۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۷ : ۲۲
پیشنهادهای عقیق به ذاکرین اهل بیت
ویژه مداحان/ شعر و سبک به مناسبت شهادت امام جواد (ع) + اجرای صوتی
با توجه به فرا رسیدن ایام شهادت حضرت امام جواد علیه السلام، اشعار و سبک های مناسب در این مناسبت را به همراه صوت اجرای آنها برای استفاده مداحان و ذاکرین ارجمند آماده شده است.
عقیق: پیشنهادهایی برای نوحه خوانی در عزای حضرت امام جواد (ع)
شور شهادت امام جواد (ع)
ای فلک به تو متکی ایها الامام الزکی
ای امام هر متقی ایها الامام التقی
جود و لطف تو بی کران فرش راه تو آسمان
کاظمین زیبای تو آرزوی سینه زنان
ای عزیز قلب رضا دست ما و دامانِ تو
سائل حریم توایم چشم ما و احسان تو
ای ولای تو تا ابد رکن دین و ایمان ما
آستان قدیمی تو قبله دل و جان ما
ای جواد سائل نواز کی شود ز لطفِ شما
ما پیاده عازم شویم کاظمین سوی کربلا
شور شهادت امام جواد (ع)
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
الا کرم ز تو مشهور یا امام جواد
کلام توست همه نور یا امام جواد
ائمه‌اند جواد و توئی جواد همه
که گشته جود تو مشهور یا امام جواد
اگر چه نزد شما آبروی نیست، مرا
مکن ز درگه خود دور یا امام جواد
گدایی‌ام به درت جز بهانه‌ای نبوَد
مراست وصل تو منظور یا امام جواد
به روی زائر تو بوسه می‌زند جبریل
به ذکر «سعیک مشکور» یا امام جواد
به کاظمینِ تو روی نیاز برده کلیم
سلام می‌دهد از طور یا امام جواد
جحیم اگر تو نگاهش کنی حدیقۀ گل
بهشت بی تو کم از گور یا امام جواد
اگر چه ران ملخ هم ندارم ای مولا
مرا بخوان به درت مور یا امام جواد
قضا به حکم تو محکوم، ای ولیِ خدا
قدر به امر تو مأمور یا امام جواد
لباس نور مرا بر تن از ولادت توست
گناه، وصلۀ ناجور یا امام جواد
خدا ثنای تو را گفته و چگونه مرا
بوَد ثنای تو مقدور یا امام جواد
لب تو داشت تبسّم، ولی دلت را بود
هزارها غم مستور یا امام جواد
ندید دختر مأمون جلال و قدر تو را
چو بود چشم دلش کور یا امام جواد
هزار مرتبه نفرین به دختر مأمون
که شد به قتل تو مسرور یا امام جواد
فراز بام به گرد تن تو بگرفتند
پرندگان هوا شور یا امام جواد
شهادت تو در آن حجره با لب تشنه
بوَد تجسّم عاشور یا امام جواد
عنایتی که شود روز حشر «میثم» هم
به دوستی تو محشور یا امام جواد
شور – امام جواد علیه السلام
یا جوادَ الاَئمه...
بارم ای سبط طاها/افتاده در رَه ِ تو
هستم تا آخر عُمر/سائل درگه ِ تو
من مُرید مرامت/تو مقصود و مرادی
من مستحقّ لطف و/تو کریم و جوادی
یا جوادَ الاَئمه...
هر که خاک رَهَت شد/عزیز است و مُعَظّم
گدایی از تو باشد/سلطانی ِ دو عالَم
ای ولیعَهد ِ سُلطان/خورشید نور ِ عصمت
کاسه ی خالیم را/پر کُن از لطف و رحمت
یا جوادَ الاَئمه...
کسی از درگه ِ تو/دست ِ خالی نرفته
سائل همیشه از تو/یک تذکره گرفته
مِس ِ این قلب ِ ما را/از مَرحَمَت طلا
کن
عرفه جمع ِ ما را/زائر ِ کربلا کن
یا جوادَ الاَئمه...
واحد – امام جواد علیه السلام
زمین و زمان با دلی سوزان بی قرار ِ ابنُ
الرّضا شد
دل ِ محزونم دوباره باز،غصه دار ِ ابنُ
الرّضا شد
بگیریم با چشم گریون،به سمتش دست توسّل
همون مولای جوونی،که پرپر شد مثل یک گُل
سینه ِ زن ِ این/بزم عزاییم
همناله های/امام رضاییم
آه و واویلا...
توی جنّت مادر ش زهرا با دلی محزون ناله
ها زد
که دیده در حُجره فرزندش با لب ِ تشنه
دست و پا زد
بمیرم،اون زهر ِ کاری به قلب او زد شراره
به جز جون دادن تو حُجره،دیگه هیچ راهی
نداره
با یک دل خون/با قلب ِ خسته
میره پیش ِ یک/پهلو شکسته
آه و واویلا...
دل سوزان و لب ِ عطشان،سوز و آه و شور و
نوایی
میشه جاری اشک عاشق از نوحه های کرببلایی
یکی اینجا بین حجره،شده لب ِ تشنه فدایی
یکی روی خاک گودال،به عزم پاک و خدایی
سرش جدا شد/با کام عطشان
زینب صدا زد/مظلوم حسین جان
مظلوم حسین جان...
دم زمینه یا نوحه سنتی/امام جواد علیه
السلام
مسموم زهر ظلم و جفایم/غریب بغدا،ابن
الرضایم
آه/سوزد این دلم/که همسر من/شده قاتلم
آه/آه و واویلا...
در کنج حجره جان می سپارم/جز درد ومحنت
یاری ندارم
آه/چشمم گریان است/دلم سوزان است/کامم
عطشان است
آه/آه و واویلا...
از ظلم و بیداد دخت مأمون/در این غریبی
دلم شده خون
آه/ناله ها زدم/در بین حُجره/دست و پا
زدم
آه/آه و واویلا...
از تشنگی در شور و نوایم/وارث به داغ
کرببلایم
آه/غربت دلبر/گلهای پرپر/عطش ِ اصغر
من گرچه دلخون گرچه غریبم/گریه کن ِ آن
شَیب الخضیبم
آه/آن دور از وطن/صد پاره بدن/بی غُسل و
کفن
آه/مظلوم حسین جان...
دم نوحه سنتی/امام جواد علیه السلام
ارض و سما پر از،سوز آه من شد
حجره ی در بسته قتلگاه من شده
بر جفای دشمنان مبتلایم/من غریبم جواد بن
ُ الرّضایم
واویلا واویلا آه و واویلا...
از کینه شد خاموش ناله و فریادم
یوسف زهرا و غریب بغدادم
سوزانده تمامیّ حاصلم شد/اُمّ الفضل
ملعونه قاتلم شد
واویلا واویلا آه و واویلا...
تا اَلعَطَش گفتم در میان ِ خانه
خوشحالی نمودند کنیزان ِ خانه
لاله بودم ولی آخر پژمردم/همچو جدّم لب
تشنه جان سپردم
واویلا واویلا آه و واویلا...
مانده همچون او که بوده خونین بدن
پیکر من سه روز بی غسل و بی کفن
ذکر دلم شده با چشم گریان/یا ذبیحاً
مِنَ القفا حسین جان
واویلا واویلا آه و واویلا...
زمزمه روضه
جواد الائمّه شده کشته ز کینه دوباره شد عزادار شهیده ی مدینه
به دل سوزِ شرر دید رضا داغ پسر دید
واویلا...
گلِ امامِ هشتم به احوال پریشان شهید راه اسلام شده با لبِ عطشان
به بزم سوگ لاله زند فاطمه (س)ناله
از آن زهر کاری چه ناله ها زدی تو به حُجره بمیرم که دست و پا زدی
تو
شود جان به فدایت فدایِ ناله هایت
غَمَت گشته جاری کرانه تا کرانه تنت بی کفن ماند به رویِ بام خانه
شده زنده برامان غمِ شاهِ شهیدان
به قتلگه فتاد و ، سری به تن ندارد زند فاطمه(س) ناله، حسین کفن ندارد
دگر جان شده بر لب امان از دل زینب
زمینه سنتی
*آه و واویلا صد آه و
واویلا زهرِ کینه شد ، قاتلِ مولا
گشته ای مردم ، پژ مرده و پرپر لاله ی سرخِ گلشنِ حیدر
در میانِ حجره دست و پا می زد با لبِ عطشان ناله ها می زد
از جفای آن بد طینتِ ناکام پیکرش مانده بی کفن بر بام
لیکن از بال و پرِ ، پرنده ها سایبان دارد پیکرِ مولا
دل بسوزد بر آن سیّدِ عطشان بی سر و مجروح،بی کفن ،عریان
یا ذبیح الله،مَولایَ ثارالله ... یوسف زهرا(س)،ابی عبدالله
زمینه
میزد جوون امام رضا میون حجره دست و پا
زنده شده داغ روضه ی علی اکبر لیلا
زهر جفا شعله ها میزد به پیکر مولای ما
پیچیده تو وادیّ بغداد عطر نوای یا زهرا(س)
مرثیه میخونیم با ناله ما همه
رو چِشا اشک غم رو لبا زمزمه
جواد الائمه عزیز فاطمه(س)
خراب این غم گردیدم و مستِ سبوی کاظمین
کبوترِ دلِ من آقا پر زده سوی کاظمین
تا دمِ مردن هستم آقا سائل کوی کاظمین
عطر بهشتی داره خیلی شمیم و بوی کاظمین
کاظمین شاهدِ ناله ها میزدی
از عطش تو حجره دست و پا میزدی
جواد الائمه
...
خدا رو شکر که تنها بودی میون حجره ای آقا
بعدِ شهادت هم بردنِت به بامِ خانه یا مولا
سایبون پیکر پاکت بال و پرِ پرنده ها
بیا یه قدری گریه کنیم برا شهید کربلا
امون از غربت ذبیحِ بی کفن
یوسفِ خونیِ پاره پاره بدن
یا حسین یا حسین یا حسین
واحد
جلوه ی جودی و عدل و دادی
پور سلطانی و حق نهادی
من چه گویم به وصفِ مقامت
مظهرُ الَّه امامِ جوادی
ای بر دو عالم مولا ای نور چشم بابا ای غصّه دارِ زهرا(س)
یا سیّدی یا مظلوم
...
سرورِ عرصه ی عالمینی لاله ی مشهدِ کاظمینی
غربتت غربتِ فاطمی و روضه ات روضه های حسینی
در بین حجره آقا با ناله و با آوا تو میزدی دست و پا
یا سیّدی یا مظلوم
...
جان سپردی و بعد از شهادت اثر زهر غم بر بدن بود
پیکر تو روی بامِ خانه ماند و همچون حسین ، بی کفن بود
شد بالِ آن طایران بر پیکرت سایبان
وای بر شهیدِ عطشان
یا سیّدی یا مظلوم...
واحد
عبدِ حریم تو ای مولای عالمینیم از همین هیئت آقا زائر کاظمینیم
این الرضا یا مولا...
ما از ازل آقا جان ، دل بر ولایت
داریم چون سائلان نشسته
، دمِ باب المرادیم
یا جوادُ الائمّه ، فدای سوزِ آهت یک حجره ی در بسته ،
گردیده قتلگاهت
عیان شد در غریبی دردِ نهانت آقا زهرِ جفا زد آتش ،
بر جسم و جانت آقا
همدم اشک و آه و سوزِ شرر شدی تو مثلِ بابا در غربت ،
پاره جگر شدی تو
از ظلم و بی وفایی ، پرپر چو لاله
بودی کنیزان غرقِ
شادی تو غرقِ ناله بودی
امّ الفضلِ ملعونه ، بر تو ستم روا
کرد دلِ محبّینت را با یادت غَمسَرا
کرد
با لبِ تشنه آقا چون جانِ تو فدا شد زنده دوباره داغِ شهید
کربلا شد
آن شهیدی که گردید ، چون گل به مقتل
پرپر با ناله ی جانسوزِ
حسین غریبِ مادر
آن شهیدی که سرش از پیکرش جدا شد راسِ مقدّسِ او هلال نیزه ها
شد
شور
شرر غم تو آقا زده آتیش به دلِ من
مهر پاکِت یبن زهرا(س) همه ی آب و گِلِ
من
به خدا همتا نداره جود و هم عنایت تو
تو جوادی و من هستم سائل کرامتِ تو
جوون امام رضایی همه ی هستی مایی
با دعای تو آقا جون دل میشه کرببلایی
مولانا جواد الائمه
...
برای قبر و قیامت برا اونجا که اسیرم
کاظمین باید بیام و توشه ی سفر بگیرم
ایشالا معلوم بشه ، ای ، دلبر دیرینه ی
من
ذکر یا جواد شده حَک ، روی قلب و سینه ی
من
ای که در وادیِ رحمت همه جودی و سخایی
یه نیگا کن از عنایت به گدای بی نوایی
جوونِ امام رضایی
...
مولانا جواد الائمه
...
کبوتر های دلِ من ، می پَرن به وادیِ غم
می خوره به شامه عطری ، آروم آروم از
محرّم
بوی روضه های گودال عطر نوحه های دلبر
سیبِ سرخ کربلایی ناله ی غریب مادر
جواد الائمّه آقا پیشِ جَدِّت ما رو یاد
کن
برای نوکری آقا روزیِ ما رو زیاد کن
جوون امام رضایی...
دم نوحه ایستاده
جوادُ الائمّه ابن الرضایی قتیلِ فتنه و ظلم و جفایی
فدای آهت چه بود گناهت که حجره ی بسته شد قتلگاهت
یا صاحب الزّمان آجرک الله...
کنیزان کف زنان بُرون حجره تو دست و پا زنان دَرون حجره
ملائک گریان زهرا پریشان(س) آخر گشتی فدا با لبِ عطشان
یا صاحب الزّمان آجرک الله...
آقا دعا کن با این ذکر و این دم از مادرت گیرم رزقِ محرّم
سبطِ پیمبر حسینِ بی سر زهرا(س) ناله زَنَد غریبِ مادر
یا صاحب الزمان آجرک الله...
دو دمه
ای شده خیرالنساء(س)گریانِ تو جان ما قربان تو
یا حسین ذکر لب عطشان تو جان ما قربان تو
تازه جوانِ رضا روح و روان رضا
امید هر عاصی و هر متقّی عزیزِ فاطمه،امام تقی
واحد شهادت امام جواد (ع)
اگر چه اسیرم به غفلت رسد لطف مولا به دادم
ز جان شکر حق را بگویم که در بند عشق جوادم
شدم مرثیه خوان دلبر به سوز و به آه و به زاری
به یاد امام غریبم شده اشکم از دیده جاری
به قلبم فتاده شرار عزایت
جوادُ الائمه بمیرم برایت
واویلا واغربتا...
بگویم ز مظلومیِ تو به غربت زدی ناله ها ، آه
چه گویم چه گویم چه گویم به حجره زدی دست و پا ، آه
عیون جمیع ملائک برای شما گریه کرده
به عرش برین فاطمه (س) در عزای شما گریه کرده
کنیزان به شادی و آن هلهله ها
شده خون به قلبِ پریشان زهرا (س)
واویلا واغربتا...
تنت بر روی بام خانه و بر روی آن سایه افتاده
در این روضه خوانی جانم کنم از غم کربلا یاد
بگویم ز داغ امامی که در قتلگه لاله تن بود
و در تابش نور خورشید تن بی سرش بی کفن بود
شده جان عالم ازین غصه بر لب
سلام خداوند به سالار زینب
یا حسین یابن الزهرا (س)
واحد –
شهادت امام جواد (ع)
تو آیت عظمایی تو حجت کبرایی
تو مظهر جود حق امید دل مایی
ای زاده زهرا (س) جانم به فدایت
با عترت طاها گریم به عزایت
واویلا واویلا
...
آغشته به خون دل شد روح و روان تو
سوز شرر آن زهر زد شعله به جان تو
ای عرش معلّی خاک رهت آقا
شد حجره ی خانه قتلگه ات آقا
واویلا واویلا
...
ای آنکه بهاری و مانوس خزان بودی
از کودکی ات گریان بر قدّ کمان بودی
تو گریه نمودی بر روضه ی سیلی
بر چادر خاکی بر صورت نیلی
واویلا واویلا
...
زمینه – امام جواد علیه السلام
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه....
جان ِ هر دو عالم فدای روی تو
تو جوادی و من سائل کوی تو
قبله ی دلهای عاشقان سوی تو
هر گلشن خشبو از شمیم و بوی تو
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه....
ای آیات ِ کوثر،ای نور و ای فُرقان
عادت تو جود و کرم است و احسان
ای نور دو چشم ِ خورشید ِ خراسان
ای دین و ای ایمان،ای جان و ای جانان
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه....
دل ِ ارض و سما می سوزد برایت
تا به اوج فلک رسیده نوایت
زهرای مرضیه گریان ِ عزایت
جگرت پاره شد،بمیرم برایت
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه....
در اوج غریبی ناله ها زدی تو
ناله در حریم کبریا زدی تو
کنیزان کف زنان،ولی بین حُجره
ز شرار ِ آن زهر،دست و پا زدی تو
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه....
ای یادت رونق ِ هر بزم و انجمن
فدای ماتمت هستی و جان ِ من
تنت مانده سه روز روی بام ِ خانه
زنده شد روضه ی شهید بی کفن
جواد الائمه عزیز ِ فاطمه....
شعر زمیه خوانی سنتی
واحد سنتی (یک دست،دو دست)
السلام ای کعبه ی جود و سخا السلام ای مظهر لُطف و وفا
السلام ای نور بزم معرفت ای وُجودت بهر عالم موهبت
ای فضیلت های ذاتت بی عدد یا جواد بن ُ الرّضا مولا مدد
در گلستان لاله ی خشبو تویی نور چشم ضامن ِ آهو تویی
ای نهم شمس سماوات ِ ولا ای دو عالَم بر ولایت مبتلا
چشم ما و جود بی پایان تو سیدی درد من ودرمان تو
جود تو جود خدا را مظهر است چشم زهرا در عزای تو تر است
غربت بابای تو آمد به یاد کنج حجره جان سپردی یا جواد
سوخت چون اسپند در آتش دلت عاقبت شد همسر تو قاتلت
کنج حجره ای رضا را نور عین تشنه لب جان داده ای مثل حسین
روی بام خانه ِای مولای من پیکر تو مانده بی غُسل و کفن
بر تن ِ تو اِی امام ِ انس و جان سایه افکندند با پر طائران
من بمیرم جدّ تو در کربلا پیکش مانده به صحرای بلا
روی خاک از ظلم ِ آن قوم ِ عَنود سایبانی بهر آن پیکر نبود
کوفیان و جنگ با دین وای من نعل اسب و جسم خونین وای من
دم زمینه و نوحه سنتی
دم زمینه یا نوحه سنتی/امام جواد علیه
السلام
جواد الائمه ادرکنی...
شاه مُلک ِ قضا ادرکنی نور چشم رضا ادرکنی
غرق مِحنت دلت شد آقا همسرت قاتلت شد آقا
رفته تا سما سوز آهت خانه ات شده قتلگاهت
یوسف ِ غریب بغدادی اَلعَطَش گفتی و جان دادی
از تو اِی کرم بر تو بنده روضه ی کربلا شد زنده
مانده اِی نور حقّ الیقین پیکرت سه روزی بر زمین
ولی دیگر ز ظلم اعدا تنت بی سر نشد یا مولا
واویلا واویلا واویلا...
بسوزد دل ارض و سما به یاد غربت کربلا
حسین فاطمه لب تشنه شد قتیل شمشیر و دشنه
دشمن و جسارت واویلا زینب و اسارت واویلا
زمزمه ، واحد
*شد خزان در جوانی
بهارم همدمی غیر از اشکم ندارم
ظلمِ کافر آتشم زد زهر همسر آتشم زد
لیکن از اینها فزونتر داغ مادر آتشم زد
من غریبم...
*آتش غم زد از دل
شراره مثل بابا جگرم شد پاره پاره
در غریبی ناله دارم سر به خاکِ غم گذارم
دارم این دَم بین حجره تشنه لب جان می سپارم
من غریبم...
*همچون لاله پژ مردن
چه سخت است
تشنه لب جان سپردن چه سخت است
آه از اندوه و غوغا قتلگاه و خیل اَعداء
شد لبش چون چوب خشکی
از عطش فرزند زهرا(س)
من غریبم...
زمزمه
زَنَد گلِ امام رضا میان حجره دست و پا
شده زمین کاظمین ز داغ او چو کربلا
حجّت خدا جواد یوسف رضا جواد کشته ی جفا جواد
جانِ ما فدایِ تو...
*سرشک غم شده
روان بهار تو شده خزان
تویی همان که چون حسین به کام تشنه داده جان
عاقبت شدی فدا از جفای اَشقیاء ای گل امام رضا
جان ما فدای تو...
* زِ روضه های
کربلا غمِ تو را
نشانه بود
تنت غریب و بی کفن به رویِ بام خانه بود
مقتدای عالمین ای شهید کاظمین جلوه ی غمِ حسین
جان ما فدای تو...
*زدن به جسمِ جدِّ
تو به قتلگه چه ساده بود
تن شهیدِ کربلا به موج خون فتاده بود
زندگیِ من حسین پاره
پاره تن حسین شاه بی کفن حسین...
می کشی مرا حسین...
واحد سنتی
در عزایت ای گل خیر النساء(س) حضرت سلطان شده صاحب عزا
حبّ تو آغشته با آب و گِلم نام زیبای تقی ذکر دلم
گشته جاری اشک غم از دیده ها در عزایت یا جواد ابنُ الرّضا
عشق رویت در سرشت عاشقان کاظمین تو بهشت عاشقان
نذر وادیِ غمت جان و تنم سائلِ بابُ المرادِ تو منم
حجت اللّهی و رکنِ عدل و داد یا جواد و یاد جواد و یا جواد
ای فدای روضه ی جانسوز تو آهِ جانسوز شرر افروز تو
در میان حجره ای در بسته ای تشنه و بی جان و دل شکسته ای
زهر کینه شعله بر جانت زده عالم از سوز دلت آتشکده
ای به قربانِ تو و سوزِ دلت همدمت گردیده آقا قاتلت
ای به قربان طنینِ یا ربت فاطمه (س)یا فاطمه(س)ذکر لبت
روضه ات سوزی به سینه می دهد اَشهدت بوی مدینه می دهد
نور هر قلبی ز خورشید ولاست کاظمینت بهر ما چون کربلاست
شد عطش غالب به جسم و جان تو یا حسین،ذکرِ لبِ عطشان تو
حجره ات گردیده وادیِ بلا زنده داغ شهید کربلا
او که لب تشنه به گودالِ شرف داده جان بهر رسیدن بر هدف
او که غرق نیزه و شمشیر بود نعره های قاتلش،تکبیر بود
او که پیش چشم زینب،خواهرش جلوه گر شد بر سرِ نیزه ، سرش
واحد
عزای جواد الائمّه رسیده ناله دارد مادری قامت
خمیده
واویلا واویلا...
در دلها گشته به پا شور قیامت یا حجّت بن الحسن سرت سلامت
واویلا واویلا...
زهرِ کینه زد آتش بر جسم و جانش آزرده شد از جفا روح و روانش
واویلا واویلا...
ام الفضلِ ملعونه همراهِ اَعداء کف می زد با ناله ی جانسوز
مولا
واویلا واویلا...
سر بر خاکِ حجره ی غربت گذارد با ناله ی یا حسین جان می سپارد
واویلا واویلا...
عطش شده غالب بر سبط پیمبر گویا اشکش شد جاری در غم اصغر(ع)
واویلا واویلا...
شش ماهه ای که از رویِ دستِ بابا با تیرِ سه شعبه شد زائرِ زهرا(س)
واحد
ما همه عبدِ تو یا جوادیم
نشسته پشتِ باب المرادیم
سائلیِ درِ تو به خدا عزّته
بهشت ما نوکرا روضه و هیئته
بی تو بودن برا ما بد تر از ذلّته
ذکر تو بر لب زمزمه دلبر و دلدار همه اَدرکنا یبن فاطمه(س)
یا مولا یا اِبن الرّضا...
شد آقا از غم بر پا
بین حجره محشر کبری
شده همه دو سرا شیون زمزمه
به یاد تو شد خراب حال و روز همه
برای تو گریه کرد مادرت فاطمه
شنیدم ای شمسِ هُدا امّ الفضل از ظلم و جفا میخندید بر اشک شما
واویلا یا اِبن الرضا...
وای از دردِ بدونِ حَدِّت زنده شد باز روضه ی جَدِّت
ای که زدی دست و پا بین حجره آقا
بیا کنیم گریه بر سبطِ خیر النسا(س)
که غرق خون بود تنش بی کفن به صحرا
گودال و تیغ و نیزه ها زینب و اشک بچّه ها آتیش و دود و خیمه ها
ثارا.. مولا یا حسین...
زمینه -شور
*جوون امام رضایی معدن جود و سخایی
غریبِ
وادی عشق و همه ی هستیِ مایی
با دعای تو ایشالّا ای گل باغ حسینی بشم آخرِش منم از سائلایِ کاظمینی
نشستم دمِ باب المراد مددی یا امامِ جواد
مولانا جواد الائمّه...
*تو دلم شده نمایان
جَلَواتِ ماتم تو آتیشِ
جون و دلِ من سوزِ روضه ی غمِ تو
شنیدم با لبِ عطشان جون دادی میون
حُجره قاتِلِت مشغول شادی تو
بودی درونِ حجره
کبود از زهرِ سیمای تو یا زهرا(س)ذکر لبهای تو
مولانا جوادالائمّه...
اون شهیدی که لَباش شد مِثِه چوبِ خشک به صحرا
اَمون
از قحطیِ آب و اَمون از
ناله ی زهرا(س)
پسرم رو در خون کشیدن با لبِ تشنه سر بُریدن
ثارالله...ثارالله...ثارالله
دم نوحه ایستاده
*نور الهدایی ابن الرّضایی
آتش زده بر دل شرارِ آهت آقا شد حجره ی دربسته قتلگاهت آقا
یابن الزّهرا(س)
*فدای سوز و فدای آهت
گرید برای غربتت هر گل به گلشن با اَلعطش های تو کف می زده دشمن
یابن الزّهرا(س)
*اگر چه بر تو خیلی جفا شد
دیگر سرت را از تنت جدا نکردند راس بریده را به نیزه ها نکردند
یا ثارالله... وَابنَ الثاره...
گزارش خطا
