شباهت حضرت علی با حضرت مسیح را میدانی!

عقیق:در برابر این دوستان؛ دشمنانی پیدا می کنند، لجوج و کینه توز، که به هیچ قیمت حاضر نمی شوند دست از عداوت و دشمنی خود بردارند،و راه صلح و صفا را پیش گیرند و در حقیقت اگر شخصیت دوست  تراش است، دشمن ساز هم هست.

گاهی دوستی و دشمنی این افراد،به اندازه ای  قوی و نیرومند می شود که برای خود حد و مرزی  نمی شناسد.و ابعاد زمان و مکان را شکسته و به  زمانهای بعد از خود،نیز نفوذ می کند. و قطر وسیعی  را نیز فرا می گیرد.و قدرت این نفوذ به عظمت شخصیت انسان، بستگی کامل دارد.

در میان تمام شخصیت های بزرگ جهان هیچ  کس به اندازهء امام علی مورد داوریهای ضد و- نقیض نشده،و در صحنه جذب و دفع،مورد توجه  دو قطب مخالف نگردیده است،

از میان شخصیت های عظیم آسمانی،فقط حضرت مسیح را می توان، در این قسمت مانند حضرت علی دانست،زیرا شخصیت وی نیز در قلمرو دوستی و دشمنی، توجه دو گروه کاملا متضاد را،به خود جلب نموده و از این راه یک نوع  مشابهتی میان این دو رهبر آسمانی بوجود آمده  است.

حضرت مسیح به پندار غالب مسیحیان جهان، همان خدای مجسم و متجسد است که برای نجات  بندگان خود از گناه موروثی از پدر (آدم) رو به زمین  آمد،و سرانجام مصلوب گردید؛ و او در نظر یک  مسیحی، جز الوهیت شخصیت دیگری ندارد!!.(1)

در برابر این جمعیت، گروه یهود، در جناح  کاملا متضاد قرار گرفته و او را به کذب و دروغ متهم  نموده اند و شنیع ترین تهمت را که قلم از ذکر آن شرم دارد، به ما در پاک او مریم نسبت داده اند!.

یک چنین تضاد و نوسان درباره حضرت علی نیز به روشنی  وجود دارد، گروهی از فرط علاقه و کمی ظرفیت و کوتاهی دید فکر، سرور یکتاپرستان را تا مقام الوهیت بالا برده، و کرامت های او را که در طول  زندگی از او دیده شده است، گواه خدائی و الوهیت  او گرفته اند، و متأسفانه این گروه نام مقدس«علوی» را بر روی خود نهادند و هم اکنون افراد زیادی از این  مکتب پیروی می نمایند! جای تأسف است که دستگاه تبلیغاتی شیعه، تاکنون نتوانسته است از این عواطف سرشار بهره برداری کند،و چهره واقعی امام را برای آنان بنمایاند،و این وعده را به  جاده توحید و یکتاپرستی که خود امیر مۆمنان افتخار جانبازی در آن راه را داشت، رهبری کند.

در برابر این گروه از نخستین روزهای خلافت  ظاهری«امام»دسته ای عداوت او را به دل گرفته، و پس از مدتی به صورت گروه هائی به نام «خوارج» و «نواصب» درآمدند.

پیامبر از وجود این دو جناح منحرف در آینده کاملا آگاه بود و در یکی از سخنان خود به حضرت علی چنین فرمود: هلک فیک اثنان محب غال و مبغض: دو گروه در راه تو، به هلاکت می رسند گروهی که درباره تو غلو نموده، و افراط ورزند، دسته ای که عداوت و دشمنی تو را به دل  بگیرند.

یک نوع مشابهت دیگری میان علی، و حضرت  مسیح نیز حکمفرماست و آن، نقطه ای است که این دو شخصیت در آنجا، دیده به جهان گشوده اند!

مسیح در سرزمین مقدسی به نام«بیت اللحم» (البته نه بیت المقدس) به دنیا آمد،و از این طریق، بر پیامبران دیگر بنی اسرائیل یک نوع برتری پیدا کرد، سرور آزادگان حضرت علی (ع) در خانه خدا «کعبه» به طور اعجازآمیز، دیده به جهان گشود، اتفاقا در خانه خدا ( مسجد کوفه) نیز شربت شهادت نوشید و در برابر آن«حسن مطلع» دارای این «حسن  ختامی» گردید، که کاملا بی سابقه و شایسته  است که درباره او چنین گوئیم «نازم به حسن  مطلع و حسن ختام او»(2)

پی نوشت ها:

(1). کشف الغمة ج 1 ص 90

(2). مانند مروج الذهب ج 2 ص 349-شرح الشفاء ج 1 ص 151 و غیره..

منبع:جام

211008