

انگلیس به شدت از رفتارها و اقدام های مشابه قمه زنی دفاع می کند؛ در حالی که پارلمان انگلیس، اجتماع شیرخوارگان را در مراسم عزاداری نشانه ترویج خشونت معرفی می کند! در حسینیه لندن، وابسته به تشیع انگلیسی مراسم قمه زنی رخ می دهد و پلیس لندن از آنها حفاظت می کند و حتی فیلم برداری می نماید تا آن را در سطح جهان منتشر کرده و بگوید شیعه به خودش بی رحم است؛ چه رسد نسبت به دیگران!

همین که انگلیس از قمه زنی شیعه خوشش آمده مشخص می کند که این کار به نفع آنهاست. آیا یک شیعه حسینی بصیر نباید فکر کند چرا انگلیس که سرچشمه همه خباثت های غرب و موسس وهابیت است از قمه زنی ما خوشحال است؟ همکاری انگلیس در راه اندازه 16 شبکه شیعه لندنی جهت لعن و قمه زنی علنی و اهدای قمه رایگان حتی با پول به برخی فریب خوردگان و مغرضا چه معنایی می دهد؟

نکته قابل توجه این است که اگر در قسمت Images موتورهای جستجو مانند گوگل کلمه عاشورا به زبان فارسی تایپ شود، تقریبا تمام تصاویر به نوعی مربوط به معرفت عاشورا و امام حسین است، ولی زمانی که کلمه عاشورا به زبان انگلیسی تایپ شود تصاویر مربوط به قمه زنی نشان داده می شود. گویی تنها فعلی که شیعیان در عاشورا انجام می دهند، فقط قمه زنی است. این نشان می دهد که موتورهای جستجو و پایگاه های اینترنتی خارجی تلاش دارند که حقیقت واقعه کربلا به گوش دنیا نرسد و عاشورا با قمه زنی معرفی گردد. مقام معظم رهبری در این مورد مطلب جالبی را نقل فرموده اند:

 « اخیرا مطلبی را کسی به من گفت که خیلی برایم جالب و عجیب بود، برای شما هم آن مطلب را نقل می کنم، کسی که با مسائل کشور شوروی سابق و این بخشی که شیعه نشین است، جمهوری آذربایجان آشنا بود می گفت: آن وقتی که کمونیست ها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند، مثلا مساجد را به انبار تبدیل کردند، سالن های دینی و حسینه ها را به چیزهای دیگری تبدیل کردند و هیچ نشانه ایی از اسلام و دین تشیع باقی نگذاشتند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن قمه زدن بود...

چرا؟ چون قمه زدن برای آنها یک وسیله تبلیغ بر ضد دین و تشیع بود. بنابراین گاهی دشمن از بعضی چیزها اینگونه علیه دین استفاده می کند. هر جا خرافات به میان بیاید دین خالص بدنام خواهد شد.

گفته شده است: « در سال 1324 شمسی، سفارت انگلیس در ایران تعداد 15000 قمه خرید و به هیئات مذهبی اهدا کرد که خودتان را بزنید و کاری به ما نداشته باشید.»

 *مواضع مراجع در برابر قمه زنی

علما و مراجع معظم تقلید در این مسئله اجماع دارند که هر عملی که موجب وهن اسلام گردد حرام است و باید از آن خودداری کرد. اینجاست که درد و رنج پنهانی عالمان دلسوز و فقهای دین شناسی چون آیت الله العظمی حکیم برایمان روش تر می شود که گفتند: قضیه قمه زنی چون خاری در گلوی ماست».

پی نوشت:

ره توشه راهیان نور