۰۷ آذر ۱۴۰۳ ۲۶ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۳ : ۰۳
دیدهاید افرادی را که این طرف و
آن طرف میروند، غذایی میخورند، بعد تا چند روز تعریف می کنند که نانش چه
گرم بود پنیرش چه خوب بود. شا لازم نیست تعریف کنید، خودت خوردهای، کس
دیگری نفهمیده است. غذای شما را دیگری ملتفت نیست. هر کدامتان از یک
چشمهاش و یک کلامش لذّت بردهاید. نمیتوانید به کس دیگری بگویید. یاد که
کردید، از نو بخورید. آن وقت به غذاهای بهشتی عادت میکنید و اشتهایتان
زیاد میشود و قلبهایتان هم بزرگ میشود.
پس از همین جا شروع
کنید. دُعیتُم فیهِ الی ضیافهِ الله. پیغمبر(ص) میفرماید: «من شما را دعوت
می کنم برای ضیافت الهی» در حال حاضر میهمانخانه ما اینجاست. اینجا شکمو
بودن انسان را خبره میکند. حتّی در سفرهای زیارتی دیدهام کسانی که مردان
رشید و بخور هستند، در پختن هم خبرهاند و از زنها جلوترند.
از
ابتدای خلقت تا حضرت آدم، از آدم تا خاتم، خدا میداند چند هزار سال گذشته
است. همه را با یک جمله حل میکنند. انشاء الله الان هم همانطور باشد.
اول نبات و جماد بودیم، ما را آوردند تا به آدم رساندند. از آدم هم ما را
به خاتم رساندند. الان هم امّت پیامبر خاتم(ص) هستیم. میدانید معنی آن
چیست؟ در این عمر کم خداوند چطور اینها را گنجانیده؟ به عقلت و قلبت رجوع
کن!
شخصی از امیرالمومنین(ع) سوال کرد: یا علی شب را چگونه به
صبح رساندی؟ فرمود: «در حالی که خداوند مرا خلق کرد، آورد به اسلام رساند، و
اسلام، من را آورد به محمد(ص) رساند و باقی راه را هم خودش میبرد.» حضرت
مسیر خوبی نشان میدهد.
پی نوشت:
کتاب طوبای محبّت جلد دوم – ص 89
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی