حضرت آدم و عزاداری امام حسین(ع)

امام معصوم(ع) می فرماید: وقتی که حضرت آدم به زمین هبوط کرد حوا را نیافت. به این سوی و آن سوی در جستجویش بود تا آنکه هنگام عبور از سرزمین کربلا پایش لغزید و خون آلود گردید. آدم به درگاه خدا نالید وگفت: « آیا گناهی دیگر از من سرزده است؟» ندا رسید: « خیر، ولی پسرت حسین(ع) در این سرزمین مظلومانه کشته می شود.» آدم گفت: « حسین پیامبر است؟ » ندا رسید: « خیر، او نوه پیامبر است. » عرضه داشت: « قاتلش کیست؟ » ندا رسید: « قاتل او یزید است که در آسمان ها و زمین مورد لعن و نفرین است. » در این هنگام آدم در چهار نوبت بر یزید لعنت کرد.

پیامبران و عزاداری امام حسین(ع)

در حدیث آمده است : « از اولین کسانی که قاتل حسین بن علی (ع) را لعن و نفرین کرد، ابراهیم خلیل الرحمن بود. او فرزندانش را به این عمل دستور داد و از آنان پیمان گرفت تا بدان عمل کنند. پس از آن، موسی کلیم الله (ع) بود که اینچنین کرد و امت خود را بدان فرا خواند. حضرت عیسی(ع) ضمن نفرین بر قاتلان امام حسین(ع) به بنی اسرائیل فرمود: « ای بنی اسرائیل بر قاتلان امام حسین(ع) لعن کنید و اگر دوران زندگی او را درک کردید از یاری او کوتاهی نکنید؛ زیرا شهید در رکاب او همچون شهید در رکاب انبیاء است. هیچ پیامبری مبعوث نشد جز آنکه کربلا را زیارت کرد و در آن توقف نمود و اظهار داشت تو مکان با برکتی هستی و در تو آن ستاره درخشان دفن خواهد شد. »

پیامبر اکرم(ص) و عزاداری امام حسین(ع)

عایشه همسر پیامبر روایت می کند روزی رسول خدا(ص) در خانه به مکان خاصی رفت که در آنجا به پیامبر وحی نازل می شد و فرمود کسی به آنجا وارد نشود. در آن هنگام حسین(ع) که کودک بود وارد شد و نزد آن حضرت رفت. جبرئیل به پیامبر گفته بود زمانی نمی گذرد که افرادی از امت تو در سرزمین کربلا، از خاک عراق، این کودک را به قتل می رسانند. پیامبر بر مظلومیت حسین(ع) گریه کرد. امام جبرئیل اضافه کرد که ای رسول خدا(ص) گریه نکن چرا که « فسوف ینتقم الله منهم بقائمکم» یعنی؛ به زودی خداوند توسط قائم شما، انتقام او را ستمگران خواهد گرفت.

حضرت علی (ع) و عزاداری امام حسین(ع)

ابن عباس می گوید: « به هنگام رفتن به صفین، من همراه حضرت علی(ع) بودم. وقتی از سرزمین نینوا عبور می کردیم آن حضرت گریه مفصلی کرد. به طوری که اشک از روی محاسن او جاری شد. ما هم  هم صدا با علی(ع) گریه سر دادیم. حضرت فرمود: « در این سرزمین ( کربلا) عده ای از فرزندان من و فاطمه(س) به شهادت می رسند و به آغوش خاک می روند.»  

 فاطمه زهرا(س) و عزاداری امام حسین(ع)

در حدیث آمده است، وقتی که پیامبر اکرم(ص) جریان شهادت امام حسین(ع) را با دخترش فاطمه(س) در میان نهاد، فاطمه(س) شدیداً گریست و فرمود: « پدرم در چه روزی این واقعه اتفاق خواهد افتاد؟» پیامبر(ص) جواب داد: « در زمانی که من و تو و پدرش علی در دنیا نیستیم.» گریه فاطمه(س) شدت یافت اما وقتی از مقام بلند حسین به خاطر شهادت آگاه گردید آرامش و تسکین یافت.

امام حسن مجتبی(ع) و عزاداری امام حسین(ع)

امام صادق(ع) فرمود: « وقتی امام حسین(ع) برادرش امام حسن مجتبی(ع) را در حال احتضار دید، گریان شد. امام حسن(ع) به او گفت: « چرا گریه می کنی؟ » امام پاسخ داد: « بخاطر این بلایی که بر تو روا داشته اند.» امام حسن(ع) گفت: « مرا با سم مسموم کرده اند ولی هیچ روزی بر پایه روز ( قتل)تو نیست. هیچ مصیبتی بدتر از مصیبت تو نیست. روزی که 30 هزار نفر از افرادی که ادعای مسلمانی دارند بر کشتن تو همت می گمارند، تو و یاران تو را می کشند. در این صورت، لعن و نفرین بر بنی امیه حلال است و از آسمان خون می بارد و همه موجودات بر شما گریه می کنند؛ حتی حیوانات وحشی در بیابان و ماهی ها در دریا بر شما می گریند.»

امام سجاد و عزاداری امام حسین(ع)

 امام چهارم(ع) که خود در کربلا شاهد مصائب دردناک حسین(ع) و یاران فداکار او بود، پس از آن واقعه سوزناک تا زمانی که در قید حیات بود، برای پدر و عزیزان خویش گریه می نمود. ابن شهر آشوب می نویسد: « آن حضرت هر وقت ظرف آبی برای نوشیدن بر می داشت، گریه می کرد به طوری که از اشک خون آلود او، آب ظرف خون آلود می گردید. وقتی هم او را دلداری می دادند می فرمود: « کیف لا یبکی و قد منع ابی من الماء الذی کان عطشاناً » یعنی؛ چگونه گریه نکنم در صورتی که پدرم درحال تشنگی از آب منع گردید.

امام باقر(ع) و عزاداری امام حسین(ع)

در حدیث است که امام باقر(ع) برای حسین بن علی(ع) گریه و ناله سر می داد و به هر کس که در خانه او بود دستور می داد گریه کند و در خانه خود مجلس عزاداری تشکیل می داد و وصیت نمود به مدت 10 سال در سرزمین عرفات برای امام حسین(ع) اقامه عزا نمایند.

امام صادق (ع) و عزاداری امام حسین(ع)

عبدالله بن سنان می گوید: « روز عاشورا به حضور امام صادق(ع) رسیدم، آن حضرت را با رنگ پریده و بسیار غمناک در حالیکه اشک چون مروارید از چشم او جاری بود یافتم. علت آن وضع را سؤال کردم. فرمود: « مگر نمی دانی در چنین روزی جد ما حسین(ع) شهید شده است.»

امام رضا(ع) و عزاداری امام حسین(ع)

امام رضا(ع) فرموده است: « محرم ماهی است که در روزگار جاهلیت احترام داشت و مردم در آن از جنگ و خونریزی پرهیز داشتند. اما دشمنان در آن ماه خون ما را ریختند و حرمت ما را شکستند. زنان و عزیزان ما را به اسارت گرفتند. آتش به خیمه ما زدند. اموال ما را غارت نمودند و سفارش پیامبر(ص) را در حق ما پاس نداشتند.»

دعبل خزائی که از شاعران زمان امام رضا(ع) است، می گوید: « در ایام محرم وارد بر امام رضا(ع) شدم. آن حضرت پرده ای را نصب کرد تا اعضای خانواده خود برای امام حسین(ع) گریه و عزاداری کنند. به طوری بود که امام (ع) در اثر گریه و سوگواری پرشور و حال آن مجلس چند بار غش کرد.»

امام زمان(عج) و عزاداری امام حسین(ع)

از زبان امام زمان(عج) خطاب به امام حسین(ع) می خوانیم:

ای جد بزرگوار! روزگاران مرا به تأخیر انداخت و نتوانستم به یاری تو بشتابم و با دشمنانت جنگ کنم. اما اکنون روز و شب در مصائب تو گریه و عزاداری می کنم که اگر اشک چشمم خشک شود به جای آن خون گریه می کنم.

ای جد بزرگوار! چگونه به یاد آورم آن هنگامی را که پیکر پر از زخم ات بر زمین قرار گرفت. گروهی سرکش بر اسب های خود سوار شدند و پیکرت را لگدکوب اسب ها قرار دادند، در حالیکه لحظات آخر عمر را می پیمودی.

منبع:چشمه های معرفت

کدخبرنگار: 211001