اینارو بدونیم غیبت نمی کنیم!

عقیق: به نظر می رسه چند نکته هست که اگر فرد غیبت کننده واقعا به اون ها توجه کند، او را از غیبت بیشتر باز می دارد:

1 – یکی از این راه ها برای از بین بردن این رذیله اخلاقی، توجه به پی‌آمد‌های سوء معنوی و مادی، فردی و اجتماعی آن هست.

اگر  انسان به این نکته توجه کنه که غیبت، اون فرد رو از چشم مردم می‌اندازد و به عنوان فردی خائن، حق‌نشناس، ضعیف‌ و نا‌توان در جامعه معرفی می‌کند و پیوند اعتماد و اطمینان رو در جامعه متزلزل می‌سازد حتی موجب از دست دادن دوستان انسان هم خواهد شد، کم کم سعی می کنه این عادت ناپسند رو ترک کنه.

2 -   غیبت‌کننده باید به این حقیقت توجه کنه که غیبت کردن یکی از نشانه‌های بارز ضعف و ناتوانی و فقدان شخصیت و عقده خود کم‌بینی است و او با غیبت کردن این صفات درونی خود رو آشکار می‌سازد و پیش از آنکه شخصیت اجتماعی طرف مقابل را بشکند، شخصیت خودش رو در هم می‌کوبه.

امام علی علیه السلام در این باره می فرمایند:

«الغَیبَةُ جُهدُ العاجز»

«غیبت، کار (کوشش) ناتوان است.» (نهج البلاغه بقلم فیض الاسلام: حکمت 453)

در شرح این حکمت آمده است: « تنها وسیله ای که شخص ناتوان می تواند با آن از دشمن انتقام گیرد یا بر کسی حسد و رشک برد، غیبت است.» که همه این ها ناشی از ضعف و ناتوانی فرد هست و او با این عمل زشت، این ناتوانی خود رو به جامعه نشان می دهد!

3 - غیبت‌کننده از دو جهت مدیون است:

در تعریف غیبت از پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله) نقل شده که فرمودند: ذکر چیزی از برادرت (یا برادر مومنت) که از آن ناراحت شود.

«إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»
كسانى كه دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناكى براى آنان در دنیا و آخرت است; و خداوند مى‏داند و شما نمى‏دانید! (سوره نور ، آیه 19)

پس باید مراقب بود که بهانه اینکه فلانی هزار جور ادا در میاره و هزارکاره هست، پس میشه غیبتشو کرد. مسئله اصلا شخصی نیست! بلکه کاملا اجتماعی هست. خداوند میگه من عیب او را می پوشانم، شما هم بپوشانید تا جامعه آسیب نبیند.

منبع:تبیان

 211008