هفت عمل که هیچ سودی ندارد!

من اَستغفر بِلسانه وَ لم يَندُم قَلبه، فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه به زبان استغفار كند، ولي در دل پشيمان نباشد، همانا خود را مسخره كرده است.
وَ من سال الله التُوفيق وَ لَم يَجتهد، فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه از خداوند طلب توفيق كند، ولكن سعي و تلاش نكند، همانا خود را مسخره كرده است.

وَ من سال الله الجَنة وَ لَم يصبر عَلي الشَدائد فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه از خداوند طلب بهشت كند ولي در شدائد و سختي‌ هاي عبادت و اطاعت خدا مقاومت نكند و به راحتي تن به گناه دهد، همانا خود را مسخره كرده است.

وَ من تَعوذ بالله من النار وَ لَم يَترك الشَهوات، فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه از آتش جهنم به خدا پناه برد، ولي ترك شهوات دنيوي را نكند، همانا خود را مسخره كرده است.

وَ من ذَكر المَوت وَ لَم يستعد لَه فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه مرگ را ياد مي‌كند ولي (با آماده كردن توشۀ تقوا) مهياي مرگ نشود، همانا خود را مسخره كرده است.

وَ من ذَكر الله تَعالي وَ لَم يَشتق الي لقائه، فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه همواره خدا را ياد كند ولي مشتاق ديدار او نباشد، همانا خود را مسخره كرده است.

وَ من اصر عَلي المَعاصي وَ طَلب العَفو من رَبه وَ لَم يَتب، فَقد استَهزء بِنَفسه؛ كسي كه اصرار بر گناه داشته باشد و طلب عفو از خدا كند، ولي توبه نكند، همانا خودش را مسخره كرده است.

پی نوشت:

1- محمد حسيني، اثني عشريه، في المواعظ العدديه: 200.

2-حسيني قمي، كرامات و مقامات عرفاني امام رضا(ع): 52-51.

منبع:قدس