ای كاش عمر آسمان پایان پذیرد/ تا خیمه‌های فاطمه آتش نگیرد+ گزارش تصویری و صوت و فیلم

*منظومه معارف دینی، مجموعه ای از ستاره های تابناک ای است که دستیابی به هرکدامشان ما را به دیگری رهنمون میکند.

*بعضی فضایل و ستاره های این منظومه منظم و پر نور ترند و مانند چهارراه و شاه راه ما را به بسیاری از فضیلت های دیگر هدایت میکنند.

*یکی از این ستاره های پر نور و با فضیلت "قدرت و قوت روحی مؤمن" است.

*این فضیلت طوری است که در انسان غیر مؤمن بدین نحو وجود ندارد. چرا که متأثر از دستورات و معارف دینی است.

*ایمان قدرت آفرین است؛ تقوا قدرت آفرین است؛ و در مقابل آن معاصی هستند که باعث ضعف و زبونی انسان میشوند.

*دشمنان ما این ویژگی را به خوبی میشناسند گرچه که مستقیما در تبلیغاتشان به آن اشاره ندارند.

*آن آقای رئیس صهیونیست ها؛ دلش برای جوان ایرانی نسوخته که میگوید: چرا جوان ایرانی نمی تواند به راحتی هر موسیقی که دوست دارد گوش بدهد؛ بلکه این آقا به دنبال ضعیف کردن ما است و لابد شنیده و دانسته این سخن امام (ره) را که: موسیقی روح آدم را ضعیف میکند!

*یکی از أثرات قوت قلب مؤمن، ترس دشمن است. لذا هر چقدر دولتی بر مدار دین باشد قوی تر میشود.

*یکی دیگر از فواید قدرت و قوت روحی مؤمن ضعیف شدن شهوات است! رسول اکرم(ص) میفرمایند: اذا کثرت القدره قلت الشهوه.

گزارش تصویری؛

متن اشعار خوانده‌شده توسط مداح اهل بیت؛ آقای یدالله بهتاش
 
یك
سلطان دین، سرآمد مردان حق، حسین
كاو مظهر حقیقت و مرآت كبریاست
مرد نبرد، رایت دهر، آیت جهان
خصم نفاق، دشمن جور، دشمن جفاست
مفهوم سرفرازی و مقصود افتخار
منظور سربلندی و معنای اعتلاست
از خون اوست گر كه خورد بیخ شرع، آب
از جهد اوست گر كه چنین كاخ دین به پاست
تا حشر رادمردی و جانبازی حسین
اندر خور ستایش و تحسین و مرحباست
از یمن استقامت و ایمان و صدق او
نیروی دین فزود و هیاهوی كفر كاست
بهر خدا ز هستی خود دست شست و گفت
در راه دوست می‌دهم آن را كه دوست خواست
فرمود ما چگونه فرود آوریم سر
اندر ره كسی كه روان در ره خطاست
همت رفیق ما و بزرگی ندیم ما
مردی مرام ما و شهامت شعار ماست
كی كار ظالمان كند آن كس كه عادل است
كی یار فاسقان شود آن كاو ز اتقیاست
ما حق خود ز دست به ناحق نمی‌دهیم
زیرا كه حق ماست مقامی كه حق ماست
تسلیم امر پست‌تر از خود كجا شود
آن كس كه هم‌چون ما به رضای خدا رضاست
مرگ به نام خوب‌تر از زندگی به ننگ
كان عزت و بقاست، این ذلت و فناست
 
دو
ما جز خدا به غیر توكل نمی‌كنیم
ما جز به اهل بیت توسل نمی‌كنیم
باید در این زمانه ولایت‌مدار بود
ورنه به هیچ جای جهان گل نمی‌كنیم
ما شیعه‌ایم و همه سرباز رهبریم
وقتی كه امر كرد تأمل نمی‌كنیم
گوید اگر روید در آتش، به سر رویم
سر هم اگر كه خواست تعلل نمی‌كنیم
هر كس كه در مقابل آقا بایستد
در هر لباس و پست، تحمل نمی‌كنیم
 
سه
امشب سپاه حق و باطل صف كشیدند
یك دسته حق، یك دست باطل برگزیدند
امشب بلاجویان عاشق در نمازند
فردا به نوك نیزه سرها سرفرازند
امشب به جای آب سقا اشك دارد
فردا نه دست و نه علم، نه مشك دارد
امشب علی دور پدر گردد هماره
فردا بُود زخمش به پیكر بی‌شماره
امشب علی‌اصغر كند شب‌زنده‌داری
فردا شود خونش ز حلق تشنه جاری
امشب چون گل زینب گریبان را دریده
فردا شود زوار رگ‌های بریده
امشب حسین است و شب و چشم تر او
فردا زند فواره، خون از حنجر او
ای كاش خورشید از افق بیرون نیاید
تا جانب گودال شمر دون نیاید
ای كاش عمر آسمان پایان پذیرد
تا خیمه‌های فاطمه آتش نگیرد
ای اسب‌ها! خون جای اشك از دیده بارید
فردا مبادا روی قرآن پا گذارید
ای اشك! امشب مونس چشم ترش باش
ای فاطمه! فردا تو بالای سرش باش
 
چهار
امشب حسین دارد وداع، با اهل بیت مصطفی
فردا میان قتلگه، گردد سرش از تن جدا
 
مظلوم حسین مظلوم حسین...
 
امشب حسین ابن علی، با حق كند راز و نیاز
فردا ز خون خود وضو، گیرد او از بهر نماز
 
مظلوم حسین مظلوم حسین...
 
امشب ز خیمه از حسین، آوای قرآن می‌رسد
فریاد هل‌من‌ناصرش، فردا ز میدان می‌رسد
 
مظلوم حسین مظلوم حسین...
 
پنج
خدایا كمك كن كه تا آخر عمر
حسینی بمانم حسینی بمیرم


 متن اشعار خوانده‌شده توسط مداح اهل بیت؛ آقای سعید حدادیان
 
یك
در سوگ تو من از دل و جان می‌گریم
همپای زمین و آسمان می‌گریم
صد شكر كه در بزم شب عاشورا
با مهدی صاحب‌الزمان می‌گریم
 
دو
كجاست موی سپیدی كه پیر دیر شویم
اگر حبیب نشد دست كم زهیر شویم
ز دست دیده و دل لا إله إلّا الله
كنار دوست روا نیست یار غیر شویم
خوشا به سادگی و سینه‌چاكی عابس
نشد كه عابد و زاهد چنان بُریر شویم
سلوك ما به دل سنگ‌های سخت نشست
كجاست اشك محبت كه اهل سیر شویم
گذشت از سرمان فتنه‌های سرخ ولی
خدا نخواست كه ما طلحه و زبیر شویم
تفاوتی نكند تیغ و زهر اگر روزی
شهید راه شَبَر كشته شُبیر شویم
قرار اولمان اوج آسمان‌ها بود
دعا كنید كه ما عاقبت‌به‌خیر شویم
 
سه
داشتم از نوجوانی حسن یك یادگاری
پیرهن اندازه قاسم مهیا كردم امشب
چون علی اكبر زره پوشید بر یاری بابا
مادری كردم برایش، یاد لیلا كردم امشب
قصه ام‌البنین را بازگو كردم برایش
مثل بابایم نظر بر دست سقا كردم امشب
زیر گوش اصغرم نجوای لالایی سرودم
جای تیر خصم را با بوسه امضا كردم امشب
 
چهار
تنگ غروب بالای مقتل رسیدی
اگرچه عمه نمی‌ذاشت ولی یه چیزایی دیدی
نیزه‌دارا وقتی كه از پا افتادن
تیراندازا به همدیگه یه نقطه رُ نشون دادن
خودم دیدم چقدر شلوغه مقتل
خودم دیدم چه جوری رفتی از حال
تنگ غروب از سر نیزه خون میاد
از زیر سمّ اسباشون صدای استخون میاد
تنگ غروب خیمه‌ها آتیش می‌گیرن
بوته‌ها آتیش می‌گیرن بچه‌ها آتیش می‌گیرن
تنگ غروب خورشید من حنایی شد
میون گودال بلا فاطمه كربلایی شد
تنگ غروب همه به دنبال سرن
از لابه‌لای خیمه‌ها سر بریده می‌برن
 
پنج
مهلاً مهلا، یا ابن الزهرا، بوی جدایی می‌رسد، از این صحرا
 
صبری برادر، آیم به سویت، تا جای مادر، بوسم گلویت
 
جان زینب، آمده بر لب
خداحافظ، سالار زینب
 
یا ابن الزهرا، سالار زینب...
 
حبّ الحسین أجنّنی، حبّ الحسین أجنّنی
قسم به خون شهدا، عشق منی
 
از روز اول، دل بر تو بستم، تا روز آخر، من با تو هستم
 
نعم المولی نعم الأمیرم، از عشق تو باید بمیرم
 
یا ابن الزهرا، سالار زینب
 
همه جا كربلا، همه جا نینوا
می‌درخشد سرت، از سر نیزه‌ها
 
من ذره و تو آفتابم
از روی نی دادی جوابم
 
یا ابن الزهرا، سالار زینب
 
شش
ای شهیدان حق امشب شب میلاد شماست
گل لبخند خدا زخم خداداد شماست
همه احرام ببندید برای فردا
همه بر مرگ بخندید برای فردا
جان گرفته به كف و وقف بنِ الزهرایید
از ازل منتخب مكتب عاشورایید
همه سرمست شهادت شده از ساغر من
بشنوید از گل لبخند علی اصغر من
ظهر فردا همه باید هدف تیر شوید
همه سیراب ز آب دم شمشیر شوید
علی اكبر تو دگر خون خدایی پسرم
به خدا وصلی و از خویش جدایی پسرم
زخم‌های بدنت بر تو مبارك باشد
إرباً إربا شدنت بر تو مبارك باشد
پاسدار حرم آل پیمبر عباس
ای علمدار من ای حیدر حیدر عباس
غرق خون دامن صحرات مبارك باشد
پسرم خواندن زهرات مبارك باشد
زینب فاطمه ای آینه مادر من
اولین زائر صد پاره تن بی سر من
كربلا منتظر همت مردانه توست
پرچم فتح الهی به روی شانه توست
 
هفت
یاد امام و شهدا، دلُ می‌بره كرب‌وبلا...
میگم بابا این كه علم تو دستشه، صبح دوكوهه مستشه
این كه جلوتر از همه‌س، روی لباش یه زمزمه‌س
بگو كیه، بگو كیه
 
این رفیقم كه می‌بینی، میون‌دار هیئتا بود
مسجدی بود بی‌ریا بود، از اون اباالفضلیا بود
یه شب توی میدون مین، آخر به آرزوش رسید
تركشای خمپاره‌ها، هر دو تا دستاشُ برید
 
سقای دشت كربلا اباالفضل ابالفضل ابالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل ابالفضل ابالفضل
 
هشت
گفت احمد كه جهان مزرعه آخرت است
عشق تو روز قیامت همه حاصل ماست
وای اگر خصم كند قصد جسارت، هیهات
خشت خشت حرم زینب تو از دل ماست
همه عالم اگر آیند به میدان نبرد
رمز پیروزی ما نام ابوفاضل ماست