سوره مبارکۀ توحید شناسنامه حضرت حق است. «آنچه شایسته اوست و آنچه شایسته او نیست» را در پاسخ به مردمی که از صفات خدای پیامبر(ص) میپرسیدند، بیان میکند.
عقیق: در ادامه انتشار مهمترین مطالب برنامه رادیویی فهم زبان قرآن که توسط حجتالاسلام «حمید محمدی» بیان میشود مفاهیم سوره مبارکه «توحید» تقدیم علاقهمندان خواهد شد.
در گزارشهای قبل مفاهیم سورههای مبارکه «ناس» و «فلق» بیان شد و در این گزارش مفاهیم سوره «توحید» یا «اخلاص» تقدیم میشود.
سوره «توحید» سورهای است مکی که در مصحف شریف به عنوان سوره صدودوازدهم جای گرفته و بیستودومین سورهای است که بر قلب پیامبر(ص) نازل شده است.
ترجمه
به نام خدای بخشاینده مهربان
ای رسول ما! بگو او (آن حقیقت) این است که خدا یکتاست(1) خدا بینیاز و برطرفکننده نیاز دیگران است(2) نزایید و زاده نشد(3) و نباشد برای او همتا و همانند، هیچ کسی(4)
این سوره را از آن نظر که فقط مباحث توحید را مطرح کرده است سوره «توحید » و از آن نظر که اگر کسی به محتوای آن اقرار داشته، مؤمن و مخلص خواهد بود یا از آتش جهنم خلاصی مییابد، سوره «اخلاص» نام نهادهاند. در نماز پس از قرائت این سوره میتوان گفت: «کَذلک الله رَبِّی»
شرح واژگان کلیدی؛
در حدیث نبوی(ص) آمده است: سوره توحید، معادل یک سوم قرآن کریم است.
سوره مبارکه «اخلاص» یا توحید از سورههای مکی و به معنای گرایش به توحید ناب و پاک کردن اعتقاد از هرگونه شرک است. پیامبر اکرم(ص) درباره فضیلت تلاوت این سوره فرمودند: «کسى که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، خواندن سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أحَد»ٌ را بعد از هر نماز ترک نکند؛ زیرا هر کس آن را بخواند، خداوند خیر دنیا و آخرت را براى او جمع میکند و خودش و پدر و مادر و فرزندانش را میآمرزد.» (مجمعالبیان، ج 10 ، ص 56)
سوره مبارکۀ توحید شناسنامه حضرت حق است. «آنچه شایسته اوست و آنچه شایسته او نیست» را در پاسخ به مردمی که از صفات خدای پیامبر(ص) میپرسیدند، بیان میکند.