۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۱ : ۱۸
شوخى و خنده در کلام معصومین
امام صادق (ع) فرمود: مؤمنى نباشد كه در او دعابت نيست، گفتم: دعابت چيست؟ فرمود: مزاح.
عقیق:- از معمر بن خلاد، گويد: از ابو الحسن (ع) پرسيدم و گفتم: قربانت! مردى با جمعى است و سخنى به ميان آرند و شوخى كنند و بخندند؟
فرمود: باكى ندارد تا كه نباشد، من گمان كردم مقصود او دشنام است و هرزه گوئى، سپس فرمود: عرب بيابانى نزد رسول خدا (ص) مى آمد و چيزى به عنوان هديه تقديم او مى كرد و همان جا مى گفت: بهاى هديه ما را بده، و رسول خدا (ص) مى خنديد، و چون غمگين مى شد، مى فرمود: آن عرب بيابانى چه كرد؟ كاش نزد ما مى آمد.
۲- از فضل بن أبى قره، از امام صادق (ع) فرمود:
مؤمنى نباشد كه در او دعابت نيست، گفتم: دعابت چيست؟
فرمود: مزاح.
۳- از يونس شيبانى، گويد: امام صادق (ع) فرمود:
چگونه با يك ديگر شوخى مى كنيد؟ گفتم: اندكى؟ فرمود:
مكنيد (يعنى با يك ديگر كم شوخى و خوشمزگى مكنيد) زيرا شوخى از خوش خلقى است و تو به وسيله آن برادرت را شاد مى كنى و هر آينه رسول خدا (ص) با مردى شوخى مى كرد، مى خواست او را شاد كند.
۴- از عبد اللَّه بن محمد جعفى، گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى فرمود:
راستى خدا عز و جل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع، شوخى و خوشمزگى مى كند، بىآ نكه فحش دهد و هرزه درائى كند.
۵- از امام صادق (ع) فرمود:
خنده مؤمن، تبسّم است.
۶- امام صادق (ع) فرمود:
خنده بسيار، دل را بميراند.
و فرمود: بسيار خنديدن دين را آب كند چنانچه كه آب نمك را بسايد.
۷- از سكونى كه امام صادق (ع) فرمود:
راستى از نادانى است خنده بى مورد، گويد: بارها مى فرمود:
خنده دندان نما مده، تو كه كارهاى رسوا كردى، از بلاى شبگرد آسوده مباد آنكه بدكردار است.
۸- امام صادق (ع) فرمود:
مبادا شوخى كنيد كه آبرو را مى برد.
۹- امام صادق (ع) فرمود:
هر گاه مردى را دوست دارى، با او شوخى و ستيزه مكن.
۱۰- امام صادق (ع) فرمود:
خنده قهقهه از شيطان است.
پی نوشت:
أصول الكافي / ترجمه كمره اى، ج۶، ص: ۵۶۹ .
منبع:افکار
211008
فرمود: باكى ندارد تا كه نباشد، من گمان كردم مقصود او دشنام است و هرزه گوئى، سپس فرمود: عرب بيابانى نزد رسول خدا (ص) مى آمد و چيزى به عنوان هديه تقديم او مى كرد و همان جا مى گفت: بهاى هديه ما را بده، و رسول خدا (ص) مى خنديد، و چون غمگين مى شد، مى فرمود: آن عرب بيابانى چه كرد؟ كاش نزد ما مى آمد.
۲- از فضل بن أبى قره، از امام صادق (ع) فرمود:
مؤمنى نباشد كه در او دعابت نيست، گفتم: دعابت چيست؟
فرمود: مزاح.
۳- از يونس شيبانى، گويد: امام صادق (ع) فرمود:
چگونه با يك ديگر شوخى مى كنيد؟ گفتم: اندكى؟ فرمود:
مكنيد (يعنى با يك ديگر كم شوخى و خوشمزگى مكنيد) زيرا شوخى از خوش خلقى است و تو به وسيله آن برادرت را شاد مى كنى و هر آينه رسول خدا (ص) با مردى شوخى مى كرد، مى خواست او را شاد كند.
۴- از عبد اللَّه بن محمد جعفى، گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى فرمود:
راستى خدا عز و جل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع، شوخى و خوشمزگى مى كند، بىآ نكه فحش دهد و هرزه درائى كند.
۵- از امام صادق (ع) فرمود:
خنده مؤمن، تبسّم است.
۶- امام صادق (ع) فرمود:
خنده بسيار، دل را بميراند.
و فرمود: بسيار خنديدن دين را آب كند چنانچه كه آب نمك را بسايد.
۷- از سكونى كه امام صادق (ع) فرمود:
راستى از نادانى است خنده بى مورد، گويد: بارها مى فرمود:
خنده دندان نما مده، تو كه كارهاى رسوا كردى، از بلاى شبگرد آسوده مباد آنكه بدكردار است.
۸- امام صادق (ع) فرمود:
مبادا شوخى كنيد كه آبرو را مى برد.
۹- امام صادق (ع) فرمود:
هر گاه مردى را دوست دارى، با او شوخى و ستيزه مكن.
۱۰- امام صادق (ع) فرمود:
خنده قهقهه از شيطان است.
پی نوشت:
أصول الكافي / ترجمه كمره اى، ج۶، ص: ۵۶۹ .
منبع:افکار
211008
گزارش خطا
