۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۰۹
خدایا! تو كه مي داني بندگان تو عموماً توجّه سر نماز پيدا نمي كنند، چرا بر آنان نماز را واجب كردي؟
خدا مي فرمايد: من خودم انسان را خلق كردم. من نخواستم اينها بيايند از چهارده سالگي عارفانه نماز بخوانند؛ عاشقانه نماز بخوانند؛ من خواستم اينها مؤدبانه نماز بخوانند. نماز در قدم اول رعايت ادب است، نه ابراز محبت به پروردگار عالم.
چرا ما سر نماز به جاي "الله اکبر"، "الله رحمن" نمي گوييم؟ آيا بهتر نبود بگوييم خداي مهربان. دل ها بيشتر جذب نمي شد براي نماز؟ تا اينکه اول نماز از کبريايي خدا حرف مي زنيم.
چرا در مقابل کبريايي خدا سر به تربت و خاک مي گذاريم؟ چرا در هر رکعت يک رکوع و دو سجده داريم؟ براي اينکه نماز مي خواهد عظمت خداوند را در دل ما بنشاند.
پی نوشت:
(چکیده ای از کتاب منبر و محراب ؛ از صفحه 49 تا 96 )