بیا و مهمترین حادثه زندگیمان باش...

عقیق

ای تجلی حضور شوق!

اگر درکنار تنور نان پیرزن دهاتی حضور داری؛ سفره­ی پر برکت هر مؤمنی جایگاه نان نام آورده­ی شماست و شیعیان، نمک پروردگان آستان جانان شمایند.

می­دانم در تب و تاب گرمای پرالتهاب روزمره­گی­، گاهی نمک خورده نمک­دان شکسته­ایم، اما باز نمک­گیرمان کرده­ای و فردایمان را به خورشید وجود با برکتت گره زده‌ایم.

مهربانا،

در هنگامه­ی سوگواری مادر دین، سکوتمان را شکسته­ایم و بغض­های نترکیده­مان بعد از محرم تاکنون را در ایام حزن و اندوه مادر جار می‌زنیم،

مولای مهربانِ از نظر غایب؛

در نماز نیمه­شب­هایت شیعیان امیدوار به ظهورت را دعا کن، هرچند از خوش­یومنی روزهایم فهمیده­ام که به دعای عهدمان توجه فرموده‌ای

مهدی جان!

این روزها که داغدار مادر شیعه، زمزمه­ی زمزم و کوثر دین هستی؛ ما را در غم خود شریک بدان

پسر فاطمه!

ثانیه شمار زندگیمان و ضربان قلبمان را با عشقت تنظیم کرده­ایم و چشم به شفاعت  مادر دوخته‌ایم. اگر گاهی ناخلف می­شویم و خلف وعده­ می­کنیم و نمک­دان می­شکنیم، ببخشید.

آقا جان! بیا و مهم­ترین حادثه­ی زندگی­مان باش

دلگویه: مجتبی اشرافی

منبع:حوزه