امام علی(ع)؛معیار سنجش اعمال بندگان

ایشان افزودند: خداوند در آیه فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ، به مساله نسبت در محشر اشاره می کند؛ رویاتی از پیامبر(ص) از قول علمای اهل سنت نقل شده در قیامت تمام سبب و نسب همه مردم از هم جدا می شود، غیر از سبب و نسب من که این حدیث با آیه سوره مومنون در خصوص قیامت تطبیق ندارد؛ در قیامت نسب وجود دارد ولی مفید نیست.

معظم له بیان کردند: خداوند متعال می فرمایند که فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ یعنی هر کسی که ترازوی او سنگین شود، رستگار خواهد شد؛ در قدیم چنین معنی می شد که این ترازو همان ترازویی است که اعمال نیک و بد را وزن می کند.

ایشان اظهارکردند: نظر ما این است که هر کسی که اعمال صالح او زیاد باشد رستگار می شود؛ در موازین، مساله اصلی ترازو نیست، بلکه مساله اصلی موزون است؛ علمای قدیم چنین معنا می کردند که این ترازو اعمال بد و نیک را اندازه گیری می کند؛ البته ما منکر چنین قولی نیستیم بلکه بیان می کنیم که در اینجا منظور سنگینی اعمال نیک است.

حضرت آیت الله سبحانی با ذکر این مطلب که امام علی(ع) را نیز میزان الاعمال ذکر کرده اند بیان کردند: حضرت علی(ع) میزان اعمال بندگان است یعنی اگر اعمال ما به امام نزدیک باشد ما نیز می توانیم رستگار شویم؛ در اینجا منظور آن است که امام علی(ع) الگو و شاخص است و نزدیکی و دوری نسبت به ایشان فاصله ما را تا بهشت و جهنم نشان می دهد.

ایشان در تفسیر آیه تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ اظهارکردند: در این آیه بیان شده که صورت مشرکان که ارزشمندترین عضو آنها است درآتش سوخته می شود و چهره آنها نشان می دهد در چه وضعیتی هستند؛ سپس خداوند بیان می کنند این افراد آیات متعددی که به آنها عرضه شده بود را تکذیب می کردند و آن را افسانه می نامیدند و به این دلیل چنین عذابی برای آنها در نظر گرفته شد.

معظم له با ذکر این مطلب که اساس آفرینش در پاکی است ولی شقاوت و سعادت ساخته عمل انسان است، گفتند: شقاوت و سعادت ذاتی در جهان وجود ندارد و انسان است که سعادت و شقاوت آفرین است؛ سپس مشرکان در جهنم به خداوند می گویند که ما را از آتش نجات بده و قطعا در بازگشت به کارهای نیک روی می آوریم.

این مرجع تقلید  افزودند: در این آیه مشخص می شود که در جهنم نیز به رحمت خدا امیدوار هستند؛ خداوند در پاسخ به آنها بیان می کند ساکت باشید چون شما امتحان خود را در دنیا داده اید؛ خداوند بیان می کند چشم شما به اولیا و انبیا می افتاد که مرا صدا می زدند و غفران می طلبیدند، ولی شما کافران آنها را مسخره می کردید و به دعاهای آنها می خندیدید؛ سپس خداوند بیان می کند که انبیا و اولیایی که همیشه خدا را صدا می زدند را پاداشی نیک می دهم و جایگاه شما نیز دوزخ است.