صوت/امام رضا(ع)ونگاه بلندمدت درمبارزه
عقیق: بخشی از سخنان حضرت آیتالله العظمی خامنهای كه در این كلیپ صوتی میشنوید: عمر مبارك امام رضا(ع) تقريباً پنجاه و پنج سال بوده است - يعنى از سال ۱۴۸ كه سال شهادت امام صادق(ع) است تا سال ۲۰۳ - تمام
زندگى اين بزرگوار با همهى اين عظمتها و عمقها و ابعاد گوناگونى كه ميشود
براى آن ذكر كرد و تصوير كرد، در همين مدّت عمر نسبتاً كوتاه انجام گرفته
است. از اين مدّت پنجاه و پنج سال، نزديك به بيست سال - تقريباً نوزده سال -
مدّت امامت اين بزرگوار است؛ امّا همين مدّت كوتاه را كه ملاحظه ميكنيد،
تأثيرى كه در واقعيّت دنياى اسلام گذاشت و به گسترش و عمقى كه به معناى
حقيقىِ اسلام و پيوستن به اهلبيت(ع) و آشنا شدن با مكتب اين
بزرگواران انجاميد، يك داستان عجيبى است، يك درياى عميقى است. آن
وقتى كه حضرت به امامت رسيدند، دوستان و نزديكان و علاقهمندان حضرت
ميگفتند كه: علىّبنموسى در اين فضا چه كار ميتواند انجام بدهد - اين فضاى
شدّت اختناقِ هارونى كه در روايت دارد كه مي گفتند: وَ سَيفُ هارونَ تَقطُرُ دَما؛
خون ميچكد از شمشير هارون - اين جوان در اين شرايط، در ادامهى جهاد
امامان شيعه و در مسئوليّت عظيمى كه برعهدهاش است، ميخواهد چه بكند؟ اين
اولِ امامت علىّبنموسىالرّضا(ع) است. بعد از اين نوزده سال
يا بيست سال كه پايان دوران امامت و شهادت علىّبنموسىالرّضا است، وقتى
شما نگاه ميكنيد، مىبينيد كه همان تفكّر ولايت اهلبيت و پيوستگى به
خاندان پيغمبر آنچنان گسترشى در دنياى اسلام پيدا كرده كه دستگاه ظالم و
ديكتاتور بنىعبّاس از مواجههى با آن عاجز است؛ اين را
علىّبنموسىالرّضا انجام داده.
اين
حركت امام رضا(ع) است؛ تا بالاخره مأمون طىّ همان قضايايى كه
شنيدهايد و تكرار شده است و ميدانيد، احساس ميكند كه ناچار است
علىّبنموسىالرّضا(ع) را - كه با نيّت هاى خاصّ خودش، آن
بزرگوار را از مدينه كشانده بود، آورده بود، به خود نزديك كرده بود و قصد
كشتن آن بزرگوار را هم نداشت - برخلاف آنچه تدبير كرده بود، به شهادت
برساند؛ كار قضاء الهى و ارادهى الهى و تدبير الهى - كه پارهى تن پيغمبر
در اين نقطهى دوردست از مدينه مدفون بشود كه خود اين يك تدبير الهى است،
يك مهندسى الهى است - به وسيلهى دشمنان اهلبيت انجام بگيرد.
كار
براى اهداف بلند را اينجورى بايد انجام داد؛ نگاه به بلندمدّت را با اين
انگيزهها، با اين نيّتها، با اين اميدها بايد انجام داد.