کد خبر : ۶۷۷۵۴
تاریخ انتشار : ۲۳ آذر ۱۳۹۴ - ۲۱:۳۲
«خدمت به زائران» در قالب یک کتاب منتشر شد

فلسلفه زیارت با پای برهنه در قرآن

انتشارات شاملو کتاب «خدمت به زائران» را به قلم محسن موسوی گرمارودی منتشر کرد.

عقیق:به تازگی جدیدترین کتاب محسن موسوی گرمارودی نویسنده و محقق با عنوان «خدمت به زائران» به چاپ رسیده است.

این کتاب پس از مقدمه شامل 6 فصل است که به ترتیب به موضوعات زیر می‌پردازد:
خدمت به مردم در کلام الهی، خدمت در احادیث معصومان، خدمت در سیره معصومان، خدمت در سیره بزرگان، آفات خدمتگزاری، آنچه در خدمت شایسته است.

این کتاب با مقدمه‌ای درباره زیارت و اولین زائر پیاده شروع می‌شود:
زیارت، تاریخی به درازای تاریخ بشریت دارد زیرا حضرت آدم اولین انسان زائر است که به حج و زیارت خانه ی خدا می‌رفته است. چنانکه می‌دانیم کعبه از ابتدا وجود داشته همانطور که خدای متعال در قرآن به آن اشاره می‌فرماید:
إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکا وَهُدى لِّلْعَالَمِینَ
به یقین اولین خانه‏اى که براى (عبادت) مردم نهاده شده همان است که در بکّه (مکّه مکرمه) است که پر خیر و برکت و وسیله هدایت براى جهانیان است.

**فلسفه زیارت با پای برهنه
حتی حضرت موسى، بارها پیاده و گاهى پابرهنه به حج مى‌رفتند...
پابرهنه بودن چون نشانۀ فروتنى است، به موسى امر شد که پایش را برهنه کند.
فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى.
پس نعلین خود (از پاى) برکن، زیرا تو در وادى مقدس طوى هستى.
پیامبر اسلام، هم در سفر حجة الوداع از مدینه، پیاده به مکه رفتند.
امروزه بعضی از زائرانی که پیاده به زیارت می‌روند به جهت تاسی به معصومان، کفش ها را در آورده و پابرهنه مشرف می‌شوند.
اما اصولا زیارت دو سو دارد: یک سو زائران هستند که به زیارت می‌آیند و سوی دیگر کسانی هستند که تسهیلات زیارت زائران را فراهم می‌سازند و در واقع به آنها خدمت می‌کنند و از این خدمت تقرب به خدا و معصومان را چشم دارند.
کفش ها را نگه می‌دارند، از کودکان زائران نگهداری می‌کنند، یا برای زوار غذا می‌پزند و....
این خدمت‌ها در زیارت پیاده جلوه بیشتری دارد. زیرا در طول راه احتیاجات زائران بیشتر و مشکلات فراوان تر است اما عده‌ای خود را وقف رفع نیازهای دیگران می‌کنند.
چه بسیارند افرادی که دست از خانه و کاشانه خود می‌شویند و از شهرهای دور و نزدیک خود را به زائران پیاده ی امام حسین(ع) در اربعین حسینی یا زائران پیاده امام رضا(ع) در آخر صفر نزدیک کرده و در مسیر حرکت آنها، ایستگاه های صلواتی برای خدمت به آنها دایر می‌کنند. به راستی این کار چه ثوابی دارد؟ چه میزان؟
چگونه است که عده ای از مال، وقت و زندگی خود می‌گذرند تا در سرما و گرما، در بیابان و صحرا و... به دیگران خدمت کنند.
آیا این کار جز عشق است؟
عشق به خدا و معصومان و عشق به پیامبر(ص)و اهل بیت گرامی‌اش که درود خدا بر آنان باد.

عشقی که باعث می‌شود گَرد قدوم زائران را به چشم بکشند و بدون هیچ چشم داشتی از ارائه ی هر امکاناتی کوتاهی نکنند و فقط و فقط به خدمت بپردازند؛ خدمتی عاشقانه.
اصولا تاکیدات بسیاری در مورد خدمت داریم. در قرآن، روایات و حتی ادب پارسی.
همه روز روزه بودن، همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن
زمدینه تا به مکه، سر و پا برهنه رفتن
دو لب از برای لبیک، به وظیفه باز کردن
به مساجد و معابد، همه اعتکاف جستن
ز ملاهی و مناهی، همه احتراز کردن
شب جمعه ها نخفتن، به خدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش، طلب نیاز کردن
به خدا که هیچ یک را، ثمر آنقدر نباشد
که به روی نا امیدی، در بسته باز کردن
در کتاب «خدمت به زائران» نویسنده بر آن است تا جایگاه خدمت رسانی به زائران را بررسی کند و به خواننده نشان دهد به چه دلیل عده ای این گونه عاشقانه به زوار اهل بیت علیهم السلام خدمت می‌کنند.

انتشارات شاملو کتاب «خدمت به زائران» را هزار نسخه با قیمت 7هزار تومان منتشر کرده است.


منبع:فارس


ارسال نظر
پربازدیدترین اخبار
پنجره
تازه ها
پرطرفدارترین عناوین