غدیر شروع تشیع نیست

 

اعلامیه غدیر در واقع تصریحی بود بر آنچه که ظرف بیست و سه سال پیامبر (ص) به همه فهمانده بودند، ایشان نگاهشان نسبت به آینده اسلام و حکومت و علی (ع) را به همه نشان داده بودند. هیچ کس همچون علی (ع) در دامن پیامبر (ص) تربیت نشده بود.

 

غدیر جمع بندی یک تاریخ بیست و سه سال با تصریحی بود که اگر کسانی هنوز هم متوجه نیستند یا ممکن است به نحو دیگری ارتباطات و تأکیدات قبلی را تفسیر کنند، همه چیز آشکار شده باشد.

 

بنابراین شروع تشیع با غدیر نیست بلکه غدیر نماد تشیع است و این یک نکته است.

 

درباره تشیع و مسئولیت امروزمان نیز باید بگویم چند جریانی که در برابر اسلام علوی ایستادند هیچ کدام جزو کفار نبودند، همه مسلمان بودند و رو به کعبه نماز می‌خواندند و اهل نماز و روزه بودند و حتی برخی اهل جهاد هم بودند و از درون یاران خود علی (ع) نیز بیرون آمده بودند که علیه مکتب حضرت علی (ع) ایستادند.

 

بنابراین این مسائل تنها برای دیروز نیست امروز هم با این مسائل روبه رو هستیم به عنوان نمونه یک جریان مرجعه و دوم جریان خوارج هستند که هر کدام از درون شیعه و سربازان امام علی (ع) خروج و انشعاب کردند و همه مدعی حب علی (ع) و اهل بیت(ع) بودند و در کنار او شمشیر زده بودند.

 

یکی از وظایف طلبه‌ها در این راستا این است که جریانات و ریشه‌ها و آثار آنها را درست بشناسیم و با موارد مشابه آن هوشیارانه مواجه شویم بنابراین ما با اشخاص کار نداریم بلکه با جریانات سروکار داریم چرا که امروز اشخاص دیگر نیستند اما خطوط را باید درست بشناسیم تا دوباره گرفتار این چاه و چاله‌های فکری آنها نشویم.

 

امروز نیازمند یک مرزبانی فکری هستیم باید شناخت صحیحی از شرایط روز داشته باشیم مرزبانی فکری احتیاج به ذخائر علمی، عملی و معنوی ، هوشیاری، شجاعت و معرفت و آگاهی است.

 

بنابراین اگر هویت اعتقادی، ایمانی و دینی حفظ شود اما سرزمین مسلمین اشغال شود باز هم امیدی هست چرا که مجاهدان تلاش می‌کنند و مرزها را پس می‌گیرند اما اگر مرزهای فکری و هویت ایدئولوژیک حفظ نشد، به لحاظ فرهنگی یک ملت از دست می‌دهد و حتی اگر آن کشور اشغال هم نشود عملا سقوط شده و به دست دشمن افتاده است.